Jan senior komt op 16 mei jongstleden op 80-jarige leeftijd te overlijden. De laatste weken zijn zowel Ellie als Jan junior veelvuldig aan zijn ziekenhuisbed te vinden. Jan: “Ondanks dat het verlies uiterst pijnlijk is, hebben we tot het eind aan toe overal over kunnen praten. We zijn altijd heel open en direct naar elkaar toe geweest. Vroeger zag ik hem als pap, de laatste jaren meer als ‘kammeraod’.” Veel steun halen ze uit de positieve dingen die ze over Jan senior terug horen. Ellie: “Jan kwam nog veel op de zaak om een kopje koffie te drinken of gewoon wat te ouwehoeren. Op de uitvaart waren dan ook zowel het huidige personeel als veel oud-medewerkers aanwezig.” “Ik heb eerlijk gezegd nog nooit zoveel monteurs zien huilen als toen ze hoorden dat Jan was overleden”, vult Jan junior aan. De band tussen vader en zoon was, ondanks dat ze vroeger wel eens van mening verschilden, ijzersterk. Was Jan senior dan ook trots hoe junior de zaak had overgenomen? Met een veelzeggende blik kijken Ellie en Jan junior elkaar aan. Ellie: “Dat heeft hij nooit gezegd. Maar aan alles merkten we dat hij dat zeer zeker wel was.”

Jan junior wil voorlopig gewoon doorgaan met Schreurs. “Ik ben niet het type dat nu bijvoorbeeld al rustig aan gaat doen of zelfs van zijn pensioen gaat genieten. Tegelijkertijd is er wel het besef dat de zaak, als ik bijvoorbeeld op vakantie ben, gewoon doordraait. Dat is ook wel weer een geruststelling.” Of er in de toekomst nog een derde generatie Vervoort bij Schreurs aan het roer komt te staan? “Dat zou zomaar eens kunnen. Onze jongste zoon Daan helpt op zaterdagen al vaak mee met wat klusjes en opruimwerkzaamheden. Hij past ook prima binnen de groep. Maar ik laat hem, net zoals mijn vader en moeder dat gedaan hebben, volledig vrij in zijn keuze voor de verdere toekomst.”

Het bedrijf heeft het de laatste jaren ontzettend druk en moet daardoor regelmatig ‘nee’ verkopen. Jan: “We breiden wel langzaam uit maar vooral met jonge jongens. Die moet je de tijd geven om het vak volledig onder de knie te krijgen.” Jonge jongens; waar zijn de dames dan? “Die zijn er niet. Het zou denk ik wel eens goed zijn maar ze zijn er simpelweg niet, ook niet op de opleidingen.” Het werkgebied van Schreurs strekt zich voornamelijk uit tussen Roermond en Venlo. “Hoewel we na de overstromingen in Valkenburg daar ook een jaar bezig zijn geweest met herstelwerkzaamheden. Dat doe ik dan misschien vanuit een bepaald idealisme, om echt te kunnen helpen.”

Aangezien de familie Vervoort al bijna vijftig jaar de scepter zwaait bij Schreurs, dringt de vraag zich op waarom ze de bedrijfsnaam nooit veranderd hebben? Jan: “Pap was daar nooit zo mee bezig, ik heb daar wel vaker over nagedacht. In 2015 hebben we ook een daadwerkelijke naamsverandering ondergaan maar dat was meer omdat Schreurs Verwarming de lading al lang niet meer dekte. We doen namelijk veel meer zoals sanitair, riolering en ventilatie. Vandaar dat we nu Schreurs Installaties heten. De naam Schreurs is namelijk herkenbaar en staat voor kwaliteit. Als je dan Vervoort gaat heten, moet je toch weer iets opnieuw op gaan bouwen.”

Ondanks dat Schreurs in de loop der tijd verder is gegroeid en gemoderniseerd, blijft Jan junior het toch een familiebedrijf vinden. “Natuurlijk omdat mijn vrouw Anne op de achtergrond meewerkt, mijn moeder nog vaak langskomt en vader dat ook altijd is blijven doen. Maar ook doordat een monteur die op zijn 15e door de gebroeders Schreurs werd aangenomen en tot en met zijn pensioen bij ons gewerkt heeft, na zijn pensionering een paar jaar geleden weer belde om te vragen of hij niet toch weer af en toe mocht komen werken. Dat zegt denk ik wel iets. Het verloop van personeel is bij ons ook erg laag.”

