Jos is inmiddels 65 en merkt dat het lichaam wat mankementen begint te vertonen: “Last van ‘de knäök’, de knie met name. Maar zo lang het nog gaat, werk ik nog graag door. Thuis zitten is niets voor mij.” Spijt van zijn keuze om voor zichzelf te beginnen heeft Jos nooit gehad. “Achteraf gezien had ik het tien jaar eerder moeten doen. De vrijheid die je hebt, dat is toch wel erg fijn. En doordat we nooit om werk verlegen hebben gezeten, hoef je je daar ook geen zorgen over te maken.” Luc is realistisch en beseft zich dat het moment er ooit wel aan gaat komen dat zijn vader zal gaan stoppen. “Een paar weken geleden krakte pap nog door een dak, gelukkig zonder fysieke gevolgen. Maar goed, ik kan ook van een ladder vallen. We hebben het er nu ook al vaak over: welke richting willen we uit? Willen we nog verder groeien of niet? Geschikt personeel vinden is lastig. De vraag is ook wat je je allemaal op de hals haalt met drie of vier man vast in dienst. En of je er onder aan de streep wel meer aan overhoudt. In die zin zal de consequentie misschien zijn dat als pap stopt, het klantenbestand ingekrompen zal moeten worden. Maar gelukkig is dat nu nog niet aan de orde.”

Jos en Luc gaan samen op pad naar installaties. Daarnaast houdt Jos zich voornamelijk bezig met koelingen en Luc met airco en warmtepompen. De storingen aan apparaten worden keurig verdeeld. Jos: “In de zomermaanden hebben we die veel. In het verleden was dat ook wel eens lastig met vakanties. Maar gelukkig kunnen we nu gebruik maken van een goede ZZP’er die veel voor ons werkt.” Luc: “Vorig jaar nog stonden we op het punt om op vakantie te gaan en in te stappen op de boot naar Noorwegen toen een klant belde met een storing. Dan is het fijn dat je daar snel iemand anders op af kunt sturen waar je volledig op kunt vertrouwen. In de wintermaanden neemt het aantal storingen aan koelingen af maar is het niet per se minder druk. Het is dan vooral wat makkelijker ‘planbaar’.

Vanaf het prille begin heeft Reinders Koel- en aircotechniek niet om werk verlegen gezeten. Jos: “Reclame hebben we nog nooit hoeven te maken. We hebben niet eens een website, daar moeten we misschien toch eens mee aan de slag. Maar we moeten het vooral hebben van goede mond-tot-mondreclame.” Service hebben vader en zoon namelijk hoog in het vaandel staan. Luc: “In horecazaken en supermarkten moeten zaken vaak snel opgelost worden omdat producten anders bederven of er niets verkocht kan worden. Dus we komen ook ’s avonds en in de weekenden. Dat betekent vaak lange dagen; over het algemeen ben ik zo'n tien uur per dag bezig en dat vaak zes dagen in de week. Maar dat vind ik ook niet erg; als ik nu (het gesprek vindt 's avonds plaats) gebeld zou worden om een storing in Maastricht op te lossen, stap ik zo zonder problemen in de auto.”

Waar in de beginfase Jos zich vooral met allerlei soorten koelingen bezighield, variërend van koelcellen tot airconditioning, word dit in de loop der jaren uitgebreid met onder andere warmtepompen. Luc: “Veel mensen denken dat de ontwikkeling daarvan nog in de kinderschoenen staat maar dat is niet zo. Wij zijn er ook al zo’n tien jaar mee bezig.” Hun werkterrein strekt zich uit van Maastricht tot Eindhoven, soms België en een enkele keer richting de Randstad. “We komen op veel verschillende plaatsen; van supermarkten, groothandels, cafés tot bijvoorbeeld Chinese restaurants. Dat laatste proberen we dan zo te plannen dat we rond etenstijd komen; dan krijgen we vaak ook nog wat”, stelt Luc lachend. “Je maakt wel eens wat mee. Vaak is het een grote vetzooi in dat soort zaken. We zijn ook aan de slag geweest in de kruipruimtes van een Penitentiaire Inrichting en een Tbs-kliniek. Dat was net Prison Break.”

Uiteindelijk breken er voor Jos ook mooie jaren aan, zeker als ook zoon Luc besluit mee te komen werken. Luc: “Dat was zeker niet zo gepland. Hoewel ik als jongetje ook al veel met pap op pad ging, heb ik een totaal andere richting gekozen namelijk een opleiding tot maritiem officier aan de Zeevaartschool in Vlissingen. Daar was helaas erg weinig werk in te vinden. En aangezien je met veel certificaten te maken hebt die allemaal op een bepaald moment verlopen en duur zijn om op eigen kosten weer te laten verlengen, besloot ik dat ik toch iets anders moest gaan doen. Zo kwam ik bij pap in de zaak te werken. Doordat ik ook bij mijn opleiding al veel met techniek te maken had, viel die overstap wel mee.” Ook de werkrelatie tussen vader en zoon is uitstekend. Jos: “Natuurlijk is er wel eens een meningsverschil maar dat hou je altijd.” “Ja, jij luistert toch niet”, grapt Luc. “Nee, om me heen zie ik wel eens familiebedrijven waar het fout gaat maar dat zal bij ons niet gebeuren. Sterker nog; we weten precies wat we aan elkaar hebben en hebben aan een half woord vaak al genoeg.”

Jos werkte lange tijd als elektrotechnicus voor AZNEM. Daarna maakte hij de overstap naar koelingen bij Electrolux / Carrier en was daar verantwoordelijk voor de service en het onderhoud van heel Zuid-Nederland en soms zelfs België. “Ik was altijd onderweg, maakte 80.000 kilometer per jaar. Toen het bedrijf echter werd overgenomen door een Amerikaanse firma, merkte ik hier langzamerhand de gevolgen van. Dat was niks voor mij en heeft me doen besluiten om voor mezelf te beginnen.” Dat doet Jos al, met goedkeuring van zijn baas, als hij nog in loondienst is. “Ik deed het naast mijn werk en bouwde op die manier al een mooi klantenbestand op.” De eerste jaren waren echter op z'n zachts gezegd pittig. “Mijn vrouw zou de administratie voor de zaak gaan doen maar werd ziek en kwam helaas te overlijden. Daarna heb ik zelf nog een hersenbloeding gehad die me ruim een jaar aan de kant heeft gehouden.”