Tot ons aller verbazing werd er op 26 maart 2024 voor de eerste keer een ooievaar op het nest gespot. In de weken daarna werd er steeds vaker een ooievaar gesignaleerd en bleek er zelfs een tweede exemplaar te vertoeven. Onze hoop werd steeds groter en het vertrouwen in een eerste broedgeval in Reuver nam toe.
Vanaf 13 april werd het nest zelfs niet meer alleen gelaten, er zat nu continue een ooievaar op het nest.
Zou het dan toch …………..?
Regelmatig werd het nest bijgestoffeerd, maar er werd ook regelmatig het een en ander overboord gegooid. Op 13 mei zijn we met een camera op een telescoopstok in het nest gaan kijken. We troffen daar toen 3 eieren aan. Prachtig, nu maar hopen op een voorspoedig vervolg van het proces.
Tijdens een van de steeds frequenter wordende bezoeken en wel op 20 mei zagen we voor het eerst dat een van de oudervogels voedsel opbraakte. Zouden er dan toch jongen zijn? Een tijdje later werden er dan eindelijk zo af en toe kleine kopjes gezien die boven de nestrand uitstaken. Reuver had zijn eerste jonge ooievaars en wel 2 stuks.
Vader en moeder ooievaar bleven aardig hun best doen en de jongen groeiden gestaag. Op 22 juli was het nest, voor het eerst sinds lange tijd, weer eens verlaten. Daarna waren een of meerdere bewoners zo af en toe weer eens aanwezig maar vanaf 10 augustus hebben we op het nest geen ooievaar meer gezien.
Fantastisch, 2 jonge ooievaars uitgevlogen, een resultaat waar we heel blij mee zijn.
Verder bleek het bezette ooievaarsnest een behoorlijke aantrekkingskracht te hebben in de regio. De cliënten van de Huiberg stonden er op om tijdens hun rondtochten door de buurt steevast het ooievaarsnest aan te doen. Daarnaast stopten er regelmatig mensen bij het nest waarbij de ooievaars met alle mogelijke apparatuur werden vastgelegd.
Nu op naar het volgende jaar...
Als vrijwilliger bij zorgboerderij de Huiberg kwam dit onderwerp in de gesprekken aldaar ook zo af en toe op tafel. Toen daar op een gegeven moment aangegeven werd dat zij wel een plek hadden voor zo’n nestpaal werd het verhaal concreter.
Er werd gezocht naar mogelijkheden, materialen enz. en op een gegeven moment stonden we in een garage de rand van het nest met wilgentenen te vlechten. Uiteindelijk werd de paal met het nest erop geplaatst vlak achter een schuur bij de zorgboerderij.
Jarenlang heeft die daar gestaan zonder enig resultaat. Fietsen doen we nog altijd, alleen vroegen we ons steeds vaker af waarom er maar geen ooievaar gebruik wou maken van ons mooie nest. Na overleg met mensen van de Huiberg over eventuele mogelijkheden om de nestpaal te verplaatsen kwam de optie voor een andere plek op tafel. Deze plek, zo’n 300 meter oostelijker, richting de Steilrand, leek ons een heel goede optie. Er lag een klein schuurtje, eigendom van de Huiberg en het gebied rondom was veel opener met vlakbij graslanden die in het kader van project Meerlebroek aan het vernatten waren.
In februari 2023 werd, met behulp van mankracht en materieel van de Huiberg, de paal dan ook op deze mooie plek geplaatst. Nu maar afwachten en duimendraaien dus. Maar 2023 was weer ooievaarloos voor ons nest.
Tijdens onze maandelijkse fietstochten doorkruisen we regelmatig het mooie natuurgebied Meerlebroek. Hier zagen we zo af en toe een ooievaar die op een van de weilanden aan het foerageren was. Een van de dingen die we ons dan afvroegen was hoe mooi het niet zou zijn als hier ergens een ooievaar zou broeden. We bespraken dan de mogelijkheden om ergens een nestpaal met nest te kunnen plaatsen. Maar ja, waar ……….?
