PUIK VERHAAL

Waarschijnlijk een cliché, maar als je gevraagd wordt om bij een 40-jarig jubileum iets te schrijven over vroeger dan weet je dat je niet meer bij de aspiranten van de vereniging hoort. Maar bij diezelfde aspiranten is het wel begonnen. Vroeger (heb je dat woord weer) viel je als jeugd onder de aspiranten, deze term gebruiken ze niet meer.

Ik kan me eerlijk gezegd niet meer herinneren hoe ik bij het handbal terecht ben gekomen. Waarschijnlijk via een scholentoernooi met een voucher om een keer gratis mee te trainen. Dit zal dan ergens rond 1988 geweest moeten zijn, dat is na al die jaren ook niet meer precies terug te vinden in het grote archief van de ledenadministratie.

Kamp

Met trainers Paul J. en Jeroen werd een stevig fundament gelegd voor een lange carrière bij de club. Als ik niet even een aantal jaren was weggepiept, had ik zo in een rijtje met Lionel Messi, Steven Gerrard en Roel de Vlieger kunnen staan. Het was voor de trainers overigens wel een grote uitdaging om ons voor het begin van de training uit de materialenhokken te halen. Daar speelden we dan apenkooi, vaak ook nog met het licht uit. Volgens mij heb ik daar serieus littekens aan overgehouden.

Deze trainers werden op den duur afgelost door Marc en Paul H. Als ik die periode in een woord mag samenvatten dan is het “kamp”. Je kon het zo gek niet verzinnen of we vonden wel ergens een plek waar gehandbald werd en daar gingen we een weekend op kamp. We hebben heel Limburg gezien en zelfs daarbuiten met Den Helder als hoogtepunt. Trouwens de eerste keer Valkenburg doet je wel afvragen wat elkaar met bier besprenkelen te maken heeft met handbal?
Den Helder was gaaf, het ontbrak ons aan niets. Tussen het handballen door luisteren naar het album “Boem” van Rowwen Heze, barbecueën en uiteraard disco-avond met o.a. de damesteams uit de regio. Dat we stiekem alleen naar het strand waren gelopen was nog wel even een dingetje, maar dat mocht de pret niet drukken. De trainers maar ook ouders die mee waren om te helpen hebben zichzelf daar echt overtroffen, geweldig. En nu nog altijd als ik een Rowwen Heze-plaat hoor, denk ik een beetje terug aan dat toernooi in Den Helder.

Oud papier

Als er iets niet mag ontbreken in deze glimp van de geschiedenis van Handbalvereniging Hercules ’81 dan is het wel het inzamelen van oud papier. Zolang als ik mij kan herinneren wordt er door de vereniging papier ingezameld wat dan weer kan worden hergebruikt. Eerst nog met grote draadkarren achter tractors en auto’s met aanhangers. Best wel bewerkelijk, zeker als je nagaat dat toen nog bijna iedereen een krant had. Later konden de mensen het papier zelf afgeven op verschillende verzamelpunten. Als toezichthouder was dit vaak genieten, spelen boven op de berg met dozen of op zoek naar boeken die nog jaren meekonden. Onder andere “De hut van oom Tom” en spannende verhalen over Winnetou mochten niet verloren gaan. Met de verdiende “frietbon” kon je dan een grote friet mayo eten op de markt. Heden ten dage gaan ze met de perswagen door de straten en is het elke maand weer bikkelen om de stapels papier op te halen. Vaak gebonden met oude panty’s en als je echt pech hebt onder gepiest door een viervoeter. Respect voor iedereen die hier zijn steentje aan bijdraagt of heeft bijgedragen.

Terug naar het handbal

Het werd langzaam steeds lastiger om voldoende spelers bij elkaar te krijgen om op zaterdag of zondag de strijd aan te gaan met onze tegenstanders. Helaas weet ik me nog wel te herinneren dat ze mij weleens thuis kwamen ophalen of zelfs uit het zwembad moesten vissen omdat ik weer eens vergeten was dat we een potje moesten ballen. Toch heb ik ook een aantal jaren meegespeeld bij de handbalvereniging van Swalmen. Een vereniging die overigens is ontstaan uit o.a. oud-leden van Hercules. Het was dan ook niet gek dat ik me al snel op mijn gemak voelde. Het is vreemd om na jaren uit te komen voor een andere club, spelen in een ander shirt en zelfs wedstrijden te spelen tegen je oude team. Maar ik denk wel dat die uitstap mij meer zelfvertrouwen heeft gegeven, zelfvertrouwen wat me bij de terugkeer naar HV Hercules heeft geholpen om een betere speler te worden.

