“Doe bös zoe nuuëtelik, höbs se króm zin? Króm zin höbbe en nuuëtelik zien, höbbe mèt ’t gemood van emes te make en det geuf ’n bepaold gedraag. Dök is ’t ouch aan ’t gezich aaf te laeze en den waert gezag “Waoróm kieks se zoe nut” Nuuëtelik is ’n biezónjer waord det door de tied haer in beteikenis is verangerd. In ’t Middelnederlands waar ‘t ‘nodelijc’ en in ’t Middelhoeëgduits ‘nötlich’ in de beteikenis van ‘kommervol, behoeftig, uit nood voorkomend’. Later is de beteikenis versjaove nao ’n bepaold gedraag det mèt dae noeëd verbónje waar, namelik almaar blieve klage en tamelik eisend óm aandach vraoge. Nuuëtelik is ózze modertaalvariant van ’t Middelnederlandse nodelijc, det net wie väöl angere Middelnederlandse wäörd in ós modertaal is blieve besjtaon. In de Rienlandse dialecte gebeurde ‘tzèlfde mèt Middelhoeëgduitse wäörd. Jaomer det die dialecte, nota bene cultureel èrfgood pur sang, door toedoon van de euverheid de nek óm zien gedreid. Hochdeutsch woort de ‘gehobene Sprache’, Plattdeutsch is get van ’t dómme volk. Dao kries se toch gladeweg króm zin en króm tieëne van.