Ergens las ik, dat iemand de 4Daagse voor zichzelf beschouwt als een jaarlijkse APK-keuring. En dat lijkt me een hele goede vergelijking. En wat dat Gevoel van de 4Daagse nou precies is: dat moet je zélf ervaren. Het is namelijk met geen pen te beschrijven.
Met zijn zessen hebben wij in ieder geval van deze tocht genoten en Ilse heeft haar 9e, Yvonne, Peter en ik ons 6e, Loek zijn 4e en Jan zijn 1e 4Daagse-kruisje verdiend. En Jan, die tevens het virus heeft te pakken, stuurde de dag ná de intocht in Nijmegen al een countdown waarin wordt afgeteld naar de 107de 4Daagse in 2025!
Hartelijke wandelgroet,
Thijs Bongaerts
De vierde dag gaan we evengoed op dezelfde tijd op pad, om de ergste hitte voor te zijn. Men heeft zelfs nog een aangepaste route gemaakt, waarbij we de eerste 10 kilometer door bosrijk gebied bij Heumens-Oord lopen. Pas als we voor de laatste 10 km terugkomen op de Rijksweg voor Malden komen we in de zon terecht. Dit blijft toch altijd een bijzondere route, waarbij je zodra je Nijmegen inloopt over de Via Gladiola, overweldigd wordt door de mensenmassa’s die elk jaar weer komen kijken hoe de lopers hun persoonlijke triomftocht volbrengen.
En wat vind ik nou het mooiste van dit alles: In het dagelijks leven staan we over allerlei onderwerpen lijnrecht tegenover elkaar en is de saamhorigheid vaak ver te zoeken. Maar bij zo’n evenement als de 4Daagse is iedereen met hetzelfde bezig, is iedereen vriendelijke voor elkaar, behulpzaam, attent en hoor je vrijwel nooit een wanklank. Dus we kúnnen het wél!
Hitte op de laatste dag
Wij sjouwen van de eerste naar de tweede heuvel en op de top van die tweede nemen toch maar eens even stevig pauze. Omstanders bieden stoelen, drank, appels, koffie etc. aan dus we zien er waarschijnlijk belabberd uit! Na een flinke pauze gaan we voor de laatste 10 kilometer die ons uiteindelijk nog leidt door enkele Nijmeegse straten die eerst in wit en vervolgens in rood prachtig hun eer betonen aan deze 4Daagse. We ronden deze 3e dag zoals gebruikelijk af op de Wedren en horen daar, dat in verband met de verwachte hitte van de vrijdag en de medische voorvallen die zich al eerder die dagen hebben afgespeeld, álle afstanden met 10 kilometer worden ingekort. Dat betekent dat we nog maar 20 kilometer te gaan hebben!
De derde dag is traditioneel de dag van Groesbeek waarbij de Zevenheuvelenweg toch het hoogtepunt is. De één zegt dat het niks voorstelt, de ander vindt het een pittige uitdaging. Ieder heeft daar zo zijn eigen beleving bij. De afstand van 30 KM levert in dit geval op, dat we vanaf Mook rechtstreeks naar Groesbeek lopen over een weliswaar vals platte weg, maar wel volledig door bosrijk gebied met veel schaduw. Iets wat met de stijgende temperaturen gedurende de dagen, wel heel welkom blijkt. In Groesbeek aangekomen stromen we weer in op de route waar alle afstanden voorbijkomen. Groesbeek bruist: er spelen bandjes, militaire kapellen, er staan hoogwaardigheidsbekleders langs de kant en het is ondanks de al heuvelachtige Dorpstraat en Molenweg een genot om deze bruisende massa te mogen passeren. Aan de rand van Groesbeek draaien we dan de Zevenheuvelenweg op. Een weg die eigenlijk bestaat uit zo’n drie, drieënhalve heuvel en die aan beide zijden van de weg wordt omzoomd door trucks met grote groepen feestende jeugd erop en met vele campers en partytenten. Veel mensen hebben zich hier gestationeerd om het stukje leedvermaak, wat de 4Daagse ook in zich heeft, van dicht bij mee te maken.
