Deel deze pagina:
Het is de sfeer en zoals het Frankrijk gewoon is: de romantiek van de gedachte. De prachtige landschappen die doorkruist worden, waar je vanuit de helikopter de gekste creaties ziet in de weivelden. Dan zie je weer een wielerfiets van stro-balen of boeren die rondjes rijden om maar draaiende wielen na te doen.
Je wordt doodgegooid van het ene prachtige chateau na het andere, er wordt verteld over historische kathedralen en berglandschappen. En hoe vaak ik al de Alpe D’huez of Pyreneeën gezien heb, elk jaar is er toch nog een feitje dat ik nog niet gehoord heb. Door al dit pracht en praal van het land vergeet je bijna dat de inwoners nog steeds koppig en onbeleefd zijn.
Ohh! En de Avondetappe! Ohh de avond etappe, wat een programma. Het is een beetje ‘’MOL-Talk’’ of ‘’Doorbakken’’ alleen dan van deze mooie sport. Lekker napraten alsof wij betere keuzes op de fiets maken dan de renners… heerlijk! Er gaat niets boven vertellen hoe iemand iets had moeten doen, terwijl je goed zelf weet dat je het niet kan haha.
Al jaren in de Avondetappe is de ‘’Rebus’’ een vast onderdeel van het programma. En hoe heerlijk is dit ook. Onbegrijpelijke plaatjes die moeten wijzen naar eeuwenoude wielernamen. Als de NOS weet dat je een fiets in de schuur hebt, kom je al in aanmerking om het antwoord van de Rebus te worden.. zo moeilijk kan het zijn…
Waar vele de afgelopen weken Oranjekoorts hadden vanwege het EK van de Leeuwinnen, zag ik Groen en Geel. En niet door het belabberdere spel van de voetbalvrouwen. Nee, sinds een aantal jaar heb ik ook KoersKoorts.
Het begon in de Italiaanse zon op bezoek bij mijn schoonfamilie op de camping. Aan het einde van de middag liepen we dan naar de horeca van de camping om daar te genieten van een natje en een droogje. Waar ook dan de etappes van de Tour uitgezonden werden… Hier werd dan gejuicht voor alles en iedereen die maar een beetje Nederlands was.
Nu wat jaren later, kijk ik nog steeds vol bewondering naar het koningsevenement van de wielersport.
Het WK voetbal voor clubs, Max Verstappen, het EK van de Oranje leeuwinnen… EN ….
Wimbledon. Het eeuwenoude tennistoernooi gebaseerd op tradities tot in den treuren. Waar de plastic bekers op het veld niet het probleem is, maar de poppende champagne kurken. Leuk weetje: Dit jaar heeft Wimbledon zijn traditie verbroken en mochten tennissers niet geheel in het wit aantreden maar als uitzondering door de overleden voetballer Diego Jota met een rouwband spelen. Een 148-jaar oude traditie is hiermee verbroken (kijk… hier houd ik van). Wat minder spannend was de winst van de Italiaan Jannik Sinner, die overtuigend de finale won.
En om een klein bruggetje te maken, naar waar ik eigenlijk naar toe wil, gaan we van een doping gebruikende tennisser over naar de prachtige sport die doping bedacht heeft: Le Tour de France!
“De zomer. Dagen worden langer, temperaturen stijgen en (vrijwel) iedereen is weer goedgemutst. Iedereen verlangt naar de vakantie die men al maanden geleden geboekt heeft of kijkt uit naar 3 weken op Neerlands favoriete vakantieplek ‘’Rundum Hause’’. Waar je ook naar toe gaat of juist thuis blijft, rust is een sleutelwoord om even op te laden, zodat je er weer een jaar tegenaan kan. Maar voor mij zie ik het begin van de zomer toch anders...
Als fervent sportliefhebber kijk ik niet naar parelwitte stranden uit of (cultuur)snuiven in het festival seizoen, nee mijn hart gaat weer sneller kloppen van al die mooie sportevenementen die op de kalender staan. Rust is er dan niet bij. Ondanks dat het geen (zomer) Olympisch jaar is en het WK Voetbal nog een jaar op zich laat wachten, is er genoeg waar mijn aandacht naartoe gaat.
Ik zie groen en geel..
En dan heb ik het nog niet eens gehad over de tour zelf. Man wat een machtige race is dat zeg. Elke etappe is een ansichtkaart, maar is het ook afzien en ploeteren. De Tour is pas een week van start en het is al een mix van wielerdrama’s, windvlagen en kuitenbijters. Hoe chauvinistisch we ook zijn, is ONZE Mathieu van der Poel de sterren van de hemel aan het fietsen.
De sprintetappes zijn bloedstollend spannend en de Gele trui gaat vaker rond dan de koektrommel in een bejaardenhuis. Elke berg is een kans om te ontsnappen en kans te maken om een etappe te winnen…strijdend gaan wegpiraten elke dag met elkaar op de stok.
En het mooie is, we mogen nog in het hooggebergte van de Pyreneeën kilometers vreten! Zou de Gele trui met bindingsangst dan toch kunnen settelen?
Ik hoop dat ik toch enkele mensen zo enthousiast heb gekregen om die laatste twee weken met me mee te volgen, voordat je het weet is het al afgelopen! Want de Tour stopt voor niemand!
