De ouderen onder ons zullen het nog wel weten. Dit kleine vogeltje was vroeger in grote aantallen te vinden langs de Maas. De toen nog op vele plaatsen steile oevers van de Maas en de weilanden waar de koeien zich konden uitleven zorgden voor een prachtige omgeving waar de oeverzwaluwen zich thuis voelden. Voldoende voedsel en nestgelegenheid.

Maar ja, de Maas moest 'practischer', weg steile oevers en de koeien zijn er verdwenen dus de oeverzwaluwen moesten iets anders zoeken. Bij een van de plassen bij Drakenrijk is enkele jaren geleden een oeverzwaluwwandje aangelegd waar tot dit jaar geen gebruik van gemaakt werd. Een vergeten berg zand, waar aan één kant een steile wand ontstaan was, bleek voor de vogeltjes zo aantrekkelijk dat ze de omgeving uitgekozen hebben om voor hun nageslacht te gaan zorgen. In de wand hebben ze tunnels gegraven van wel een meter diep met aan het eind een nestkamertje. Na het stofferen van dit kamertje met wat grasjes en veertjes worden hierin dan 4 tot 5 witte eitjes gelegd die aan het eind van zo'n tunnel redelijk beschermd uitgebroed kunnen worden. De uitgekomen jongen hebben voldoende voedsel nodig hetgeen hier dus geen probleem hoeft te zijn.

De uitgebreide wateroppervlaktes herbergen voldoende muggen en andere kleine insecten. Al scherend over het wateroppervlak vangen de ouders voldoende voedsel om hun kroost groot te brengen. Ook de eerder aangelegde oeverzwaluwwand bleek dit jaar voor het eerst bewoond. Deze vogeltjes leven graag met grotere aantallen bij elkaar waardoor de wand misschien nu ook in gebruik genomen is. Aan het einde van de zomer waarin veel paartjes ook een tweede legsel groot gebracht hebben vertrekken ze. Ze vliegen dan met z'n allen naar Afrika waar ze de winter doorbrengen in de Sahel-regio. Zouden ze dan niet zonder zand kunnen?

Door Wiek en Jo   
Foto’s: van Werner