Inmiddels bestaat Killaars-Vriesen bijna 61 jaar. Richard: “Ons 60-jarige jubileum willen we graag afsluiten met een aantal aanbiedingen, om onze dank uit te spreken naar de klanten. In november zijn er daardoor erschillende acties.” De toekomst ziet Richard rooskleurig in. “Echt bang voor de verkoop via internet ben ik niet; kleren moet je passen, je moet kijken hoe je iets kunt combineren en dat gaat volgens mij het beste in een winkel waar een deskundig iemand je helpt. Mary vervolgt: “Dames vinden het vooral fijn dat we de tijd voor ze nemen, ze een luisterend oor bieden en ze onder het genot van een kopje koffie hun verhaal kwijt kunnen. Daarnaast hebben we service hoog in het vaandel staan. Richard komt kleding soms zelfs bij mensen thuisbrengen. En als iemand een aantal kledingstukken een weekend op zicht meeneemt zodat ze bij ouderen thuis gepast kunnen worden, is dat geen enkel probleem. Bij deze willen we dan ook iedereen bedanken voor de afgelopen zestig jaar en hopen nog veel mensen de komende tijd in onze zaak te kunnen begroeten.”

Een volgende overname binnen de familie ligt niet meer voor de hand. De kinderen van Richard en Mary hebben andere interesses qua werk. Mary: “Bij Niels was het al vroeg duidelijk dat hij in de ICT-ging werken en Natascha is de voedingswereld ingegaan.” In de loop der jaren is er veel veranderd voor Killaars-Vriesen. Niet alleen qua verbouwingen en specialisatie van assortiment maar ook wat betreft inkoop. Vroeger moesten we daarvoor vaak naar Düsseldorf maar inmiddels gaan veel van deze bestellingen via internet. Vier keer per jaar gaan Mary en ik nog naar Amsterdam om nieuwe collecties uit te zoeken.” Richard heeft altijd bij de zaak gewoond; eerst met zijn ouders, later met zijn gezin. “Dit heeft natuurlijk zijn voordelen; het is dichtbij en makkelijk. Als er eens een medewerker ziek wordt of het heel druk is, kun je makkelijk bijspringen. De familie heeft altijd kunnen terugvallen op een goed team van medewerkers. Mary: “Daar hebben we veel aan te danken. Een van onze medewerkers, Ine van Eyck, werkt al 46 jaar voor ons. Ze is nu 67 en mag met pensioen maar ze blijft nog een dag in de week werken.”

Richard is het enige kind van Jos en Mien. Hij groeit op bij de zaak en haalt zijn middenstandsdiploma. Later volgt de textiel-opleiding. Het ligt dus in de lijn der verwachting, dat hij de zaak ook gaat overnemen. Snel daarna leert Richard Mary kennen. “Ik werkte eerst in de zwakzinnigenzorg in Heel. Toen ik langzaam mee in de winkel ging werken, moest ik daar heel erg aan wennen. Maar dat is later allemaal goed gekomen.” Doordat Richard en Mary mee in de winkel komen, kunnen Jos en Mien langzaam gaan afbouwen. Hoewel met de komst van de kinderen van Richard en Mary, zoon Niels en dochter Natascha, het nog wel handig is dat Mien af en toe bij blijft springen. Mien: “Toen ik net volledig gestopt was, had ik me voorgenomen om nog regelmatig langs te komen voor een kopje koffie en even bijkletsen met de medewerkers, met wie ik altijd een goede band heb gehad. Maar de eerste keer dat ik kwam, heb ik een uur achter alleen gezeten. Ze hadden het veel te druk. Daarna zorgde ik dat ik wat later op de middag kwam, als het een stuk rustiger was.”

Vanaf het begint liep het goed. Jos: “We hadden veel textiel voor die tijd. Dat was in het dorp nog nergens anders te krijgen. Datzelfde gold voor babyspullen.” In eerste instantie was de winkel nog erg klein; zo’n 80 m2. In de loop der jaren vonden er diverse uitbreidingen en verbouwingen plaats. Uiteindelijk wordt het assortiment ook meer gespecialiseerd. Mien: “Textiel werd minder interessant net zoals herenkleding; ondanks de uitbreidingen hadden we niet genoeg plaats om alles aan te kunnen bieden. Vandaar dat we voornamelijk dameskleding, lingerie en nachtkleding gingen verkopen.” Klanten komen niet alleen uit Reuver maar uit de hele omgeving variërend van Venlo tot Roermond.” 

Jos legt uit hoe ze in de wereld van mode en textiel terecht zijn gekomen: “We waren thuis met acht kinderen. Al mijn vijf broers en twee zussen hadden een eigen bedrijf, alleen ik nog niet. Ik werkte mee in de bakkerszaak vaneen van mijn broers. Het pand aan de Rijksweg, waar Killaars-Vriesen nu nog steeds gevestigd is, was oorspronkelijk van mijn vader. Mijn zus had er een schoenenwinkel maar zij kreeg de mogelijkheid om te verhuizen naar de Pastoor Vranckenlaan. Doordat het pand dus vrij kwam te liggen, hoefde ik er alleen nog maar een bestemming voor te vinden”, stelt Jos lachend. Mien was naaister van beroep. Zo kwamen ze op het idee een modezaak te beginnen. Mien: “Ik heb toen eerst nog twee jaar in een kledingzaak in Roermond gewerkt om ervaring op te doen, daarna zijn we Killaars-Vriesen gestart.” Jos: “Ik ben in eerste instantie nog bij de bakkerszaak van mijn broer blijven werken. Pas na een jaar of zes ben ik de zaak volledig met Mien gaan runnen.”