Ik zie groen en geel..
Waar vele de afgelopen weken Oranjekoorts hadden vanwege het EK van de Leeuwinnen, zag ik Groen en Geel. En niet door het belabberdere spel van de voetbalvrouwen. Nee, sinds een aantal jaar heb ik ook KoersKoorts.
Het begon in de Italiaanse zon op bezoek bij mijn schoonfamilie op de camping. Aan het einde van de middag liepen we dan naar de horeca van de camping om daar te genieten van een natje en een droogje. Waar ook dan de etappes van de Tour uitgezonden werden… Hier werd dan gejuicht voor alles en iedereen die maar een beetje Nederlands was.
Nu wat jaren later, kijk ik nog steeds vol bewondering naar het koningsevenement van de wielersport.
Deel deze pagina:
Het is de sfeer en zoals het Frankrijk gewoon is: de romantiek van de gedachte. De prachtige landschappen die doorkruist worden, waar je vanuit de helikopter de gekste creaties ziet in de weivelden. Dan zie je weer een wielerfiets van stro-balen of boeren die rondjes rijden om maar draaiende wielen na te doen.
Je wordt doodgegooid van het ene prachtige chateau na het andere, er wordt verteld over historische kathedralen en berglandschappen. En hoe vaak ik al de Alpe D’huez of Pyreneeën gezien heb, elk jaar is er toch nog een feitje dat ik nog niet gehoord heb. Door al dit pracht en praal van het land vergeet je bijna dat de inwoners nog steeds koppig en onbeleefd zijn.
Ohh! En de Avondetappe! Ohh de avond etappe, wat een programma. Het is een beetje ‘’MOL-Talk’’ of ‘’Doorbakken’’ alleen dan van deze mooie sport. Lekker napraten alsof wij betere keuzes op de fiets maken dan de renners… heerlijk! Er gaat niets boven vertellen hoe iemand iets had moeten doen, terwijl je goed zelf weet dat je het niet kan haha.
Al jaren in de Avondetappe is de ‘’Rebus’’ een vast onderdeel van het programma. En hoe heerlijk is dit ook. Onbegrijpelijke plaatjes die moeten wijzen naar eeuwenoude wielernamen. Als de NOS weet dat je een fiets in de schuur hebt, kom je al in aanmerking om het antwoord van de Rebus te worden.. zo moeilijk kan het zijn…
En dan heb ik het nog niet eens gehad over de tour zelf. Man wat een machtige race is dat zeg. Elke etappe is een ansichtkaart, maar is het ook afzien en ploeteren. De Tour is pas een week van start en het is al een mix van wielerdrama’s, windvlagen en kuitenbijters. Hoe chauvinistisch we ook zijn, is ONZE Mathieu van der Poel de sterren van de hemel aan het fietsen.
De sprintetappes zijn bloedstollend spannend en de Gele trui gaat vaker rond dan de koektrommel in een bejaardenhuis. Elke berg is een kans om te ontsnappen en kans te maken om een etappe te winnen…strijdend gaan wegpiraten elke dag met elkaar op de stok.
En het mooie is, we mogen nog in het hooggebergte van de Pyreneeën kilometers vreten! Zou de Gele trui met bindingsangst dan toch kunnen settelen?
Ik hoop dat ik toch enkele mensen zo enthousiast heb gekregen om die laatste twee weken met me mee te volgen, voordat je het weet is het al afgelopen! Want de Tour stopt voor niemand!
Het WK voetbal voor clubs, Max Verstappen, het EK van de Oranje leeuwinnen… EN ….
Wimbledon. Het eeuwenoude tennistoernooi gebaseerd op tradities tot in den treuren. Waar de plastic bekers op het veld niet het probleem is, maar de poppende champagne kurken. Leuk weetje: Dit jaar heeft Wimbledon zijn traditie verbroken en mochten tennissers niet geheel in het wit aantreden maar als uitzondering door de overleden voetballer Diego Jota met een rouwband spelen. Een 148-jaar oude traditie is hiermee verbroken (kijk… hier houd ik van). Wat minder spannend was de winst van de Italiaan Jannik Sinner, die overtuigend de finale won.
En om een klein bruggetje te maken, naar waar ik eigenlijk naar toe wil, gaan we van een doping gebruikende tennisser over naar de prachtige sport die doping bedacht heeft: Le Tour de France!
“De zomer. Dagen worden langer, temperaturen stijgen en (vrijwel) iedereen is weer goedgemutst. Iedereen verlangt naar de vakantie die men al maanden geleden geboekt heeft of kijkt uit naar 3 weken op Neerlands favoriete vakantieplek ‘’Rundum Hause’’. Waar je ook naar toe gaat of juist thuis blijft, rust is een sleutelwoord om even op te laden, zodat je er weer een jaar tegenaan kan. Maar voor mij zie ik het begin van de zomer toch anders...
Als fervent sportliefhebber kijk ik niet naar parelwitte stranden uit of (cultuur)snuiven in het festival seizoen, nee mijn hart gaat weer sneller kloppen van al die mooie sportevenementen die op de kalender staan. Rust is er dan niet bij. Ondanks dat het geen (zomer) Olympisch jaar is en het WK Voetbal nog een jaar op zich laat wachten, is er genoeg waar mijn aandacht naartoe gaat.
