Deel deze pagina:
Na de eerste ontmoeting begon dan het grote afwegen, dubben, etc. Per aflevering werd er ruim terug gekeken naar de voorgaande editie, en aan het einde weer vooruit naar de volgende aflevering. Minus de reclametijd tussendoor kwam je eigenlijk per keer heel erg weinig meer te weten. Maar dat was nu eenmaal het concept. Want niemand had het gezien, maar iedereen had ernaar gekeken. Zo’n 2 miljoen kijkers per aflevering! Zo vorderden de weken gestaag en de ontwikkelingen in de diverse huizen ook.
In de laatste aflevering de reünie kwam alles tot een apotheose, wie was bij elkaar gebleven en hoe was het met de rest gegaan. Spanning alom. De een na de ander moest bekennen dat het uiteindelijk toch niets was geworden. In het laatste gesprek konden Judith en Bart tot veler tevredenheid, melden dat ze uitermate gelukkig waren tussen de koetjes in de Pyreneeën. Wat een ultieme geruststelling.
De rest van het jaar ga ik alleen nog maar tv volgen als het echt zinvolle informatie betreft. Met één uitzondering, want ik kijk nu al uit naar de volgende editie van “Winter vol Liefde”
Ik kan haast niet wachten…!
Zelf amateurtoneelspeler, vond ik de typecasting prima gedaan. Hoe had de regie dit zo bij elkaar kunnen zoeken? Echter naarmate ik wat langer meekeek besefte ik, dit was reality-tv ! De hoofdrolspelers waren geen spelers, dit was echt. De uitverkorenen togen vanuit Nederland, naar degene die hun, na een strenge selectie, had uitgenodigd. En steevast was de ontmoeting hartelijk: “O, in het echt zie je er nog veel leuker uit”. Vaak rasechte avonturiers, maar soms ook kandidaten die hier in Nederland mogelijk ook wel iemand hadden kunnen ontmoeten.
Echter op een willekeurige maandag in januari, hoorde ik bij de fysio fitness mensen met elkaar praten over een specifiek tv-programma. Later op de dag, tijdens een moment op mijn werk ging het hier weer over. Ik sloeg niet direct acht hierop.. ’s Avonds kwam ik na een vergadering thuis en zat mijn partner te kijken naar, en hier ging het om, “Winter vol Liefde”. Ik “moest” even meekijken.
Vanaf dat moment was ik in een keer om. In het programma ontvangen Nederlandse singles die in het buitenland wonen, in dit geval in winterse oorden, andere Nederlandse singles voor de ultieme date. Onder toeziend oog van de camera’s, soms andere dates of veeleisende ouders tasten ze af of het erin zit: de liefde. Wat een schitterend format.
Om maar met de deur in huis te vallen. Eén van mijn goede voornemens voor het jaar 2025 is in januari meteen gesneuveld. Ik had mij bedacht alléén nog maar tv te volgen als het echt zinvolle informatie betrof. Géén shownieuws, géén onbenullige praatprogramma’s, géén talenten zoekprogramma’s.
Liefde
In de laatste aflevering de reünie kwam alles tot een apotheose, wie was bij elkaar gebleven en hoe was het met de rest gegaan. Spanning alom. De een na de ander moest bekennen dat het uiteindelijk toch niets was geworden. In het laatste gesprek konden Judith en Bart tot veler tevredenheid, melden dat ze uitermate gelukkig waren tussen de koetjes in de Pyreneeën. Wat een ultieme geruststelling.
De rest van het jaar ga ik alleen nog maar tv volgen als het echt zinvolle informatie betreft. Met één uitzondering, want ik kijk nu al uit naar de volgende editie van “Winter vol Liefde”
Ik kan haast niet wachten…!
Zelf amateurtoneelspeler, vond ik de typecasting prima gedaan. Hoe had de regie dit zo bij elkaar kunnen zoeken? Echter naarmate ik wat langer meekeek besefte ik, dit was reality-tv ! De hoofdrolspelers waren geen spelers, dit was echt. De uitverkorenen togen vanuit Nederland, naar degene die hun, na een strenge selectie, had uitgenodigd. En steevast was de ontmoeting hartelijk: “O, in het echt zie je er nog veel leuker uit”. Vaak rasechte avonturiers, maar soms ook kandidaten die hier in Nederland mogelijk ook wel iemand hadden kunnen ontmoeten.
Deel deze pagina:
Na de eerste ontmoeting begon dan het grote afwegen, dubben, etc. Per aflevering werd er ruim terug gekeken naar de voorgaande editie, en aan het einde weer vooruit naar de volgende aflevering. Minus de reclametijd tussendoor kwam je eigenlijk per keer heel erg weinig meer te weten. Maar dat was nu eenmaal het concept. Want niemand had het gezien, maar iedereen had ernaar gekeken. Zo’n 2 miljoen kijkers per aflevering! Zo vorderden de weken gestaag en de ontwikkelingen in de diverse huizen ook.
Echter op een willekeurige maandag in januari, hoorde ik bij de fysio fitness mensen met elkaar praten over een specifiek tv-programma. Later op de dag, tijdens een moment op mijn werk ging het hier weer over. Ik sloeg niet direct acht hierop.. ’s Avonds kwam ik na een vergadering thuis en zat mijn partner te kijken naar, en hier ging het om, “Winter vol Liefde”. Ik “moest” even meekijken.
Vanaf dat moment was ik in een keer om. In het programma ontvangen Nederlandse singles die in het buitenland wonen, in dit geval in winterse oorden, andere Nederlandse singles voor de ultieme date. Onder toeziend oog van de camera’s, soms andere dates of veeleisende ouders tasten ze af of het erin zit: de liefde. Wat een schitterend format.
Om maar met de deur in huis te vallen. Eén van mijn goede voornemens voor het jaar 2025 is in januari meteen gesneuveld. Ik had mij bedacht alléén nog maar tv te volgen als het echt zinvolle informatie betrof. Géén shownieuws, géén onbenullige praatprogramma’s, géén talenten zoekprogramma’s.
