“Achteróm höf ’t zich van de aomezeike ónger de tegels.” Aomezeik is in ós lokale modertaal de benaming veur ‘mier’. ’t Is ’n aad waord det aafgeleid is van ’t Germaanse waord *maitan det sjnieje beteikent. In ’t Westgermaans waerde det *ameitjon, in ’t Aadhoeëgduits *ameiza en later Ameise in ’t Hoeëgduits as benaming veur ‘mier’. De begin <a> van ameiza / Ameise haet as beteikenis ‘weg, aaf’ en ’t ganse waord beteikent ‘aafsjnieje, aafsjrape, aafknage. Aomezeike höbbe namelik sjterke kake waomèt ze kènne knage, knippe en biete. In ’t Bezels-Ruivers is ’t Duitse Ameise ómgevormp toet aomezeik, mèt -zeik- as opvallend element. Dit is waarsjienlik óntsjtange door ’n angere eigesjap van de aomezeik, namelik het aanmake en gebroeke van zoeër (mierenzuur). Aomezeike gebroeke dit zoeër as verdeidigings- en aanvalswaope mer ‘t is zeker gènne zeik al dachte de luuj det vreuger waal. Opmerkelik is det laerloeëjers vreuger det zoeër oet neste van aomezeike gebroekde óm laer te loeëje. Later waerde ‘t zoeër in laboratoria geproduceerd. Veur ’t laerloeëje waerde ouch urine van miense verzameld en gebroek. In ’t Limburgs zien diverse benaminge veur ‘mier’ mèt ’t element zeik óntsjtange ó.a. aomezeik, aomzeiksel, zeiksdeem, zeiksdimpel, zeksdimpel, zeikworm. De meiste modertaalsjpraekers zègke op vandaag miere in plaats van aomezeike. Mótte veur dao euver miere?