Wiek Claessen
Tot ons aller verbazing werd er op 26 maart 2024 voor de eerste keer een ooievaar op het nest gespot. In de weken daarna werd er steeds vaker een ooievaar gesignaleerd en bleek er zelfs een tweede exemplaar te vertoeven. Onze hoop werd steeds groter en het vertrouwen in een eerste broedgeval in Reuver nam toe.
Vanaf 13 april werd het nest zelfs niet meer alleen gelaten, er zat nu continue een ooievaar op het nest.
Zou het dan toch …………..?
Regelmatig werd het nest bijgestoffeerd, maar er werd ook regelmatig het een en ander overboord gegooid. Op 13 mei zijn we met een camera op een telescoopstok in het nest gaan kijken. We troffen daar toen 3 eieren aan. Prachtig, nu maar hopen op een voorspoedig vervolg van het proces.
Tijdens een van de steeds frequenter wordende bezoeken en wel op 20 mei zagen we voor het eerst dat een van de oudervogels voedsel opbraakte. Zouden er dan toch jongen zijn? Een tijdje later werden er dan eindelijk zo af en toe kleine kopjes gezien die boven de nestrand uitstaken. Reuver had zijn eerste jonge ooievaars en wel 2 stuks.
Vader en moeder ooievaar bleven aardig hun best doen en de jongen groeiden gestaag. Op 22 juli was het nest, voor het eerst sinds lange tijd, weer eens verlaten. Daarna waren een of meerdere bewoners zo af en toe weer eens aanwezig maar vanaf 10 augustus hebben we op het nest geen ooievaar meer gezien.
Fantastisch, 2 jonge ooievaars uitgevlogen, een resultaat waar we heel blij mee zijn.
Verder bleek het bezette ooievaarsnest een behoorlijke aantrekkingskracht te hebben in de regio. De cliënten van de Huiberg stonden er op om tijdens hun rondtochten door de buurt steevast het ooievaarsnest aan te doen. Daarnaast stopten er regelmatig mensen bij het nest waarbij de ooievaars met alle mogelijke apparatuur werden vastgelegd.
Nu op naar het volgende jaar...
Als vrijwilliger bij zorgboerderij de Huiberg kwam dit onderwerp in de gesprekken aldaar ook zo af en toe op tafel. Toen daar op een gegeven moment aangegeven werd dat zij wel een plek hadden voor zo’n nestpaal werd het verhaal concreter.
Er werd gezocht naar mogelijkheden, materialen enz. en op een gegeven moment stonden we in een garage de rand van het nest met wilgentenen te vlechten. Uiteindelijk werd de paal met het nest erop geplaatst vlak achter een schuur bij de zorgboerderij.
Jarenlang heeft die daar gestaan zonder enig resultaat. Fietsen doen we nog altijd, alleen vroegen we ons steeds vaker af waarom er maar geen ooievaar gebruik wou maken van ons mooie nest. Na overleg met mensen van de Huiberg over eventuele mogelijkheden om de nestpaal te verplaatsen kwam de optie voor een andere plek op tafel. Deze plek, zo’n 300 meter oostelijker, richting de Steilrand, leek ons een heel goede optie. Er lag een klein schuurtje, eigendom van de Huiberg en het gebied rondom was veel opener met vlakbij graslanden die in het kader van project Meerlebroek aan het vernatten waren.
In februari 2023 werd, met behulp van mankracht en materieel van de Huiberg, de paal dan ook op deze mooie plek geplaatst. Nu maar afwachten en duimendraaien dus. Maar 2023 was weer ooievaarloos voor ons nest.
Wiek Claessen
Tijdens onze maandelijkse fietstochten doorkruisen we regelmatig het mooie natuurgebied Meerlebroek. Hier zagen we zo af en toe een ooievaar die op een van de weilanden aan het foerageren was. Een van de dingen die we ons dan afvroegen was hoe mooi het niet zou zijn als hier ergens een ooievaar zou broeden. We bespraken dan de mogelijkheden om ergens een nestpaal met nest te kunnen plaatsen. Maar ja, waar ……….?
