
Graag wil ik me eerst aan de lezers van PUIK voorstellen.
Mijn naam is Dré Killaars, ben 62 jaar oud, getrouwd met Marie-José. Wij hebben samen 2 kinderen, Anouk (32 jaar) en Dennis (30 jaar) en bij ons gezin hoort uiteraard ook de vriendin van Dennis, Shari.
Ik ben sinds 1995 werkzaam als ambulancechauffeur voor Ambulancezorg Limburg met als standplaats Roermond. Een jaar later, in 1996, ben ik begonnen bij brandweer korps Reuver. Korps Reuver is onderdeel van Veiligheidsregio Limburg Noord, dat weer een van de 25 veiligheidsregio’s in ons land is. Belangrijk onderdeel van de veiligheidsregio is de brandweer, in totaal 30 brandweerkorpsen waarvan 28 volledig op vrijwillige basis bemand.
Korps Reuver bestaat op dit moment uit 21 personen (waaronder 3 vrouwen) en goed nieuws is dat er komende maanden nog 2 aspiranten bijkomen. Gezien het feit dat wij een vrijwillig korps zijn, dat wil zeggen dat onze mensen naast de brandweer ook een eigen beroep hebben, betreft een gemêleerd gezelschap. Op het moment dat echter de pagers gaan voor een incident, gaat iedereen zo snel als mogelijk naar de kazerne, trekt zijn of haar uitrukpak aan en stapt in het voertuig om naar het incident te gaan. Een volledige tankautospuit bestaat uit een chauffeur/pompbediener, een bevelvoerder en 4 manschappen.
Je weet van te voren nooit wanneer of hoe laat je pager gaat; de keren dat we net aan tafel zaten of lekker op de bank TV aan het kijken, de pager gaat …………………. en ik ga meteen weg.
De laatste 7 jaar hoefde ik niet alleen te rijden, maar kon ik samen met onze dochter Anouk rijden, zij is sinds enkele jaren ook een van onze mensen.
"De keren dat we net aan tafel zaten of lekker op de bank TV aan het kijken, de pager gaat.... en ik ga meteen weg"

Wij oefenen iedere maandagavond, uitgezonderd de vakanties en feestdagen. Onze post oefencoördinator heeft de taak om ervoor te zorgen dat er iedere week een oefening gedraaid kan worden. Deze bestaan uit alle facetten van hulpverlening, zoals brand, technische hulpverlening, incidenten met gevaarlijke stoffen en levensreddende handelingen. Enige jaren geleden heeft Veiligheidsregio Limburg Noord er voor gekozen om op alle uitrukvoertuigen een AED te plaatsen.
In het begin voor iedereen erg wennen en een hele grote impact op alles en iedereen. Toch mag ik met trots zeggen, als ik zie hoe onze mensen hedentendage hiermee omgaan, een professioneel korps dat weet om te gaan met een dergelijke situatie.

De eerste 3 jaar ben ik bezig geweest met opleiding tot hoofdbrandwacht en pompbediener/chauffeur. In een later stadia ben ik doorgestroomd naar de opleiding tot bevelvoerder. Deze functie heb ik de laatste jaren met veel plezier en enthousiasme uitgevoerd.
Vorig jaar heb ik verder nog de functie van postcommandant overgenomen. De opleidingen zijn in de loop van de jaren wel sterk veranderd, voornamelijk op instructieniveau en doceren naar zelflerend en competentiegericht.
In de loop van de jaren heb ik heel wat incidenten meegemaakt van kleine en grote branden en ongevallen van allerlei aard. Vooral de incidenten waar personen bij betrokken zijn hebben veel impact, dit zijn de inzetten waar je nooit aan went. Gelukkig is de laatste jaren een inhaalslag gemaakt voor wat betreft collegiale opvang. Hiervoor zijn mensen opgeleid die een korps na een heftig incident komen ondersteunen en begeleiden. Erg genoeg hebben we de laatste jaren enkele heftige incidenten voor onze kiezen gehad. Onze gedachten gaan dan ook zeker uit naar de nabestaanden.

Toch blijft het brandweervak altijd heel intrigerend. De mensen die dit vak uitoefenen hebben echt wel oprecht een hulpverlenershart. Iets kunnen betekenen voor iemand, daar waar anderen heel hard naar buiten rennen, gaan wij juist de actie aan. In de vroegere jaren mocht je maar tot 55 jaar lid zijn. Dit is gelukkig achterhaald en nu mag je repressief (dus op de uitruk) blijven zolang je de jaarlijkse fysieke keuring doorstaat.

Wel blijf ik mijn werkzaamheden als postcommandant uitvoeren, dit bestaat onder andere ervoor zorgen dat onze mensen hun werk goed en veilig kunnen uitvoeren. Verder ervoor zorgen dat we als post zoveel als mogelijk onze paraatheid kunnen garanderen. Onder paraatheid wordt verstaan dat we 24/7 in staat zijn om ervoor te zorgen dat bij een incident onze tankautospuit met 6 personen kan uitrukken.
Mocht je naar aanleiding hiervan nog vragen hebben of hebben we je interesse gewekt…….
schroom niet en neem contact op.
Om niet met alles in een keer te stoppen heb ik ervoor gekozen om per 1 november repressief, dus op de daadwerkelijke uitruk, te stoppen. Ik heb 7 oktober mijn laatste oefening gedraaid. Hierna zijn we een paar dagen op vakantie geweest, zodoende was dit mijn laatste oefendag. Ik had dit tegen bijna niemand gezegd. Tijdens deze ‘laatste’ oefening mocht ik nog een keertje als bevelvoerder optreden. Na afloop wordt de oefening altijd nabesproken en ik merkte dat er ook nu nog verbeterpunten blijven. Dus ik dacht er lekker makkelijk vanaf te komen, maar sommige korpsleden hadden echter nog een extra oefening in petto voor mij. Een uitruk naar de manege in Reuver waar een incident was met een paard…
En dan te bedenken dat ik super bang ben voor paarden, wat hadden ze een lol. Gelukkig werd de inzet gecanceld en moesten we naar de kazerne voor een autobrand. Hier hadden ze een autobrandje gemaakt dat ik als laatste uit mocht maken.
Een nog grotere verrassing was dat mijn hele gezin hierbij aanwezig was. Die had ik helemaal niet zien aankomen.

