In ós lokale modertaal beteikent peijas: ‘ne rare sjnuiter, ’n komisch figuur, ‘ne aansjtèller. In Limburg kump de waordvorm peijas, neet oetgebreid veur. De herkóms is verbónje aan ’t ajere Franse waord paillasse (oetspr. > pajas). De oersjprónkelike beteikenis is ‘strozak, met stro gevulde matras’. Later kreeg paillasse ’n extra beteikenis, namelik ‘hansworst, komiek’. Dao is ós modertaalwaord peijas op gebaseerd. In ’t Italiaans is pagliaccio (oetspr. > paliejatsjo) de aje benaming veur ‘strozak, stropop’. De niejere beteikenis van pagliaccio is ‘clown’ en is óntsjtange door ’n Italiaans theaterfiguur. In ’t volkstheater van Napels trooj namelik regelmaotig ‘ne komiek op, in ’n kostuum gemaak van ‘n bóntje hoes van ‘ne sjtruuëzak. De opera Pagliacci van Ruggiero Leoncavallo herinnert nag aan zó’ne pagliaccio. In de opera traeje twieë pagliacci op, Canio de clown en Beppe de harlekijn. In ’t Frans haet paillasse de nieje (Italiaanse) beteikenis van clown ouch gekrege. Peijasse geuf ’t nag euveral. Hiel biezónjer in ós eige Limburg is ’n dörp vol mèt moderne peijasse. Det zien de peijasse in Offere (Afferden) en mèt de Vastelaovend make die idder jaor van ’t ganse dörp ’n sjoeën theater.