As emes zaet “Ich lös gaer moesjele in ’t zoeër.” den trèkke de meiste luuj ’n vraemp gezich. Is ’t missjien kal van ‘ne Pruus of ‘ne Bels? Moesjele, moosjele, moesele zien gèn benaminge oet de prehistorie mer originele Limburgse wäörd. In ós lokale modertaal is ’t originele waord moesjel ónger invloed van ‘t Nederlands intösse verdrónge door móssel. Daonaeve haet móssel ouch nag ’n angere biezónjere beteikenis, namelik as benaming veur éíne sjakel in ’n kètting, ó.a in ’n sjleipkètting of fietsekètting. “Ich mót ’n móssel oet de fietskètting haole den sjteit die weer sjtrak”. De ganse kètting besjteit dus oet ’n serie aan elkaar gekoppelde móssele. In ’t Nederlands is ‘ne sjakel oet ’n kètting ‘een schalm’. De aetbare móssel en de kèttingmóssel höbbe ’n gemeinsjappelik kènmerk, namelik de koppelfunctie. De aetbare móssel is ’n ovaalvormige twieëdeilige sjelp, waovan de deile door ’n aetbaar organisme sjtèrk bie-eingehaje waere. De kèttingmóssel is ‘ne meis ovaalvormige sjakel in ’n kètting die door alle móssele same sjtevig bie-eingehaje waert. Móssel (moesjel) is veurtgekómme oet ’t Latiense waord ‘musculus’ det sjpier beteikent en de ovale vorm van de aangesjpanne sjpier sjprik ouch toet de verbeelding. Kómme veur taege in ‘muuskes make’ as veur de biceps in de baove-erm aansjpanne, en ouch in ‘de moes van de doem’. Allebei aafgeleid van ’t Latiense waord veur hoesmoes (huismuis): ‘mus musculus’ (oetsjpraok: moes moeskoeloes)