STEVIE’S WEEKENDPASPOORT
Ligt erin om? Ligt aan de avond, meestal niet voor 2 uur.
Staat op om? Zo laat mogelijk, hoe meer slaap hoe beter.
Waar mogen ze je wakker voor maken? Als het kan wachten dan liever niet wakker maken. Slapen is mijn grootste hobby.
Ontbijt met? Griekse yoghurt met aardbei, of een lekker afgebakken broodje.
Favoriete drankje? Een lekker biertje.
Avondje stappen met? Eric, of mijn leuke vriendinnen.
Reizen of Vastelaovend? Pfoe, het liefst allebei. Maar als ik echt moet kiezen dan ga ik toch liever op reis.
WAT DOE JE OVER VIJF JAAR?
Over 5 jaar hoop ik me op professioneel gebied nog veel verder ontwikkeld te hebben. Dit jaar ga ik promoveren aan de universiteit, en de komende 4 jaar mag ik als post doc nog doorgaan met mijn onderzoek. Ik hoop dat ik dan ook een aantal mooie reizen heb mogen maken met Eric. Ik denk dat Eric en ik ergens zullen samenwonen over 5 jaar, hoewel dit waarschijnlijk niet in Reuver gaat zijn. Toch denk ik over 5 jaar nog steeds vaak terug te komen naar ons mooie dorp, want Reuver zit voor altijd in mijn hart.
WIE BEWONDER OF INSPIREERT JE HET MEEST?
Sterke vrouwen inspireren mij enorm. Mijn moeder en zusje zijn daar een voorbeeld van. Het leven is niet makkelijk geweest voor ze, maar ze hebben hard gevochten om te komen waar ze nu zijn. Ook Marjolein de Vugt, de vrouwelijke professor die mij begeleidt, bewonder ik enorm. Zij heeft een carrière gemaakt in een echte mannenwereld, door gewoon heel goed te zijn in wat ze doet, maar ook door voor zichzelf op te komen wanneer dit nodig is. Het is inspirerend om te zien hoe zij zich staande houdt in zo’n hectische werkomgeving. Ik kan echt bewondering hebben voor vrouwen die zo sterk zijn, op welk gebied dan ook.
DE VOORBIJE JAREN BEN JE VOLOP AAN DE SLAG MET DIAGNOSTIEK VAN MENSEN MET DEMENTIE OP JONGE LEEFTIJD. EEN NIET ALLEDAAGS ONDERWERP. VERTEL HIER EENS MEER OVER.
In onze maatschappij worden mensen steeds ouder, wat ervoor zorgt dat er steeds meer mensen op oudere leeftijd dementie krijgen. Toch zijn er ook zo’n 15.000 mensen in Nederland die dementie al voor hun 65e krijgen. Dit is heel ingrijpend, omdat ze nog midden in het leven staan. Voor artsen is het moeilijk om dementie op jonge leeftijd te herkennen, omdat je het bij een jong persoon niet verwacht, maar ook omdat het zich bij een jong persoon op heel veel verschillende manieren kan uiten. Jonge mensen zijn vaak nog helemaal niet vergeetachtig, maar hebben juist vaker veranderingen in gedrag, moeite met plannen of ze krijgen taalproblemen. Op dit moment duurt het gemiddeld 4.5 jaar voordat iemand de diagnose dementie op jonge leeftijd krijgt. Dit is heel lang, en voor de mensen en hun omgeving heel moeilijk, omdat ze al die tijd niet weten wat er precies aan de hand is. Met mijn onderzoek hoop ik beter inzicht te krijgen in hoe de diagnose precies gesteld wordt, en hoe we deze kunnen verbeteren, zodat mensen uiteindelijk veel eerder al een diagnose kunnen krijgen. Hopelijk kunnen we hiermee een beetje leed en frustratie bij mensen die ermee te maken krijgen wegnemen.
DAARENTEGEN HEB JE OP JONGE LEEFTIJD JE VADER MARK ALS GEVOLG VAN HARTFALEN MOETEN MISSEN. HOE KIJK JE HIER OP TERUG?