Met een aantal teamgenoten van Swalmen verscheen ik weer terug op de training bij mijn oude club. Ik weet nog goed dat het wat onwennig voelde, maar tegelijkertijd kon ik ook niet wachten om te laten zien welke stappen ik had gezet. De samenstelling van het Heren 1 team was op dat moment anders dan voor mijn avontuur in Swalmen; voor het eerst speelde ik samen met clubicoon Roel de Vlieger. Zijn fanatisme was besmettelijk en hij kon mij goed in stelling brengen in wedstrijden. Dit moest wel een succes worden. Kledingsponsoren lagen niet voor het oprapen, anders had ik zeker zijn shirt gevraagd.

Eetfeest

Met deze nieuwe start kwam ook een nieuwe trainer, maar die kreeg al snel een uitgelezen kans om een transfer te maken naar een topclub in zijn thuishaven Tegelen. Dit bleek achteraf gezien geweldig uit te pakken. Want met de komst van trainer Frits was een nieuw tijdperk aangebroken. Frits is een echte verenigingsman en als hij ergens voor gaat dan zijn er nauwelijks grenzen. Hij trainde niet alleen Heren 1 maar later ook de Dames recreanten, alles wat een bal kon vast houden werd door hem getraind. En net als wij dachten dat we echt in vorm waren, dan liet hij ons nog maar eens afdrogen door zijn oude team in Stramproy, met de uiterst gevaarlijke tweeling. Hij introduceerde het eetfeest waar mensen een tafeltje konden reserveren om te dineren, en waar onze leden op hun beurt zorgden voor de bediening en de keuken. Met de opbrengst hiervan werd o.a. een reis naar het prachtige Macedonië mogelijk gemaakt, waar we uitkwamen tegen de lokale handbaltop. Met Frits als gids hebben we de mooiste plekjes van Struga en omgeving mogen aanschouwen. Een mooie en ontzettend leuke reis waar ik met veel plezier aan terug denk.

Verenigingshart

Inmiddels hadden we als team plaatsgemaakt voor de toen nog jonge beloftes van de vereniging en speelden we als Heren 2, het zoeken van een trainer was extra lastig. We hebben nog wel kort een trainer gehad die op heel hoog niveau had gespeeld, in de bergen bleek later. Hij was zo goed dat we niet mee konden en hem niet begrepen. Toen hebben we besloten om te stoppen met Heren 2 en met een aantal spelers die echt niet van ophouden wisten hebben we ons aangesloten bij het reeds bestaande recreantenteam. Deze competitie was klein en veel teams kregen niet altijd voldoende spelers bij elkaar. Ik heb toen geprobeerd om nog een keer aan te haken bij Heren 1 met, hoe kan het ook anders, Frits als trainer. Helaas heb ik dit niet kunnen waarmaken vanwege aanhoudende klachten aan de voet en hiermee kwam eigenlijk ook wel een eind aan een lange carrière in het handbal. Ik kom ook niet meer in de sporthal, ik ben altijd al meer van de eerste en tweede helft geweest. Dit betekent niet dat ik ben vergeten wat we allemaal hebben meegemaakt. Het recente Carnavalstrio was dan ook een moment waarop je dat weer beseft. Hoewel het handbal niet meer door mij beoefend wordt, zit het Hercules-hart nog steeds in mijn lijf.

Jan Lebesque

Eric Schoolmeesters, lid geworden 1985, Mika Schoolmeesters, lid geworden 2013 en Ivan Schoolmeesters, lid geworden 2015

In 1985 ben ik (Eric) lid geworden van HV Hercules 81. Dit kwam mede door Huub Schoolmeesters, die al lid was van de club, mij meenam naar de training. Het beviel met uitstekend. Een week later aangemeld. De kledij van HV Hercules moest ik halen bij penningmeester Jaap van de Boom. Bij Jaap lag de gehele Hercules collectie in de garage!!

Een balletje gooien leek eenvoudig, maar er kwam toch nog een hoop techniek bij kijken, Het leek me wel een leuk en fanatiek spelletje. De eerste trainer voor mij was Martin van Gestel. Martin was een trainer die ons vooral technisch nog wat kon bijscholen. Een man met goeie humor, die goed bij ons paste. Ook de latere trainers Hans Weijerman en Franz Moll pasten uitstekend bij de groep en bij de club, qua trainer en vooral als warme personen.

Wat me qua wedstrijden nog goed is bijgebleven zijn o.a. de spannende wedstrijden met in het begin Alcides Baarlo en later de slagvelden met Blerick 2. Een scheidsrechter zoals de CAT (Han Janssens) zullen velen ook nog herinneren.

Het Iasontoernooi in Houthem was ook legendarisch. Een toernooi met zo'n 5000 handballers in het hele weekend. Wij speelden alleen op de zaterdag. Dat leek ons beter na het stappen op de zaterdagavond. Vooral de feesttent en het Stammineke zullen velen nog in goede herinnering hebben. De junioren van destijds zoals Roel en Hein werden hier ontgroend.

