Buuske kèn twieë beteikenisse höbbe en iddere beteikenis is aafhankelik van de oetsjpraok. Dae oetsjpraok is ’n biezónjer kenmerk van ’t Limburgs. Door ’t gebroeke van ‘ne lange klank (de sjleiptoeën) of ’t gebroeke van ‘ne korte klank (de sjtoeëttoeën) waert de beteikenis angers. Buuske mèt ‘ne lange uu-klank beteikent ‘buisje’ en det is ’t verkleinwaord van buus. Buuske met ‘ne korte uu-klank is ‘een bosje’ en det is ’t verkleinwaord van boes (bundel). Versjlakkere is ‘verleppen, verwelken’ . Dit waord is aafgeleid van ’t Middelnederlandse ‘slac’ en det beteikent ‘slap,los, zonder veerkracht’. In ’t Ingels treffe veur ’t ouch nag aan as ‘slack’ mèt dezèlfde beteikenis. De brón van ’t waord vinje veur doezende jaore truuk in ’t Germaanse ‘slakaz’. In ós modertaal is ’t in ’t wèrkwaord ‘versjlakkere’ bewaard gebleve.

“Noe kiek dich det èns aan. Det buuske tölpe is nao eine daag al ’t aan ’t versjlakkere!”