In 1921 beginnen Frans en Lisa, de opa en oma van René, met een soort kruidenierswinkeltje in het pand dat tegenwoordig bekendstaat als voormalig café Karé. Nog steeds valt daar op de gevel de tekst te lezen ‘Koloniale waren’, als verwijzing naar de toenmalige winkel van de familie van Betteraij. Een paar jaar later, in 1930, maakt het echtpaar de overstap naar een bakkerij. René: “Mijn opa was in de winkel ook al wat bezig met bakken en ging dit nu dus fulltime doen.” Bakkerij van Betteraij wordt op deze manier geboren en start aan de Rijksweg in Reuver. Nu, bijna honderd jaar later, zetelt het daar nog steeds. De vader en moeder van René, Huub en Toos, hebben de zaak eind jaren ‘60 overgenomen van zijn opa en oma. René helpt als klein jongetje al volop mee met klusjes. “Broodjes inpakken of rijstevlaai opspuiten. Het was al vroeg duidelijk dat ik later bakker zou gaan worden en niet mijn broer of zus. Ik ben dan ook de bakkersopleiding in Wageningen gaan volgen, heb nog stage gelopen in Amsterdam, Soest en Delft maar eigenlijk is het altijd duidelijk geweest dat ik uiteindelijk graag de zaak van mijn ouders wou overnemen.”

Imke kiest in eerste instantie voor een andere loopbaanrichting. Ze studeert Toerisme en Recreatie in Maastricht en later op de NHTV in Breda. Als bijbaantje staat ze wel op zaterdagen samen met moeder in de winkel. “Toch heb ik tegen mijn ouders niet per se gezegd dat ik de zaak ook ooit wou overnemen.” “Zeg maar gerust per se niet”, corrigeert René zijn dochter lachend. “Wat mij dan nu wel heeft doen beslissen om de stap te zetten? Ik denk dat Kai en ik het toch wel erg gaaf vinden om iets voor onszelf te doen, om ook ergens een eigen draai aan te kunnen geven”, legt Imke uit. Hoewel Kai geen achtergrond als bakker heeft, gaat hij wel volop meehelpen bij van Betteraij. “Mijn ouders hebben ook een eigen zaak dus in die zin heb ik wel ervaring met ondernemen. Ik heb hier onlangs een hele dag oliebollen voor de winkel staan te verkopen. Dat vind ik dan eigenlijk wel heel erg leuk om te doen.”

Die overname doet René niet alleen. Al op jonge leeftijd ontmoet hij Mieke die toevallig als bijbaantje al in een bakkerij in Venlo werkt. Ze krijgen verkering en nemen in 1988 formeel de bakkerij over; Rene als bakker en Mieke als het gezicht van de winkel. René: “Mijn vader is wel nog jarenlang blijven helpen in de bakkerij. De laatste paar jaar, toen hij al rond de tachtig was, maakte hij per dag nog slechts een paar vlaaien of gebakjes. Maar hij vond het heerlijk om bezig te zijn, tussen de mensen, een kopje koffie drinken en een praatje maken. ”René en Mieke gaan op dezelfde voet verder als de ouders van René. Niet alleen wat betreft de bakkerij; als dochter Imke geboren wordt, groeit ook zij in en rondom de bakkerij op. Imke: “Ook ik was op jonge leeftijd al volop mee aan het helpen. Aardbeien schoonmaken voor op de vlaai en dan vooral zelf veel van de slagroom snoepen. Ondanks dat mijn ouders altijd druk in de weer waren, heb ik dit nooit als vervelend ervaren. Ze waren namelijk wel altijd thuis. Mijn vader bracht me bijvoorbeeld elke dag naar school.”

Dat Imke en Kai nu onderdeel uitmaken van een familiebedrijf, vinden ze alleen maar mooi. De verstandhouding binnen de familie is uitstekend en er is dan eigenlijk ook nooit sprake van ruzie. Imke: “We communiceren ook altijd heel open en eerlijk met elkaar. Als er iets zou spelen, wordt dat echt wel besproken.”Met Imke en Kai aan het roer, is het alweer de vierde generatie van Betteraij als Reuverse bakkers. En wie weet, zal hun 1-jarige dochtertje Fé ooit wel de vijfde generatie gaan vormen. Zij zit in ieder geval al regelmatig vrolijk in haar kinderstoeltje in de winkel te kijken wat er allemaal gebeurt.

Wat dat betreft is de naam van Betteraij ook echt een begrip. Zowel Imke als Mieke maken dit geregeld mee. “Als ik ergens een afspraak maak en ik zeg dat ik van Betteraij heet, wordt er vaak gevraagd: “van de bakker?”

Het is niet zomaar een stap die Imke en Kai gaan zetten. Een ontwikkeling die namelijk al vele jaren aan de gang is, is dat kleine zelfstandige detailhandel steeds zeldzamer wordt en langzamerhand wordt ingeruild voor grotere supermarkten of franchisers. Dit geldt zeker ook voor bakkerijen; in Reuver is van Betteraij zelfs de laatst overgeblevene. René: “Dat is tegelijkertijd natuurlijk ook een kans. Er zal altijd een doelgroep zijn die specifiek komt voor de kwaliteit; die proef je namelijk terug. We merken dat we het de laatste tijd nog drukker hebben dan voorheen.”De laatste jaren is van Betteraij zich steeds meer gaan toeleggen op het banket. “Op het gebied van brood doen we niet meer alles zelf; delen van ons brood-assortiment laten we maken door Bakkerij Gommans uit Sevenum. Banket wordt wel allemaal bij ons in de bakkerij gemaakt; vlaaien, gebak en bijvoorbeeld speculaas waarmee we ons al tien jaar op rij de beste van Limburg mogen noemen.” Ook een aanzienlijk deel van de Reuverse horeca maakt gebruik van het assortiment van van Betteraij.

In de komende jaren zal René langzaam gaan afbouwen. “Hoe precies, dat zal ook afhangen van de exacte plannen van Imke en Kai. Ik merk dat ik op mijn leeftijd toch last ga krijgen van kwaaltjes. Het bakkersvak is natuurlijk ook zwaar; je maakt lange dagen en het is veelal fysieke arbeid.”En elke dag is anders, meestal komt er wel iets onverwachts tussendoor”, vult Mieke aan. Toch zal zij er nog niet aan moeten denken om het werk nu al te gaan missen. “Ik zou niet weten wat ik anders zou moeten doen.” Hoe Imke en Kai de zaak in de toekomst verder gaan runnen, daar gaan ze de komende tijd goed over nadenken. “Pap zal mij ook alle kneepjes van het bakkersvak gaan bijbrengen zodat ik dat ook volledig onder de knie ga krijgen. En misschien dat we weer een inpandige koffiesalon willen openen.” Die was al jarenlang in de winkel aanwezig maar door corona werd deze noodgedwongen gesloten.Toch paste het wel perfect in de zaak. Mieke: “Onze winkel en bakkerij zijn veel meer dan een zaak alleen, ook voor ons. Het is echt een sociaal gebeuren, een ontmoetingsplaats. Wij kennen onze klanten natuurlijk allemaal persoonlijk. Hier vinden nog echte gesprekken plaats als ze staan te wachten.”