Als baas van een goedlopende, drukke zaak maakt Jan junior geen werkweken van veertig uur. Toch heeft hij een goede balans tussen werk en privé kunnen vinden waarbij zijn familie zeker niet op de tweede plaats komt. “Onze oudste zoon Tom ging toen hij klein was vaak mee naar de zaak. Die heeft dus vooral gereedschap als speelgoed gehad. Ik heb bijvoorbeeld altijd ’s ochtends de kinderen naar school gebracht, inmiddels alleen nog onze jongste dochter Emma. Dan heb ik wel al anderhalf uur op kantoor gezeten maar dat zijn voor mij dingen die belangrijk zijn en waar ik graag tijd voor maak. Ook het avondeten is min of meer heilig; dat doen we altijd met z’n vijven. Soms ga ik daarna wel nog terug naar kantoor.”

Schreurs Installaties wordt dus al zeer geruime tijd gerund door de familie Vervoort. Ellie legt uit hoe dat zo is gekomen. “In 1937 wordt in Venlo Gebroeders Schreurs opgericht door Frans en Piet. Als Piet komt te overlijden, kan Frans het niet langer alleen aan en hij vraagt in 1972 ‘miene Jan’, die dan al werkzaam is in deze wereld, om mee in de zaak te komen. Wat we aantroffen, was eigenlijk een bedrijf in verval.” Jan gaat aan de slag en weet er weer een bloeiende onderneming van te maken. Ellie: “Hij was erg goed in de verkoop, ging graag op pad om werk binnen te halen. Daarnaast liet hij zich veelvuldig zien bij projecten en stond dan midden tussen zijn werklui.” In 1975 neemt hij de zaak definitief over. Omdat er in de beginfase nog weinig geld is voor extra personeel, neemt Ellie de kantoortaken voor haar rekening. “Zo gaat de kleine in de reiswieg mee naar Venlo. Toen hij eenmaal naar school ging, zette ik hem ’s morgens af, reed door naar het werk en haalde hem na school weer op.” In 1989 verhuisde het bedrijf van Venlo naar Reuver; eerst naar het speelgoedmuseum aan de Industriestraat, later naar de Broeklaan.

Jan junior ontpopt zich bij Schreurs, net als senior, tot een zeer betrokken baas voor wie zijn personeel heel belangrijk is. “We zijn nu met een team van 22 medewerkers waarvan een groot gedeelte nog erg jong is. Dat pakt zich onderling heel goed; velen trekken zelfs in hun vrije tijd met elkaar op.” De prettige werksfeer blijkt ook tijdens de corona-periode. “Na werktijd bleven de medewerkers toch vaak op de zaak om even bij elkaar te zijn. Ik noem het wel eens familie 2.0.”

In 2001 is Jan senior weer enigszins hersteld qua gezondheid. Wel is het duidelijk dat het niet gaat functioneren als hij terug in de zaak komt. Jan junior: “Toentertijd konden onze meningen nog wel eens haaks op elkaar staan. Aangezien we allebei koppig waren, werkte dat niet altijd.” Maar er wordt een mooie oplossing gevonden. Aan de Keulseweg start Jan senior een winkel met verwarmings- en sanitaire producten, aanverwant dus aan Schreurs. “Daar heeft pap nog vele jaren met erg veel plezier gewerkt en was hij volledig in zijn element. Hij maakte voor iedereen tijd en de koffie stond altijd klaar. Het was nog net geen kroeg”, stelt Jan junior lachend.

In 2000 krijgt Jan senior te maken met ernstige gezondheidsproblemen en moet daardoor direct stoppen met zijn werk. De dan pas 23-jarige Jan junior neemt Schreurs min of meer noodgedwongen over. “Ik was natuurlijk nog erg jong en kon niet op mijn vader terugvallen. Maar ik had wel een idee hoe ik het een en ander moest aanpakken. Dus heb ik het personeel bij elkaar gepakt, dan toch al bestaande uit zo’n vijftien man, en gezegd; dit is mijn plan. zo gaan we het doen.” Langzaam maar zeker wordt Schreurs zo verder uitgebreid.

Hoewel Jan junior dus echt opgroeit op de zaak en in vakanties vaak meehelpt, is er vanuit Jan senior en Ellie geen enkele dwang dat hij mee in het bedrijf moet. Jan junior: “Ik had hier in eerste instantie ook helemaal geen interesse in. Ik wist niet goed wat ik wel wilde; uit een beroepskeuzetest bleek dat ik in alles een beetje geïnteresseerd was.” Na wat omzwervingen kiest Jan uiteindelijk toch voor een opleiding tot installateur omdat hij het wel leuk vond om praktisch bezig te zijn.