Dit was een heel heftige periode uit mijn leven, maar ook voor mijn moeder en zusje. Papa was voor ons gezin zo belangrijk, en om hem zo plots kwijt te raken was moeilijk om mee om te gaan. Ik verloor met hem ook een belangrijk deel van mezelf. Als oudste dochter nam ik deels de rol van papa over. Het welzijn van mijn moeder en zusje was toen – en is nu nog steeds heel belangrijk voor mij. Het heeft lang geduurd voordat ik het verdriet van papa een plekje kon geven, en kon gaan ontdekken wie ik zelf nu precies was. Toch ben ik heel erg trots op hoe wij met z’n drieën hiermee omgaan. De band met mijn moeder en zusje is zo sterk, en hier ben ik heel erg dankbaar voor. Ik mis papa zelfs na 16 jaar nog vaak, dat zal denk ik ook nooit weggaan. Er zijn zoveel dingen en momenten die ik graag met hem gedeeld had. Veel mensen zeggen dat ik op hem lijk, en daar ben ik heel erg trots op. Zelf vind ik het jammer dat ik hem niet ken zoals anderen hem wel hebben gekend, omdat ik nog zo jong was toen we afscheid van hem moesten nemen. Ik zou hem graag beter hebben leren kennen als persoon, en een biertje in de kroeg met hem hebben gedronken. Er zijn nog zoveel dingen die ik van papa had willen leren. Toch ben ik ook dankbaar dat ik hem mis, want dat laat zien hoeveel geluk ik heb gehad met hem als vader. Uiteindelijk hoop ik dat hij trots is op mij, mijn moeder en mijn zusje.
WAT IS JE ALLERLEUKSTE ERVARING TOT NU TOE?
Het allertofste wat ik tot nu toe in mijn leven heb gedaan zijn 2 rondreizen met mijn beste vriendin Loes. We zijn gaan roadtrippen in Canada en IJsland. De mooie natuur, de gave dieren en toffe dingen die we gedaan hebben zullen mij altijd bij blijven. Een aantal hoogtepunten van onze trips waren het beren spotten langs de weg in Canada, een gletsjer bewandelen in IJsland, walvissen spotten in IJsland, en het mooiste hoogtepunt skydiven in Canada. Skydiven gaf mij het ultieme gevoel van vrijheid, ik raad het iedereen aan dit een keer in zijn leven te gaan doen. Loes en ik hebben echt twee hele toffe reizen gemaakt, ik ben dankbaar voor de kans om dit te doen. Ik hoop dan ook dat ik nog veel vaker zo’n mooie reis mag maken, te beginnen deze zomer, als ik weer met Loes op een roadtrip mag, dit keer in Amerika.
ZOU JE NOG TERUG WILLEN NAAR HET ‘LAND VAN PUIK’?
Ik denk dat ik niet snel meer terug zal komen wonen in het land van Puik. Het werk dat ik doe is niet hier in de buurt te vinden. Ik hoop nog lang in de academische of onderzoekswereld te mogen werken, waardoor een terugkeer naar Reuver niet waarschijnlijk zal zijn.
Wel ben ik heel blij dat mijn moeder nog ‘oppe Ruiver’ woont en nog altijd een slaapplekje voor mij heeft. Ik ben nog heel graag in Reuver, en ben hier dan ook nog regelmatig te vinden. Zo breng ik toch nog veel weekenden door in Reuver om leuke dingen te doen met mijn vrienden hier.
WANNEER EN WAARDOOR BEN JE TERECHT GEKOMEN IN MAASTRICHT?
In 2018 begon ik met mijn PhD aan de universiteit van Maastricht. Hiervoor ben ik later ook naar Maastricht verhuisd in 2020, toen de coronapandemie net begonnen was. Dat was jammer, door de maatregelen heb ik pas recent de kans gekregen om de stad beter te leren kennen. Ik woon dicht bij de Sint Pietersberg, een heerlijke plek om vooral ook in corona tijd lekker te wandelen.
STEL JE EVEN VOOR
Mijn naam is Stevie, dochter van Mark Hendriks en Angelique Heijman. Ook nog eens trotse oudere zus van Vienna, met wie ik samen mocht opgroeien in Offenbeek. Pap was een echte Ruiverse, en mam is geboren en getogen in Swalmen.
Naam: Stevie Hendriks
Leeftijd: 28 jaar
Beroep: Promovendus bij de universiteit Maastricht
Verliefd, verloofd, getrouwd, single: hartstikke verliefd op Eric
Woonde in?: Offenbeek
Woont nu in: Maastricht
Klik hier om je gratis in te schrijven voor Puik | Deel deze pagina:
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit.
