Terug in Nederland werden we weer herinnert aan de Nederlandse omgangsvormen van corpsballetjes Van Binsbergen, Kerstens en Kamphuijs, die er ook wel wat moois van konden maken door juist zeer opgewekt te klinken met hun typerende “Hé lullo, heb je nog…”.

Maar ach, waar maken we ons druk om. Op andere plaatsen gebruikt men andere marketingstunts en lopen presidentskandidaten doodleuk met kettingzagen over de Argentijnse straten en schoppen het vervolgens nog tot president! Zo erg is Nederland dan ook helemaal nog niet, zo’n stemronde heeft ook wel wat gezelligs… Wat zal 2025 ons brengen? Zal onze premier Dick Schoof nog premier zijn en een pseudoniem gebruiken om een marathon te rennen? Tsja, slim bedacht. En ook ik kan ondertussen openbaren dat ik al meerdere marathons uitgelopen heb. Vorige week in New York wist ik eindelijk te winnen, onder de naam van Abdi Nageeye (niemand die me herkende).

Maar goed, zoals gezegd reikt mijn politieke interesse (en verstand) niet zo ver dat ik er verder iets zinnigs over te melden heb, ondanks dat ik me weleens afvraag welke wereldschokkende gebeurtenis er in de komende periode weer aan zal komen en of Biden ons niet gewoon voor de gek heeft gehouden en zijn gedragingen allemaal in scène heeft gezet, omdat hij eigenlijk helemaal geen zin meer had om met dergelijke figuren te communiceren. Zullen Poetin en Trump gaan meten wiens zakje het zwaarst weegt of laten ze elkaar met rust? En welke invloed hebben social media zoals X en Elon Musk met de informatie die ze verspreiden? Biedt Artificial Intelligence mogelijkheden om misbruik van Artificial Intelligence te herkennen? Het zijn best interessante onderwerpen, maar toch wel redelijk buiten mijn invloedssfeer. Toch maar links laten liggen… Morgen weer een nieuwe dag.

Het doet me denken aan een werkrelatie, die echter precies tegenovergesteld gedrag vertoond en die ieder antwoord eindigt met “my friend”. Ongeacht of de strekking nu positief of negatief, goed of slecht voor me is, het komt altijd vriendelijk en behulpzaam over! In mijn ogen is dat toch een meer waardevolle omgangsvorm, die in de Verenigde Staten eigenlijk helemaal niet onbekend is. Toen we een jaar of 10 geleden een rondreisje maakten aan de Amerikaanse westkust, leek ie-de-reen zijn best te doen om de vriendelijkste persoon op aarde te zijn en werd je met alles geholpen. Behalve met het brengen van consumpties. Als ik het goed herinner, mochten we daar op veel plaatsen tot vervelens aan toe voor naar de bar lopen.

Waar ik doorgaans niet al te veel politieke interesse heb, kon ik de afgelopen weken niet voorbij aan alle mediaberichten over de Amerikaanse verkiezingsstrijd. Inhoudelijk heb ik eerlijk gezegd nog steeds niet echt een idee wat zowel Trump als Harris allemaal van plan waren. Hard schreeuwen en elkaar beledigen leek nét wat belangrijker en werpt schijnbaar zijn vruchten af. En nu?

In het land van de oneindige en ongekende mogelijkheden wordt Donald Trump de nieuwe president. Met zijn bekende leus “Make America Great Again!” gaat hij de wereld over alsof de Verenigde Staten volledig de vernieling in geholpen zijn en hij de aangewezen en enige persoon is die het land weer uit het slop kan trekken. Ik ben benieuwd.