Tot slot wil ik iedereen bedanken voor de ruimte die ik gekregen heb. De ruimte om in contact te komen met onze inwoners, ruimte van de politici en bestuurders om mijn eigen inbreng te hebben (het heeft zelfs geleid tot de oprichting van de K80!) en bovenal ruimte van iedereen om mezelf te kunnen zijn!
Gemeente Beesel heeft een mooie toekomst voor zich. Ik zal zo nu en dan vanuit de overkant met een weemoedig gevoel kijken naar deze gemeente met een geweldige gemeenschap! Wat mij betreft hebben we allemaal mogen leren: alles kump good, zoëlang we geluive in ut Goeje!
Klik hier om je gratis in te schrijven voor Puik | Deel deze pagina:
Moment van afscheid
Afscheid nemen van de gemeente Beesel valt me zwaar. Ik heb het hier samen met mijn gezin heerlijk naar mijn zin. Het is een fijne gemeenschap. Werken met de ambtelijke collega’s is een genot. Ik heb veel bewondering voor het vele werk dat ze verzetten en de betrokkenheid bij onze gemeente. Ook met het college en de gemeenteraad heb ik een goede tijd gehad. We hebben de laatste jaren geïnvesteerd in een betere werkverhouding en in een goed debat. Dat heeft zijn vruchten afgeworpen: houd dat vast! Ik ben ervan overtuigd dat Beesel haar zelfstandigheid houdt zolang we de financiën op orde houden, het politiek stabiel blijft en daarmee bestuurskracht kunnen tonen. En ook is van belang dat we de taken die we hebben kunnen blijven uitvoeren met goed personeel.
"Maar hé, hoe ga ik aan de Nederlandse kant uitleggen dat ik rondloop in een Duits voetbalshirtje?"
Grote uitdagingen
Dat laatste kwam goed van pas toen zich een volgende crisis aandiende. Ik herinner me nog goed dat er een Oekraïens gezin aan de balie stond met de vraag naar een opvangplek. Het bleek het startpunt van een operatie waarin we tot op de dag van vandaag meer dan 100 Oekraïners op een menswaardige manier opvangen. Daar ben ik heel trots op. Fijn vind ik het om te zien dat de kinderen naar school kunnen in Reuver en dat het onderwijs alle zeilen bijzet om hen goed onderwijs te bieden; chapeau! Ook het feit dat veel Oekraïners inmiddels werk hebben gevonden in onze gemeente of in de regio is erg positief. Het is een resultaat van een actieve aanpak van onze ambtenaren in samenwerking met lokale ondernemers.
Het hoogwater in 2021 staat me ook nog goed bij. Het water in de Maas steeg en er werd besloten Beesel te evacueren. De dijk zou namelijk wel eens net niet hoog genoeg kunnen zijn. Frank Gellen, de burgemeester van Brüggen, belde me of hij kon helpen. Het resultaat was dat zijn hele brandweerkorps én zijn ambtenaren ons kwamen helpen. Ik herinner me nog goed dat we midden in de nacht bezig waren de dijk in Ouddorp en Rijkel te verhogen. De gehele Beeselse jeugd, vers vanuit de kroeg en keten, kwam helpen. Het heeft toen zelfs de NOS gehaald. Wat een ultiem gevoel van gemeenschapszin!
Unieke belevenis
Het Draaksteken was natuurlijk ook een ultieme ervaring. En dan niet alleen de voorstellingen zelf, maar vooral ook de reis er naar toe. Ik had de eer om tijdens de laatste voorstelling mee te doen bij het pleps. Het gaf me de mogelijkheid om het draaksteken van binnenuit te beleven. Heel bijzonder om te zien wat er achter de schermen allemaal gebeurd en hoe trots Beeselnaren zijn op hun Draaksteken. Het hele spektakel is niet alleen goed voor de saamhorigheid, het zet onze hele gemeente ook nog eens stevig op de kaart. En dat is van onschatbare waarde!