Zevenheuvelenweg
Dag twee is de traditionele “Roze woensdag”. Deze wordt door veel deelnemers ook heel duidelijk meegenomen in het tenue wat ze die dag dragen. Het is op woensdag één grote roze stoet die ons brengt naar Wijchen en Beuningen. En ook vandaag weer een en al gastvrijheid: van tomaatjes, komkommers, spekjes, tot hamburgers, kruidenbitters, tequila’s, je krijgt het állemaal aangeboden. En af en toe maken we daar ook nog gebruik van.
In Wijchen hebben we inmiddels ook onze vaste plek ontdekt om een heerlijke kop tomatensoep mét ballen te scoren, dus daarna kunnen we met gemak de tocht vervolgen. De binnenkomst is vandaag via de Waalkade waar je je ogen uitkijkt. Omzoomd door vele Foodtrucks loop je langs de kade door een luid applaudisserende mensenmassa om vervolgens na nog even een stijl klimmetje weer de stad in te lopen en te eindigen op de Wedren. Ook deze dag wordt daar weer afgeblust en geëvalueerd. De tocht van vandaag was uiteindelijk 33,6 KM.
Om half zes staat onze maaltijd weer klaar op de camping, dus we vertrekken tijdig om daar niet de hond in de pot te vinden. Ook nu weer wordt na een frisse douche onder de maaltijd, de dag en alle ervaringen nog eens doorgenomen. We bereiden ons alvast voor op de komende dag. De boterhammen worden alvast gesmeerd, de kwark met muesli en fruit wordt al klaargemaakt en we gaan weer op tijd naar bed om de dag erna fris en fruitig aan de start te verschijnen.
Roze woensdag
Genieten van de eerste dag
Wat gelijk opvalt is, dat het érg druk is. Maar iedereen sluit heel gemoedelijk aan en maakt een babbeltje met de op dat moment toevallige buurman of -vrouw. Iedereen heeft deze dag maar één doel: de voorgeschreven wandelafstand met goed gevolg afleggen. Zo lopen we via Oosterhout, Valburg, Elst, Bemmel en Lent een mooie route, waarbij je je in ieder dorp of stadje telkens weer verbaast over het enthousiasme, de gastvrijheid en het feest wat men toch ook nu bij de 106e editie wéér ten toon weet te spreiden. Om 14:45 uur hebben we de 33,2 KM van deze eerste dag volbracht en zoeken we een plekje op het “Omroep Gelderland-Plein”, een deel van de Wedren wat schaduwrijk is door de prachtige hoge bomen. Omroep Gelderland heeft hier een klein podium met feestelijke muziek en op dit plein viert iedereen, op zijn eigen manier, het goede resultaat van de eerste dag.
Na enkele lekker koude biertjes gaan we, opnieuw per fiets, terug naar onze camping in Malden. Daar nemen we een heerlijke douche om vervolgens onze bestelde maaltijden op te halen en nog even na te genieten van dag één. En nu valt tevens op, dat die 30KM als bijkomend voordeel heeft, dat je twee uur meer de tijd hebt om na te genieten, te herstellen en voor te bereiden op de volgende dag. Toch zo gek nog niet….
Dus dinsdagmorgen om 5:30 uur begon het gerommel in camper, caravan en tent en maakten wij ons, na een ontbijtje en een goede bak koffie, met de fiets op pad vanuit Malden naar de Wedren in Nijmegen, een tocht van zo’n 6 KM. De fietsen werden netjes in de bewaakte fietsenstalling tussen zo’n 10.000 andere fietsen weggezet en onze eerste dag kon beginnen. Dit is de dag van Elst. De hele stoet perst zich vanaf de Wedren de stad in en vervolgens de Waalbrug op om na die brug gelijk linksaf een lange dijk op te gaan. Het is gewoon rustig aansluiten in de rij en met de massa meelopen.