Klik hier om je gratis in te schrijven voor Puik | Deel deze pagina:

Klik hier om je gratis in te schrijven voor Puik | Deel deze pagina:
Wel blijf ik mijn werkzaamheden als postcommandant uitvoeren, dit bestaat onder andere ervoor zorgen dat onze mensen hun werk goed en veilig kunnen uitvoeren. Verder ervoor zorgen dat we als post zoveel als mogelijk onze paraatheid kunnen garanderen. Onder paraatheid wordt verstaan dat we 24/7 in staat zijn om ervoor te zorgen dat bij een incident onze tankautospuit met 6 personen kan uitrukken.
Mocht je naar aanleiding hiervan nog vragen hebben of hebben we je interesse gewekt…….
schroom niet en neem contact op.
En dan te bedenken dat ik super bang ben voor paarden, wat hadden ze een lol. Gelukkig werd de inzet gecanceld en moesten we naar de kazerne voor een autobrand. Hier hadden ze een autobrandje gemaakt dat ik als laatste uit mocht maken.
Een nog grotere verrassing was dat mijn hele gezin hierbij aanwezig was. Die had ik helemaal niet zien aankomen.
Om niet met alles in een keer te stoppen heb ik ervoor gekozen om per 1 november repressief, dus op de daadwerkelijke uitruk, te stoppen. Ik heb 7 oktober mijn laatste oefening gedraaid. Hierna zijn we een paar dagen op vakantie geweest, zodoende was dit mijn laatste oefendag. Ik had dit tegen bijna niemand gezegd. Tijdens deze ‘laatste’ oefening mocht ik nog een keertje als bevelvoerder optreden. Na afloop wordt de oefening altijd nabesproken en ik merkte dat er ook nu nog verbeterpunten blijven. Dus ik dacht er lekker makkelijk vanaf te komen, maar sommige korpsleden hadden echter nog een extra oefening in petto voor mij. Een uitruk naar de manege in Reuver waar een incident was met een paard…

Toch blijft het brandweervak altijd heel intrigerend. De mensen die dit vak uitoefenen hebben echt wel oprecht een hulpverlenershart. Iets kunnen betekenen voor iemand, daar waar anderen heel hard naar buiten rennen, gaan wij juist de actie aan. In de vroegere jaren mocht je maar tot 55 jaar lid zijn. Dit is gelukkig achterhaald en nu mag je repressief (dus op de uitruk) blijven zolang je de jaarlijkse fysieke keuring doorstaat.
In de loop van de jaren heb ik heel wat incidenten meegemaakt van kleine en grote branden en ongevallen van allerlei aard. Vooral de incidenten waar personen bij betrokken zijn hebben veel impact, dit zijn de inzetten waar je nooit aan went. Gelukkig is de laatste jaren een inhaalslag gemaakt voor wat betreft collegiale opvang. Hiervoor zijn mensen opgeleid die een korps na een heftig incident komen ondersteunen en begeleiden. Erg genoeg hebben we de laatste jaren enkele heftige incidenten voor onze kiezen gehad. Onze gedachten gaan dan ook zeker uit naar de nabestaanden.

De eerste 3 jaar ben ik bezig geweest met opleiding tot hoofdbrandwacht en pompbediener/chauffeur. In een later stadia ben ik doorgestroomd naar de opleiding tot bevelvoerder. Deze functie heb ik de laatste jaren met veel plezier en enthousiasme uitgevoerd.
Vorig jaar heb ik verder nog de functie van postcommandant overgenomen. De opleidingen zijn in de loop van de jaren wel sterk veranderd, voornamelijk op instructieniveau en doceren naar zelflerend en competentiegericht.
Wij oefenen iedere maandagavond, uitgezonderd de vakanties en feestdagen. Onze post oefencoördinator heeft de taak om ervoor te zorgen dat er iedere week een oefening gedraaid kan worden. Deze bestaan uit alle facetten van hulpverlening, zoals brand, technische hulpverlening, incidenten met gevaarlijke stoffen en levensreddende handelingen. Enige jaren geleden heeft Veiligheidsregio Limburg Noord er voor gekozen om op alle uitrukvoertuigen een AED te plaatsen.
In het begin voor iedereen erg wennen en een hele grote impact op alles en iedereen. Toch mag ik met trots zeggen, als ik zie hoe onze mensen hedentendage hiermee omgaan, een professioneel korps dat weet om te gaan met een dergelijke situatie.
"De keren dat we net aan tafel zaten of lekker op de bank TV aan het kijken, de pager gaat.... en ik ga meteen weg"


Graag wil ik me eerst aan de lezers van PUIK voorstellen.
Mijn naam is Dré Killaars, ben 62 jaar oud, getrouwd met Marie-José. Wij hebben samen 2 kinderen, Anouk (32 jaar) en Dennis (30 jaar) en bij ons gezin hoort uiteraard ook de vriendin van Dennis, Shari.