Mooie tradities en ontmoetingen
Andere momenten waarvan ik genoten heb zijn de verschillende sleuteloverdrachten tijdens de vastelaovend Oppe Ruiver en in Beesel. Wat waren die sjiek. Echt nog ouderwets de draak met elkaar steken om daarna samen te genieten van een goed glas bier: Limburgse cultuur op zijn best! Zeker na de coronatijd heb ik veel mensen leren kennen. Ik heb veel energie gekregen van de mooie inwonersinitiatieven, het ondernemerschap van onze inwoners en mijn bezoekjes aan mensen thuis; in goede en ook in slechte tijden.
Een bijzondere start
Een kleine 5 jaar burgemeester van Beesel! Waar begin je dan met terugblikken? De tijd is omgevlogen en ik denk terug aan zoveel bijzondere momenten. Deze column biedt mij natuurlijk niet genoeg ruimte om te beschrijven wat ik allemaal heb mogen meemaken. Ik haal er gewoon een aantal bijzondere momenten uit!
De start was natuurlijk al bijzonder. Vijf weken nadat ik werd geïnstalleerd rolden we de coronacrisis in. Mensen ontmoeten werd lastig en het idee om bij mensen thuis te gaan eten kon van de een op de andere dag niet meer doorgaan. Heel jammer, want aan mijn oproep hadden meer dan 80 inwoners gehoor gegeven. Van de coronatijd kan ik me de onzekerheid in het begin heel goed herinneren. Het niet mogen ontmoeten, het verbieden van bijeenkomsten en het continu afstand houden zit niet in het DNA van onze inwoners. En zeker ook niet in mijn DNA. Toch ben ik trots als ik nadenk over hoe we als gemeenschap door deze tijd heen zijn gekomen. We hebben er het beste van gemaakt. Er ontstonden online initiatieven en we keken écht naar elkaar om. Wat heb ik genoten van ‘Jukebox time’ van Gerrit Hillen, die bijna elke avond honderden mensen bij elkaar bracht en ons een goed gevoel gaf met zijn prachtige deuntjes.
Deze column schrijf ik nadat ik net terug ben uit Brüggen. Hier vierden we een prachtig feest ter ere van het vijfjarig partnerschap met onze Burggemeinde Brüggen.
Het was een leuke familiedag waar ik samen met de kinderen genoot van de vele activiteiten georganiseerd door zowel onze eigen Jong Nederland alsook de jeugdvereniging uit onze buurgemeente.
Mooi om te zien dat zoveel van onze inwoners de grens over zijn gekomen om dit samen te vieren. Nu loop ik dus rond in een shirtje van het Duitse voetbalelftal.
Bürgemeister Frank Gellen overhandigde deze aan mij vanwege 5 jaar vriendschap. Het onderschrijft mijn gevoel van de mooie band die we samen opbouwden in de afgelopen 5 jaar. Een band die echt voelbaar is tussen beide gemeenschappen. Maar hé, hoe ga ik aan de Nederlandse kant uitleggen dat ik rondloop in een Duits voetbalshirtje?
Klik hier om je gratis in te schrijven voor Puik | Deel deze pagina:
Tot slot wil ik iedereen bedanken voor de ruimte die ik gekregen heb. De ruimte om in contact te komen met onze inwoners, ruimte van de politici en bestuurders om mijn eigen inbreng te hebben (het heeft zelfs geleid tot de oprichting van de K80!) en bovenal ruimte van iedereen om mezelf te kunnen zijn!
Gemeente Beesel heeft een mooie toekomst voor zich. Ik zal zo nu en dan vanuit de overkant met een weemoedig gevoel kijken naar deze gemeente met een geweldige gemeenschap! Wat mij betreft hebben we allemaal mogen leren: alles kump good, zoëlang we geluive in ut Goeje!
Unieke belevenis
Het Draaksteken was natuurlijk ook een ultieme ervaring. En dan niet alleen de voorstellingen zelf, maar vooral ook de reis er naar toe. Ik had de eer om tijdens de laatste voorstelling mee te doen bij het pleps. Het gaf me de mogelijkheid om het draaksteken van binnenuit te beleven. Heel bijzonder om te zien wat er achter de schermen allemaal gebeurd en hoe trots Beeselnaren zijn op hun Draaksteken. Het hele spektakel is niet alleen goed voor de saamhorigheid, het zet onze hele gemeente ook nog eens stevig op de kaart. En dat is van onschatbare waarde!
