Evenementen worstelen met hun bestaansrecht, en ook wordt de frequentie bij sommige evenementen teruggebracht. Datzelfde geldt voor verenigingen waar mensen hun hobby’s uitoefenen. Ook zij krijgen te maken met allerlei uitdagingen. Dat alles bewijst nog maar eens goed, hoe belangrijk die vrijwilliger in onze samenleving is. Wat kunnen we dan nog wel doen? Koester deze mensen, en spreek geregeld je waardering uit. Deze mensen zijn goud waard! In mijn ogen is de individualistische samenleving de grote boosdoener van de uitstervende vrijwilliger. De huidige samenleving wil zich niet meer binden, of zich ergens toe verplichten. De individualistische samenleving kunnen we denk ik niet tegenhouden. Maar we kunnen er wel voor zorgen dat het proces daarnaartoe enigszins wordt afgeremd. En dan is het vooral hopen dat het tij toch misschien nog zal keren, en we in gaan zien dat het zonder vrijwilliger niet kan. Als dat niet gebeurd zal de samenleving een manier moeten vinden om het anders te gaan doen. Uiteindelijk zal ook dat wel goed komen.

Maar toch, een samenleving zonder ook meer één vrijwilliger… Stel je voor dat je voor al die mensen, betaalde krachten moet gaan inhuren…….. “Zet alle zörg maar lekker op ein kesje” schalt er uit een luidspreker. Die zorgen ga ik straks inderdaad maar eens parkeren, als ik me weer onderdompel in die vastelaovesdaag. Laten we deze vastelaovend vooral nog maar eens met onze glazen klinken op al die mensen die zich altijd belangeloos inzetten, organisatoren van de vastelaovend, vastelaovesverenigingen maar ook natuurlijk al die mensen die ergens buiten de vastelaovend belangeloos de handen uit de mouwen steken. Ik proost op jullie!

Vastelaovend same!

Echter als er ook een lijst zou zijn met bedreigde menssoorten net zoals bij de dieren. Dan zou deze menssoort terechtkomen in de categorie EN. In de bedreigde diersoorten lijst is dit de categorie “bedreigd”. Oftewel een soort met een zeer hoge kans om uit te sterven. Dan rijst natuurlijk gelijk de volgende vraag, kunnen we daar iets aan doen? Kunnen we überhaupt voorkomen dat die vrijwilliger uitsterft? Want wat als we straks niet meer kunnen feesten, als we straks niet meer kunnen zwemmen als het warm is. En al die andere dingen die zo vanzelfsprekend zijn, gaan die verdwijnen? Een passend antwoord daarop heb ik ook niet. Feit is wel, dat het steeds moeilijker zal worden om vrijwilligers te krijgen en behouden. Dat er steeds minder van deze zeldzame mensen zijn, is iets wat je op dit moment al merkt. Noodgedwongen worden er keuzes gemaakt, en die keuzes hebben ook al gevolgen.

Wat zouden we eigenlijk zijn zonder deze mensen. Ze zijn de stille motor van onze samenleving. Want op welke manier je het ook bekijkt, iedereen heeft, of krijgt wel eens met deze bijzondere mens te maken. En stiekem vinden we dat we allemaal vanzelfsprekend.

We vinden het vanzelfsprekend dat we af een toe een groot feestje kunnen bouwen, dat we lekker kunnen gaan zwemmen als het buiten warm is. Dat we onze hobby's kunnen uitvoeren, en onze kinderen worden vermaakt in de vakantie. En dat is nog maar een kleine greep uit een aantal zaken die mede worden mogelijk gemaakt door de vele vrijwilligers die ons land rijk is. Geen vuiltje aan de lucht toch? Wat mooi en tof ook dat er zulke mensen bestaan denk ik dan bij mezelf.

Met de “vastelaovesdagen” voor de deur ben ik eens in de pen gekropen om het te hebben over de zeldzame mens. We kunnen het natuurlijk wel hebben over de vastelaovend en alles wat daar mee te maken heeft. Maar een vastelaovend zonder deze “zeldzame mens” is überhaupt geen vastelaovend. Met die “zeldzame mens” bedoel ik de vrijwilliger, een uitstervende soort in de huidige tijd. Die mensen die vaak zichzelf op de tweede plek zetten, en in dienst van een ander of de samenleving taken uitvoeren zonder daar ook maar iets voor terug te vragen.