“Kiek èns, hie zit ’n aoliebieësje op mien handj, det bringk gelök.” De naam aoliebieësje is ’t originele waord in ós lokale modertaal en haet te make mèt ’n vloeisjtof die ’t bieësje aafgeuf as ’t in de knel kump en zich bedreig veult. Det greike sjtink en sjmaak bitter. Veugel die ’n aoliebiesje oppikke laote det daoróm weer sjnel los. Ónger invloed van de naam lieveheersbeestje in ’t Nederlands waert de in ós lokale modertaal gangbare naam aoliebieësje verangerd in levehieërsbieësje of leveheersbeesje. Die benaminge kómme in diverse Limburgse plaatse ouch van vreuger oet veur. Aoliebieësje waert veural in de regio van Vènlo toet Zjwame gebroek. In ’t Zjwaams waordebook sjteit leveheerslempke (lieveheerslampje). En in Bezel zoe in ’t verleje ’t waord aoliemöske (oliemusje) gebroek zien. De Germane neumde det kaeverke ‘Freyafugle’, letterlijk vertaald ‘vogel van Freya’. Freya waar de godin van ó.a. de vruchbaarheid en de leefde. De christene vormde dae ‘heidense’ Germaanse naam Freyafugle óm en gebroekde daobie ‘ne naam oet de christelike religie wie ‘Onze Lieve Heer’ en ‘Onze Lieve Vrouw’. Zoeë zien de name ‘onzelieveheersbeestje’ of ‘onzelievevrouwebeestje’ óntsjtange. In ’t dageliks taalgebroek waere de kortere vorme lieveheersbeestjes en lievevrouwebeestjes gebroek. In ’t Limburgs kump de vrouwelike variant levevrouwebeesje veural in Belgisch-Limburg veur. Volges ’t volksgeluif bringe aoliebieësjes gelök, leefde én good waer. En ’t zien nuttige bieësjes, ze besjerme plante door ’t aete van blaadluus en angere sjaajlike insecte.