STEVIE’S WEEKENDPASPOORT
Ligt erin om? Ligt aan de avond, meestal niet voor 2 uur.
Staat op om? Zo laat mogelijk, hoe meer slaap hoe beter.
Waar mogen ze je wakker voor maken? Als het kan wachten dan liever niet wakker maken. Slapen is mijn grootste hobby.
Ontbijt met? Griekse yoghurt met aardbei, of een lekker afgebakken broodje.
Favoriete drankje? Een lekker biertje.
Avondje stappen met? Eric, of mijn leuke vriendinnen.
Reizen of Vastelaovend? Pfoe, het liefst allebei. Maar als ik echt moet kiezen dan ga ik toch liever op reis.
WAT DOE JE OVER VIJF JAAR?
Over 5 jaar hoop ik me op professioneel gebied nog veel verder ontwikkeld te hebben. Dit jaar ga ik promoveren aan de universiteit, en de komende 4 jaar mag ik als post doc nog doorgaan met mijn onderzoek. Ik hoop dat ik dan ook een aantal mooie reizen heb mogen maken met Eric. Ik denk dat Eric en ik ergens zullen samenwonen over 5 jaar, hoewel dit waarschijnlijk niet in Reuver gaat zijn. Toch denk ik over 5 jaar nog steeds vaak terug te komen naar ons mooie dorp, want Reuver zit voor altijd in mijn hart.
WIE BEWONDER OF INSPIREERT JE HET MEEST?
Sterke vrouwen inspireren mij enorm. Mijn moeder en zusje zijn daar een voorbeeld van. Het leven is niet makkelijk geweest voor ze, maar ze hebben hard gevochten om te komen waar ze nu zijn. Ook Marjolein de Vugt, de vrouwelijke professor die mij begeleidt, bewonder ik enorm. Zij heeft een carrière gemaakt in een echte mannenwereld, door gewoon heel goed te zijn in wat ze doet, maar ook door voor zichzelf op te komen wanneer dit nodig is. Het is inspirerend om te zien hoe zij zich staande houdt in zo’n hectische werkomgeving. Ik kan echt bewondering hebben voor vrouwen die zo sterk zijn, op welk gebied dan ook.
DE VOORBIJE JAREN BEN JE VOLOP AAN DE SLAG MET DIAGNOSTIEK VAN MENSEN MET DEMENTIE OP JONGE LEEFTIJD. EEN NIET ALLEDAAGS ONDERWERP. VERTEL HIER EENS MEER OVER.
In onze maatschappij worden mensen steeds ouder, wat ervoor zorgt dat er steeds meer mensen op oudere leeftijd dementie krijgen. Toch zijn er ook zo’n 15.000 mensen in Nederland die dementie al voor hun 65e krijgen. Dit is heel ingrijpend, omdat ze nog midden in het leven staan. Voor artsen is het moeilijk om dementie op jonge leeftijd te herkennen, omdat je het bij een jong persoon niet verwacht, maar ook omdat het zich bij een jong persoon op heel veel verschillende manieren kan uiten. Jonge mensen zijn vaak nog helemaal niet vergeetachtig, maar hebben juist vaker veranderingen in gedrag, moeite met plannen of ze krijgen taalproblemen. Op dit moment duurt het gemiddeld 4.5 jaar voordat iemand de diagnose dementie op jonge leeftijd krijgt. Dit is heel lang, en voor de mensen en hun omgeving heel moeilijk, omdat ze al die tijd niet weten wat er precies aan de hand is. Met mijn onderzoek hoop ik beter inzicht te krijgen in hoe de diagnose precies gesteld wordt, en hoe we deze kunnen verbeteren, zodat mensen uiteindelijk veel eerder al een diagnose kunnen krijgen. Hopelijk kunnen we hiermee een beetje leed en frustratie bij mensen die ermee te maken krijgen wegnemen.
DAARENTEGEN HEB JE OP JONGE LEEFTIJD JE VADER MARK ALS GEVOLG VAN HARTFALEN MOETEN MISSEN. HOE KIJK JE HIER OP TERUG?