In mei 1989 voor het eerst kampioen geworden in de veldcompetitie met de heren 1. In april 1991 zijn de we met de heren 1 tegen Hv Popeye uit Belfeld kampioen geworden in de 2e klasse o.l.v. Hans Weijermann, maar het grootste succes werd behaald in het seizoen 96/97 met het kampioenschap in de 1e klasse onder leiding van Franz Moll met een 17-19 overwinning in Nederweert tegen Ospel. Promotie naar de hoofdklasse was een feit. Een mijlpaal in de geschiedenis van Hv Hercules 81.Een schitterend feest volgde in de kantine. Enkele spelers werden letterlijk en figuurlijk ontdaan van de (wilde) haren, of niet Edwin, Huskens en Ron Steehgs?

Uitstapjes heb ik meegemaakt in o.a.Ernst aan de Mosel, Braunschweig en in Centerparcs Horst. Geweldige weekenden. Ook na de training was het altijd heel gezellig op de woensdag in de kantine, we hadden echt een super hecht team. Later toen de training op de vrijdag werd ingevoerd, gingen we na de training naar het Heukske. Het hele team liet zich hier zien.

Vanaf 1986 ben ik ook de jeugd gaan trainen, en dat stukje loopt nog tot en met de dag van vandaag. In 1996 heb ik het scheidsrechtersdiploma behaald, en op zijn tijd een wedstrijd fluiten is ook echt leuk om te doen. Onder clubvoorzitter Huub Strijbosch nog voorzitter van de TC geweest. De oprichting van de recreanten mag ook niet vergeten worden. Nog altijd bestaat deze groep. Jammer dat velen van hun de trainingen vaak "skippen".

Momenteel nemen 13 teams deel aan de competitie, waaronder 10 jeugdteams. Het handbal leeft in Reuver. Ik mag zeggen dat het clubgevoel zeker bij Hv Hercules voorop staat. Een mooie club met een spontane uitstraling.

Mika werd in 2013 lid van de club. Al gauw vond Mika zijn plek in de goal. Kenmerkend voor Mika was de lange korte broek waarin hij keepte. In 2014 kampioen geworden met Hv Hercules 81 D1 o.l.v. Edwin van den Hombergh en Peter Thissen . Keeperstraining geeft Mika als de tijd het toelaat. Wat Mika het meeste was bijgebleven was de kampioenswedstrijd tegen Rapiditas met de D1. Mika

was nog behoorlijk onervaren als keeper, en zijn coach Edwin zei, "doe een Heinevetter". Edwin had dit middels een filmpje laten zien, en dat lukte in de wedstrijd ook nog eens. In september 2016 maakte Mika de overstap naar Bevo. Daar doorliep hij de C, B, en A jeugd. . Momenteel zit Mika in de selectie van Bevo 1 en Jong Oranje U19. Inmiddels heeft hij 11 interlands achter zijn naam staan.

Ivan is lid geworden van de club in mei 2015. Hij had net als Mika de overstap gemaakt vanuit de voetbalclub VV Reuver. Ivan is begonnen in de E. Kampioen geworden in de lentecompetitie met Hv Hercules 81 D1 o.l.v. Rik Janissen, Paul Bremmers, Sandra Bol en ik zelf. Wat Ivan het meeste bijgebleven was, was de wedstrijd tegen koploper BDC C1. De hele wedstrijd achter gestaan en toen de stand op het einde gelijk stond maakte Lars een geweldige redding door een break out uit het doel te ranselen. Ook de uitwedstrijd met de C1 in Rapiditas Weert zullen ze niet gauw vergeten. Sef was de shirts vergeten mee te nemen. Iedereen maar in een eigen casual shirt gespeeld. Het zag er niet uit. Maar wel gewonnen!!

Inmiddels speelt Ivan in de B1 als cirkelspeler, en zijn Rob Killaars en Roel de Vlieger nu trainers van hem. Ook Ivan heeft de ambitie om naar Bevo te gaan, en landelijk te gaan spelen. Apetrots is natuurlijk Wendy, de moeder van Mika en Ivan. Ze is bij de wedstrijden natuurlijk altijd van de partij, en moedigt de teams van onze jongens dan ook flink aan. Omdat er elke dag getraind wordt, vergt dit nogal wat aan organisatie, zeker wat het avondeten betreft. Ook het vervoer was altijd plannen, maar dat is inmiddels minder lastig, daar Mika nu zelf naar de trainingen en wedstrijden kan rijden.

Verder mogen we ook niet vergeten dat er naast het handbal veel voor de jeugd georganiseerd wordt, zoals tochten, schaatsen, zwemmen en natuurlijk het beachhandbal met de bijbehorende BBQ. , Hopelijk komt deze tijd weer spoedig terug, en kunnen we ook weer aan de wedstrijden beginnen. Iedereen hunkert hiernaar.

Hv Hercules 81, gefeliciteerd met dit 40 jarig jubileum.

Veel sportief succes in de toekomst, en blijf allen gezond.