’n Truupke kwaojónges sjtrietsde en sjnagerde dökker appele en paere in de bóngerd achter ‘n boerderie. As de waakhóndj häör gewaar waerde begós dae te blaffe. De gealarmeerde boer kwaam den aangerenne en kaakde keihel: “Maak uch eweg of ich kies uch de hóndj aan!” Det waar ’n teike veur de jónges óm sebiet weg te sjtuve. De hóndj aankiese beteikent det ‘ne hóndj opgesjteuk waert óm ’n dreigende hajing taege emes aan te nimme of zèlfs óm op emes aaf te vlege. Dit aankiese is bie wet verbaoje en sjtraofbaar. ’n Anger truupke voetbalde en sjnagerde waal èns paere in ’n wei mèt fruitbuim wao ’t gènne waakhóndj goof mer waal ’n waakzame boerin. As die boerin ‘t truupke gewaar waerde kwaam ze kerweisterend en dreigend mèt ‘ne bessem op de jónges aaf óm ze weg te jasse. Die doke den zoe rap meugelik ónger de pindraod door en maakde det ze wegkwame. Aan dae pindraod haet mènnigein zich de bloes of bóks gesjeurd.