Dit was een heel heftige periode uit mijn leven, maar ook voor mijn moeder en zusje. Papa was voor ons gezin zo belangrijk, en om hem zo plots kwijt te raken was moeilijk om mee om te gaan. Ik verloor met hem ook een belangrijk deel van mezelf. Als oudste dochter nam ik deels de rol van papa over. Het welzijn van mijn moeder en zusje was toen – en is nu nog steeds heel belangrijk voor mij. Het heeft lang geduurd voordat ik het verdriet van papa een plekje kon geven, en kon gaan ontdekken wie ik zelf nu precies was. Toch ben ik heel erg trots op hoe wij met z’n drieën hiermee omgaan. De band met mijn moeder en zusje is zo sterk, en hier ben ik heel erg dankbaar voor. Ik mis papa zelfs na 16 jaar nog vaak, dat zal denk ik ook nooit weggaan. Er zijn zoveel dingen en momenten die ik graag met hem gedeeld had. Veel mensen zeggen dat ik op hem lijk, en daar ben ik heel erg trots op. Zelf vind ik het jammer dat ik hem niet ken zoals anderen hem wel hebben gekend, omdat ik nog zo jong was toen we afscheid van hem moesten nemen. Ik zou hem graag beter hebben leren kennen als persoon, en een biertje in de kroeg met hem hebben gedronken. Er zijn nog zoveel dingen die ik van papa had willen leren. Toch ben ik ook dankbaar dat ik hem mis, want dat laat zien hoeveel geluk ik heb gehad met hem als vader. Uiteindelijk hoop ik dat hij trots is op mij, mijn moeder en mijn zusje.
WAT IS JE ALLERLEUKSTE ERVARING TOT NU TOE?
Het allertofste wat ik tot nu toe in mijn leven heb gedaan zijn 2 rondreizen met mijn beste vriendin Loes. We zijn gaan roadtrippen in Canada en IJsland. De mooie natuur, de gave dieren en toffe dingen die we gedaan hebben zullen mij altijd bij blijven. Een aantal hoogtepunten van onze trips waren het beren spotten langs de weg in Canada, een gletsjer bewandelen in IJsland, walvissen spotten in IJsland, en het mooiste hoogtepunt skydiven in Canada. Skydiven gaf mij het ultieme gevoel van vrijheid, ik raad het iedereen aan dit een keer in zijn leven te gaan doen. Loes en ik hebben echt twee hele toffe reizen gemaakt, ik ben dankbaar voor de kans om dit te doen. Ik hoop dan ook dat ik nog veel vaker zo’n mooie reis mag maken, te beginnen deze zomer, als ik weer met Loes op een roadtrip mag, dit keer in Amerika.
ZOU JE NOG TERUG WILLEN NAAR HET ‘LAND VAN PUIK’?
Ik denk dat ik niet snel meer terug zal komen wonen in het land van Puik. Het werk dat ik doe is niet hier in de buurt te vinden. Ik hoop nog lang in de academische of onderzoekswereld te mogen werken, waardoor een terugkeer naar Reuver niet waarschijnlijk zal zijn.
Wel ben ik heel blij dat mijn moeder nog ‘oppe Ruiver’ woont en nog altijd een slaapplekje voor mij heeft. Ik ben nog heel graag in Reuver, en ben hier dan ook nog regelmatig te vinden. Zo breng ik toch nog veel weekenden door in Reuver om leuke dingen te doen met mijn vrienden hier.
WANNEER EN WAARDOOR BEN JE TERECHT GEKOMEN IN MAASTRICHT?
In 2018 begon ik met mijn PhD aan de universiteit van Maastricht. Hiervoor ben ik later ook naar Maastricht verhuisd in 2020, toen de coronapandemie net begonnen was. Dat was jammer, door de maatregelen heb ik pas recent de kans gekregen om de stad beter te leren kennen. Ik woon dicht bij de Sint Pietersberg, een heerlijke plek om vooral ook in corona tijd lekker te wandelen.
STEL JE EVEN VOOR
Mijn naam is Stevie, dochter van Mark Hendriks en Angelique Heijman. Ook nog eens trotse oudere zus van Vienna, met wie ik samen mocht opgroeien in Offenbeek. Pap was een echte Ruiverse, en mam is geboren en getogen in Swalmen.
Naam: Stevie Hendriks
Leeftijd: 28 jaar
Beroep: Promovendus bij de universiteit Maastricht
Verliefd, verloofd, getrouwd, single: hartstikke verliefd op Eric
Woonde in?: Offenbeek
Woont nu in: Maastricht