’s Zondagsmiddags hadden we onze polsbandjes/startbewijzen opgehaald in Nijmegen en ’s maandags moest ik nog “even” een dagje werken. In de loop van maandag waren Ilse, Peter, Loek, Jan en zijn echtgenote Marij al vertrokken naar onze 4Daagse Camping in Malden. Daar hebben zij alvast de camper, caravan, tent etc. in gereedheid gebracht. Zodra ik mijn werk erop had zitten heb ik Yvonne, die de dag ervoor nog met 38,5 graden koorts in bed was gestapt, opgehaald en zijn wij naar Malden gereden om bij de groep aan te sluiten. Doordat wij dit jaar voor het eerst 30 kilometer gingen lopen hoefden wij pas te starten tussen 7:00 en 8:00 uur ’s ochtends, wat betekende dat wij pas om 05:30 uur hoefden op te staan. Wát een luxe!
Ondanks al deze ervaring hadden de dames in ons gezelschap, omdat ze dit jaar de 60 aantikken en om die reden nog maar 30 kilometer hoeven te lopen, bedacht om dan ook maar gelijk van deze mogelijkheid gebruik te maken. Ik heb nog even tegengestribbeld maar heb mij natuurlijk uiteindelijk, “voor het groepsgevoel”, bij dit besluit neergelegd. Ofwel, de dames hebben tóch weer hun zin gekregen.
En dat was uiteindelijk maar goed ook! Want onze voorbereiding was dit jaar nogal matig. Behalve de Margratentocht op Hemelvaartsdag, de Venloop en enkele rondjes van de Drakentocht in Beesel hadden we eigenlijk niet zoveel kilometers in de benen. Daar kwam nog bij dat we met zijn drieën ook nog eens druk waren geweest met “Het was Zondag in het Zuiden” waarbij we pas op de zondag vóór de 4Daagse onze laatste voorstelling en afterparty hadden.
Ook dit jaar weer hebben we het plan opgevat om de 4Daagse in Nijmegen te gaan lopen. In eerste instantie zouden we met zijn vijven, Ilse (mijn vrouw), Yvonne (Schrijvers), Peter (Oehlen), Loek (Paulissen) en ikzelf de tocht gaan lopen. Ter elfder ure had ook Jan (van Willick) nog een startbewijs weten te bemachtigen en haakte ook hij, als debutant, nog aan. En dan heb je toch wel heel wat wandelervaring bij elkaar met de nodige 4Daagse edities, Bloesemtochten, Venloop-wandelingen, Kennedymarsen enzovoort.
Dag twee is de traditionele “Roze woensdag”. Deze wordt door veel deelnemers ook heel duidelijk meegenomen in het tenue wat ze die dag dragen. Het is op woensdag één grote roze stoet die ons brengt naar Wijchen en Beuningen. En ook vandaag weer een en al gastvrijheid: van tomaatjes, komkommers, spekjes, tot hamburgers, kruidenbitters, tequila’s, je krijgt het állemaal aangeboden. En af en toe maken we daar ook nog gebruik van.
In Wijchen hebben we inmiddels ook onze vaste plek ontdekt om een heerlijke kop tomatensoep mét ballen te scoren, dus daarna kunnen we met gemak de tocht vervolgen. De binnenkomst is vandaag via de Waalkade waar je je ogen uitkijkt. Omzoomd door vele Foodtrucks loop je langs de kade door een luid applaudisserende mensenmassa om vervolgens na nog even een stijl klimmetje weer de stad in te lopen en te eindigen op de Wedren. Ook deze dag wordt daar weer afgeblust en geëvalueerd. De tocht van vandaag was uiteindelijk 33,6 KM.
Om half zes staat onze maaltijd weer klaar op de camping, dus we vertrekken tijdig om daar niet de hond in de pot te vinden. Ook nu weer wordt na een frisse douche onder de maaltijd, de dag en alle ervaringen nog eens doorgenomen. We bereiden ons alvast voor op de komende dag. De boterhammen worden alvast gesmeerd, de kwark met muesli en fruit wordt al klaargemaakt en we gaan weer op tijd naar bed om de dag erna fris en fruitig aan de start te verschijnen.