Moment van afscheid
Afscheid nemen van de gemeente Beesel valt me zwaar. Ik heb het hier samen met mijn gezin heerlijk naar mijn zin. Het is een fijne gemeenschap. Werken met de ambtelijke collega’s is een genot. Ik heb veel bewondering voor het vele werk dat ze verzetten en de betrokkenheid bij onze gemeente. Ook met het college en de gemeenteraad heb ik een goede tijd gehad. We hebben de laatste jaren geïnvesteerd in een betere werkverhouding en in een goed debat. Dat heeft zijn vruchten afgeworpen: houd dat vast! Ik ben ervan overtuigd dat Beesel haar zelfstandigheid houdt zolang we de financiën op orde houden, het politiek stabiel blijft en daarmee bestuurskracht kunnen tonen. En ook is van belang dat we de taken die we hebben kunnen blijven uitvoeren met goed personeel.
Grote uitdagingen
Dat laatste kwam goed van pas toen zich een volgende crisis aandiende. Ik herinner me nog goed dat er een Oekraïens gezin aan de balie stond met de vraag naar een opvangplek. Het bleek het startpunt van een operatie waarin we tot op de dag van vandaag meer dan 100 Oekraïners op een menswaardige manier opvangen. Daar ben ik heel trots op. Fijn vind ik het om te zien dat de kinderen naar school kunnen in Reuver en dat het onderwijs alle zeilen bijzet om hen goed onderwijs te bieden; chapeau! Ook het feit dat veel Oekraïners inmiddels werk hebben gevonden in onze gemeente of in de regio is erg positief. Het is een resultaat van een actieve aanpak van onze ambtenaren in samenwerking met lokale ondernemers.
Het hoogwater in 2021 staat me ook nog goed bij. Het water in de Maas steeg en er werd besloten Beesel te evacueren. De dijk zou namelijk wel eens net niet hoog genoeg kunnen zijn. Frank Gellen, de burgemeester van Brüggen, belde me of hij kon helpen. Het resultaat was dat zijn hele brandweerkorps én zijn ambtenaren ons kwamen helpen. Ik herinner me nog goed dat we midden in de nacht bezig waren de dijk in Ouddorp en Rijkel te verhogen. De gehele Beeselse jeugd, vers vanuit de kroeg en keten, kwam helpen. Het heeft toen zelfs de NOS gehaald. Wat een ultiem gevoel van gemeenschapszin!
Mooie tradities en ontmoetingen
Andere momenten waarvan ik genoten heb zijn de verschillende sleuteloverdrachten tijdens de vastelaovend Oppe Ruiver en in Beesel. Wat waren die sjiek. Echt nog ouderwets de draak met elkaar steken om daarna samen te genieten van een goed glas bier: Limburgse cultuur op zijn best! Zeker na de coronatijd heb ik veel mensen leren kennen. Ik heb veel energie gekregen van de mooie inwonersinitiatieven, het ondernemerschap van onze inwoners en mijn bezoekjes aan mensen thuis; in goede en ook in slechte tijden.
"Maar hé, hoe ga ik aan de Nederlandse kant uitleggen dat ik rondloop in een Duits voetbalshirtje?"
Deze column schrijf ik nadat ik net terug ben uit Brüggen. Hier vierden we een prachtig feest ter ere van het vijfjarig partnerschap met onze Burggemeinde Brüggen.
Het was een leuke familiedag waar ik samen met de kinderen genoot van de vele activiteiten georganiseerd door zowel onze eigen Jong Nederland alsook de jeugdvereniging uit onze buurgemeente.
Mooi om te zien dat zoveel van onze inwoners de grens over zijn gekomen om dit samen te vieren. Nu loop ik dus rond in een shirtje van het Duitse voetbalelftal.
Bürgemeister Frank Gellen overhandigde deze aan mij vanwege 5 jaar vriendschap. Het onderschrijft mijn gevoel van de mooie band die we samen opbouwden in de afgelopen 5 jaar. Een band die echt voelbaar is tussen beide gemeenschappen. Maar hé, hoe ga ik aan de Nederlandse kant uitleggen dat ik rondloop in een Duits voetbalshirtje?
