Deel deze pagina:
Als ik terug kijk naar onze eigen vriendengroep, dan gaat dat in veel gevallen terug naar de basisschool. Als iemand vraagt hoelang we al bevriend zijn of hoelang we elkaar al kennen, is het antwoord: ‘We kennen elkaar al sinds dat we zó klein zijn’, en stampen vervolgens met een voet op de grond. De vriendengroep is hecht en dat zie ik terug in mooie en goede verhalen over vroeger, maar ook zeker over nu. Waar we vroeger nog iedere eerste vrijdag van de maand ‘sterke drankenavond’ hadden, zijn we nu ononderbroken bezig met het organiseren van babyborrels, het bedenken van een cadeau (wat geef je iemand die 1 wordt!?!?) of het regelen van oppas, om tóch nog eens een avond op stap te gaan. En die avonden zijn altijd weer net zo legendarisch als de sterke drankenavonden. Al moet ik eerlijk zeggen dat ik me die avonden van vroeger lang niet meer allemaal kan herinneren (toen ook al niet meer), maar de avonden die we nu beleven gaan toch naar een ander plekje in de geheugenboom. Wellicht heeft dat iets te maken met de Ginkgo Biloba, die we bij de geboorte van onze dochter in de tuin hebben geplant.
Bij het afronden van deze column (wat ik nu aan het doen ben) is inmiddels weer iedereen thuis. De laatste zinnen schrijf ik met mijn hoofdtelefoon op. Het geschreeuw van onze dochter is door het hele huis te horen. Ze wilde niet slapen vanmiddag.
Dat hoort er ook bij.
Deze ontwikkeling doet me vaak denken aan de vriendengroep van mijn broer. Een aantal van hen hebben nét hun 40-jarig verjaardagsfeest achter de rug. Waarschijnlijk liggen ze stuk voor stuk ook thuis op de bank, met de Grand Prix van Brazilië aan. Hun vriendengroep is met de kinderen erbij zo groot geworden dat ze met hun weekend weg onderhand de hele camping moeten afhuren om alles en iedereen kwijt te kunnen. Maar een heerlijke groep, en wat is er mooier dan dat je eigen kinderen kunnen opgroeien met de kinderen van je beste vrienden. Zoals de ontwikkeling nu loopt gaat dat bij ons ook wel goed komen. Een hele camping afhuren en met alles en iedereen een weekend weg gaan, daar voelen we ons wel nog iets te jong voor.
We zijn dus 30 weken onderweg naar ons 2ekindje. Een maand geleden mochten we baby Jip gaan bewonderen en niet veel later kwamen de volgende vrienden met het mooie nieuws in verwachting te zijn. En wie weet wordt er bij nog wel iemand succesvol met de rammelende eierstokken gespeeld. Mooi om te zien dat in ruim 2 jaar tijd onze vriendengroep inmiddels 6 kinderen rijk is, met nog 2 die onderweg zijn. Ik weet niet wat de ‘eisen’ zijn voordat er een officiële babyboom is, maar bij onze vrienden is daar zeker sprake van.
Bij het schrijven van deze column lig ik alleen thuis op de bank, met de Grand Prix van Brazilië aan. We zijn 30 weken in verwachting van ons 2ekindje en ik ben alleen thuis en kan de Formule 1 kijken. Wat gaat er mis?
Niets hoor. Het blijkt gewoon een vreemd weekend te zijn. Het zoekende Ajax wint van grootmacht PSV, Amerika lijkt een veroordeelde crimineel als president te gaan krijgen en Spaans koning Felipe wordt in het rampgebied in Zuid-Spanje uitgemaakt voor moordenaar. De enige die ik ken die het weer zou kunnen beïnvloeden is Viktor Hargreeves uit Umbrella Academy. Bijzondere serie overigens.
Deel deze pagina:
Deze ontwikkeling doet me vaak denken aan de vriendengroep van mijn broer. Een aantal van hen hebben nét hun 40-jarig verjaardagsfeest achter de rug. Waarschijnlijk liggen ze stuk voor stuk ook thuis op de bank, met de Grand Prix van Brazilië aan. Hun vriendengroep is met de kinderen erbij zo groot geworden dat ze met hun weekend weg onderhand de hele camping moeten afhuren om alles en iedereen kwijt te kunnen. Maar een heerlijke groep, en wat is er mooier dan dat je eigen kinderen kunnen opgroeien met de kinderen van je beste vrienden. Zoals de ontwikkeling nu loopt gaat dat bij ons ook wel goed komen. Een hele camping afhuren en met alles en iedereen een weekend weg gaan, daar voelen we ons wel nog iets te jong voor.
Bij het afronden van deze column (wat ik nu aan het doen ben) is inmiddels weer iedereen thuis. De laatste zinnen schrijf ik met mijn hoofdtelefoon op. Het geschreeuw van onze dochter is door het hele huis te horen. Ze wilde niet slapen vanmiddag.
Dat hoort er ook bij.
Als ik terug kijk naar onze eigen vriendengroep, dan gaat dat in veel gevallen terug naar de basisschool. Als iemand vraagt hoelang we al bevriend zijn of hoelang we elkaar al kennen, is het antwoord: ‘We kennen elkaar al sinds dat we zó klein zijn’, en stampen vervolgens met een voet op de grond. De vriendengroep is hecht en dat zie ik terug in mooie en goede verhalen over vroeger, maar ook zeker over nu. Waar we vroeger nog iedere eerste vrijdag van de maand ‘sterke drankenavond’ hadden, zijn we nu ononderbroken bezig met het organiseren van babyborrels, het bedenken van een cadeau (wat geef je iemand die 1 wordt!?!?) of het regelen van oppas, om tóch nog eens een avond op stap te gaan. En die avonden zijn altijd weer net zo legendarisch als de sterke drankenavonden. Al moet ik eerlijk zeggen dat ik me die avonden van vroeger lang niet meer allemaal kan herinneren (toen ook al niet meer), maar de avonden die we nu beleven gaan toch naar een ander plekje in de geheugenboom. Wellicht heeft dat iets te maken met de Ginkgo Biloba, die we bij de geboorte van onze dochter in de tuin hebben geplant.
We zijn dus 30 weken onderweg naar ons 2ekindje. Een maand geleden mochten we baby Jip gaan bewonderen en niet veel later kwamen de volgende vrienden met het mooie nieuws in verwachting te zijn. En wie weet wordt er bij nog wel iemand succesvol met de rammelende eierstokken gespeeld. Mooi om te zien dat in ruim 2 jaar tijd onze vriendengroep inmiddels 6 kinderen rijk is, met nog 2 die onderweg zijn. Ik weet niet wat de ‘eisen’ zijn voordat er een officiële babyboom is, maar bij onze vrienden is daar zeker sprake van.
Bij het schrijven van deze column lig ik alleen thuis op de bank, met de Grand Prix van Brazilië aan. We zijn 30 weken in verwachting van ons 2ekindje en ik ben alleen thuis en kan de Formule 1 kijken. Wat gaat er mis?
Niets hoor. Het blijkt gewoon een vreemd weekend te zijn. Het zoekende Ajax wint van grootmacht PSV, Amerika lijkt een veroordeelde crimineel als president te gaan krijgen en Spaans koning Felipe wordt in het rampgebied in Zuid-Spanje uitgemaakt voor moordenaar. De enige die ik ken die het weer zou kunnen beïnvloeden is Viktor Hargreeves uit Umbrella Academy. Bijzondere serie overigens.
Baby boom