Roze woensdag
Genieten van de eerste dag
Wat gelijk opvalt is, dat het érg druk is. Maar iedereen sluit heel gemoedelijk aan en maakt een babbeltje met de op dat moment toevallige buurman of -vrouw. Iedereen heeft deze dag maar één doel: de voorgeschreven wandelafstand met goed gevolg afleggen. Zo lopen we via Oosterhout, Valburg, Elst, Bemmel en Lent een mooie route, waarbij je je in ieder dorp of stadje telkens weer verbaast over het enthousiasme, de gastvrijheid en het feest wat men toch ook nu bij de 106e editie wéér ten toon weet te spreiden. Om 14:45 uur hebben we de 33,2 KM van deze eerste dag volbracht en zoeken we een plekje op het “Omroep Gelderland-Plein”, een deel van de Wedren wat schaduwrijk is door de prachtige hoge bomen. Omroep Gelderland heeft hier een klein podium met feestelijke muziek en op dit plein viert iedereen, op zijn eigen manier, het goede resultaat van de eerste dag.
Na enkele lekker koude biertjes gaan we, opnieuw per fiets, terug naar onze camping in Malden. Daar nemen we een heerlijke douche om vervolgens onze bestelde maaltijden op te halen en nog even na te genieten van dag één. En nu valt tevens op, dat die 30KM als bijkomend voordeel heeft, dat je twee uur meer de tijd hebt om na te genieten, te herstellen en voor te bereiden op de volgende dag. Toch zo gek nog niet….
Dus dinsdagmorgen om 5:30 uur begon het gerommel in camper, caravan en tent en maakten wij ons, na een ontbijtje en een goede bak koffie, met de fiets op pad vanuit Malden naar de Wedren in Nijmegen, een tocht van zo’n 6 KM. De fietsen werden netjes in de bewaakte fietsenstalling tussen zo’n 10.000 andere fietsen weggezet en onze eerste dag kon beginnen. Dit is de dag van Elst. De hele stoet perst zich vanaf de Wedren de stad in en vervolgens de Waalbrug op om na die brug gelijk linksaf een lange dijk op te gaan. Het is gewoon rustig aansluiten in de rij en met de massa meelopen.
’s Zondagsmiddags hadden we onze polsbandjes/startbewijzen opgehaald in Nijmegen en ’s maandags moest ik nog “even” een dagje werken. In de loop van maandag waren Ilse, Peter, Loek, Jan en zijn echtgenote Marij al vertrokken naar onze 4Daagse Camping in Malden. Daar hebben zij alvast de camper, caravan, tent etc. in gereedheid gebracht. Zodra ik mijn werk erop had zitten heb ik Yvonne, die de dag ervoor nog met 38,5 graden koorts in bed was gestapt, opgehaald en zijn wij naar Malden gereden om bij de groep aan te sluiten. Doordat wij dit jaar voor het eerst 30 kilometer gingen lopen hoefden wij pas te starten tussen 7:00 en 8:00 uur ’s ochtends, wat betekende dat wij pas om 05:30 uur hoefden op te staan. Wát een luxe!
Ondanks al deze ervaring hadden de dames in ons gezelschap, omdat ze dit jaar de 60 aantikken en om die reden nog maar 30 kilometer hoeven te lopen, bedacht om dan ook maar gelijk van deze mogelijkheid gebruik te maken. Ik heb nog even tegengestribbeld maar heb mij natuurlijk uiteindelijk, “voor het groepsgevoel”, bij dit besluit neergelegd. Ofwel, de dames hebben tóch weer hun zin gekregen.
En dat was uiteindelijk maar goed ook! Want onze voorbereiding was dit jaar nogal matig. Behalve de Margratentocht op Hemelvaartsdag, de Venloop en enkele rondjes van de Drakentocht in Beesel hadden we eigenlijk niet zoveel kilometers in de benen. Daar kwam nog bij dat we met zijn drieën ook nog eens druk waren geweest met “Het was Zondag in het Zuiden” waarbij we pas op de zondag vóór de 4Daagse onze laatste voorstelling en afterparty hadden.
Ergens las ik, dat iemand de 4Daagse voor zichzelf beschouwt als een jaarlijkse APK-keuring. En dat lijkt me een hele goede vergelijking. En wat dat Gevoel van de 4Daagse nou precies is: dat moet je zélf ervaren. Het is namelijk met geen pen te beschrijven.
Met zijn zessen hebben wij in ieder geval van deze tocht genoten en Ilse heeft haar 9e, Yvonne, Peter en ik ons 6e, Loek zijn 4e en Jan zijn 1e 4Daagse-kruisje verdiend. En Jan, die tevens het virus heeft te pakken, stuurde de dag ná de intocht in Nijmegen al een countdown waarin wordt afgeteld naar de 107de 4Daagse in 2025!
