Deel deze pagina:
Vanaf mijn jongere jaren heb ik regelmatig nagedacht over eerder stoppen met werken, maar merk dat ik er nu wellicht toch iets anders tegenaan kijk. Het lijkt voor mij een beetje op de uitspraak: iedereen wil graag oud worden maar eigenlijk wil niemand oud zijn? Ofwel, het is met name heel fijn als je erover nadenkt (voor de toekomst) maar nog niet zover bent. Is het zo dat eerder stoppen met werken voor een deel van de mensen ook mooier klinkt dan het is?
Ik kom er vanzelf achter als het zover is. Voorlopig haal ik nog veel voldoening, plezier, sociale contacten, regelmaat en uiteraard ook salaris uit mijn werk. Petra blij, ik blij, samen blij.
Voor diegenen die nog werken, werk ze en voor diegenen die niet meer werken, geniet van je vrije tijd.
Zo, nu effe de wekker zetten, morgen op tijd eruit en voorlopig toch nog maar effe doorgaan met werken. Welterusten.
Als je niet werkt heb je ook geen vakantie meer. Als ik in het verleden veel voldoening uit mijn werk haalde, waar moet ik deze voldoening na het stoppen met werken dan vandaan halen? Gaat mijn tijdsbesef weg (welke dag van de week leven we) en ga ik (zonder opzet) ook op zondagmiddag mijn gras maaien. Heb ik dan nog minder tijd dan toen ik werkte? Hoe is het voor mijn vrouw Petra om mij de hele dag om zich heen te hebben? Ga ik me druk maken om het parkeergedrag van de buren en over het feit dat de aardbeienplanten in mijn groentetuin niet voldoende opbrengst hebben?
Anderzijds; geen wekker meer zetten, op het gemak de krant lezen en ontbijten, meer tijd voor de kleinkinderen, meer tijd om (een keertje lekker rustig) de tuin te doen, een stukje te gaan fietsen of anderen te helpen met wat karweitjes, lijkt me wel weer een mooie gedachte!
Blije mensen die stoppen met werken en eindelijk veel vrije tijd krijgen om deze te vullen met dingen die ze nog graag willen doen. Ook mensen die aanvankelijk blij zijn met het vrijkomen van veel vrije tijd, maar naarmate de tijd vordert moeite krijgen met het (zinvol) invullen van deze tijd. Zelfs mensen die moeten stoppen met werken en liever zouden doorwerken. Als je vrijwel altijd met veel plezier gewerkt hebt, kan stoppen met werken ook afscheid nemen zijn van een mooie tijd. Ook kan de vraag opkomen: Wie gaat mijn werk voortzetten nadat ik gestopt ben?
Tsjee – het leven vordert snel! En mijn ouders hadden toch gelijk, de tijd lijkt naarmate je ouder wordt steeds sneller te gaan? Daarmee komt de tijd ook steeds dichterbij dat leeftijdsgenoten om me heen nadenken over of daadwerkelijk stoppen met werken of al gestopt zijn. Zelf word ik ook regelmatig gevraagd hoe mijn plannen zijn m.b.t. stoppen met werken. Ik ben altijd erg benieuwd hoe het mijn voorgangers, die al gestopt zijn met werken, bevalt. De antwoorden zijn, zoals verwacht, wisselend.
Deel deze pagina:
Als je niet werkt heb je ook geen vakantie meer. Als ik in het verleden veel voldoening uit mijn werk haalde, waar moet ik deze voldoening na het stoppen met werken dan vandaan halen? Gaat mijn tijdsbesef weg (welke dag van de week leven we) en ga ik (zonder opzet) ook op zondagmiddag mijn gras maaien. Heb ik dan nog minder tijd dan toen ik werkte? Hoe is het voor mijn vrouw Petra om mij de hele dag om zich heen te hebben? Ga ik me druk maken om het parkeergedrag van de buren en over het feit dat de aardbeienplanten in mijn groentetuin niet voldoende opbrengst hebben?
Anderzijds; geen wekker meer zetten, op het gemak de krant lezen en ontbijten, meer tijd voor de kleinkinderen, meer tijd om (een keertje lekker rustig) de tuin te doen, een stukje te gaan fietsen of anderen te helpen met wat karweitjes, lijkt me wel weer een mooie gedachte!
Ik kom er vanzelf achter als het zover is. Voorlopig haal ik nog veel voldoening, plezier, sociale contacten, regelmaat en uiteraard ook salaris uit mijn werk. Petra blij, ik blij, samen blij.
Voor diegenen die nog werken, werk ze en voor diegenen die niet meer werken, geniet van je vrije tijd.
Zo, nu effe de wekker zetten, morgen op tijd eruit en voorlopig toch nog maar effe doorgaan met werken. Welterusten.
Vanaf mijn jongere jaren heb ik regelmatig nagedacht over eerder stoppen met werken, maar merk dat ik er nu wellicht toch iets anders tegenaan kijk. Het lijkt voor mij een beetje op de uitspraak: iedereen wil graag oud worden maar eigenlijk wil niemand oud zijn? Ofwel, het is met name heel fijn als je erover nadenkt (voor de toekomst) maar nog niet zover bent. Is het zo dat eerder stoppen met werken voor een deel van de mensen ook mooier klinkt dan het is?
Blije mensen die stoppen met werken en eindelijk veel vrije tijd krijgen om deze te vullen met dingen die ze nog graag willen doen. Ook mensen die aanvankelijk blij zijn met het vrijkomen van veel vrije tijd, maar naarmate de tijd vordert moeite krijgen met het (zinvol) invullen van deze tijd. Zelfs mensen die moeten stoppen met werken en liever zouden doorwerken. Als je vrijwel altijd met veel plezier gewerkt hebt, kan stoppen met werken ook afscheid nemen zijn van een mooie tijd. Ook kan de vraag opkomen: Wie gaat mijn werk voortzetten nadat ik gestopt ben?
Tsjee – het leven vordert snel! En mijn ouders hadden toch gelijk, de tijd lijkt naarmate je ouder wordt steeds sneller te gaan? Daarmee komt de tijd ook steeds dichterbij dat leeftijdsgenoten om me heen nadenken over of daadwerkelijk stoppen met werken of al gestopt zijn. Zelf word ik ook regelmatig gevraagd hoe mijn plannen zijn m.b.t. stoppen met werken. Ik ben altijd erg benieuwd hoe het mijn voorgangers, die al gestopt zijn met werken, bevalt. De antwoorden zijn, zoals verwacht, wisselend.