Hartelijke wandelgroet,
Thijs Bongaerts
De vierde dag gaan we evengoed op dezelfde tijd op pad, om de ergste hitte voor te zijn. Men heeft zelfs nog een aangepaste route gemaakt, waarbij we de eerste 10 kilometer door bosrijk gebied bij Heumens-Oord lopen. Pas als we voor de laatste 10 km terugkomen op de Rijksweg voor Malden komen we in de zon terecht. Dit blijft toch altijd een bijzondere route, waarbij je zodra je Nijmegen inloopt over de Via Gladiola, overweldigd wordt door de mensenmassa’s die elk jaar weer komen kijken hoe de lopers hun persoonlijke triomftocht volbrengen.
En wat vind ik nou het mooiste van dit alles: In het dagelijks leven staan we over allerlei onderwerpen lijnrecht tegenover elkaar en is de saamhorigheid vaak ver te zoeken. Maar bij zo’n evenement als de 4Daagse is iedereen met hetzelfde bezig, is iedereen vriendelijke voor elkaar, behulpzaam, attent en hoor je vrijwel nooit een wanklank. Dus we kúnnen het wél!
Hitte op de laatste dag
Wij sjouwen van de eerste naar de tweede heuvel en op de top van die tweede nemen toch maar eens even stevig pauze. Omstanders bieden stoelen, drank, appels, koffie etc. aan dus we zien er waarschijnlijk belabberd uit! Na een flinke pauze gaan we voor de laatste 10 kilometer die ons uiteindelijk nog leidt door enkele Nijmeegse straten die eerst in wit en vervolgens in rood prachtig hun eer betonen aan deze 4Daagse. We ronden deze 3e dag zoals gebruikelijk af op de Wedren en horen daar, dat in verband met de verwachte hitte van de vrijdag en de medische voorvallen die zich al eerder die dagen hebben afgespeeld, álle afstanden met 10 kilometer worden ingekort. Dat betekent dat we nog maar 20 kilometer te gaan hebben!
De derde dag is traditioneel de dag van Groesbeek waarbij de Zevenheuvelenweg toch het hoogtepunt is. De één zegt dat het niks voorstelt, de ander vindt het een pittige uitdaging. Ieder heeft daar zo zijn eigen beleving bij. De afstand van 30 KM levert in dit geval op, dat we vanaf Mook rechtstreeks naar Groesbeek lopen over een weliswaar vals platte weg, maar wel volledig door bosrijk gebied met veel schaduw. Iets wat met de stijgende temperaturen gedurende de dagen, wel heel welkom blijkt. In Groesbeek aangekomen stromen we weer in op de route waar alle afstanden voorbijkomen. Groesbeek bruist: er spelen bandjes, militaire kapellen, er staan hoogwaardigheidsbekleders langs de kant en het is ondanks de al heuvelachtige Dorpstraat en Molenweg een genot om deze bruisende massa te mogen passeren. Aan de rand van Groesbeek draaien we dan de Zevenheuvelenweg op. Een weg die eigenlijk bestaat uit zo’n drie, drieënhalve heuvel en die aan beide zijden van de weg wordt omzoomd door trucks met grote groepen feestende jeugd erop en met vele campers en partytenten. Veel mensen hebben zich hier gestationeerd om het stukje leedvermaak, wat de 4Daagse ook in zich heeft, van dicht bij mee te maken.
Zevenheuvelenweg
Ook dit jaar weer hebben we het plan opgevat om de 4Daagse in Nijmegen te gaan lopen. In eerste instantie zouden we met zijn vijven, Ilse (mijn vrouw), Yvonne (Schrijvers), Peter (Oehlen), Loek (Paulissen) en ikzelf de tocht gaan lopen. Ter elfder ure had ook Jan (van Willick) nog een startbewijs weten te bemachtigen en haakte ook hij, als debutant, nog aan. En dan heb je toch wel heel wat wandelervaring bij elkaar met de nodige 4Daagse edities, Bloesemtochten, Venloop-wandelingen, Kennedymarsen enzovoort.