Kindjvrundjelik waar ’t óngerwies vreuger gaar neet. Sjtrenge regels en duchtige straof, ouch lichamelik, ware gans normaal. De meisters sjmete mèt de pechvogel nao kinjer die volges de meisters neet good oplètde. Dae pechvogel waar ‘ne vogel van sjtóf, gevuld mèt zaagsel of angere vullinge. Degene veur wae dae vogel bedoeld waar mós dae nao de meister bringe en den deilde dae sjlaeg oet oppe handjpalme mèt de zoegenaamde plak. Det waar ’n saort houte lepel waovan ’t óngerste laepelgedeilte breid, plat en róndj waar. Kinjer die neet good mètkóste krege ’n bord óm de nek, wao ‘ne aezel op sjting en den móste ze mèt det bord óm veur de klas gaon sjtaon. Zie ginge den as ‘domoor’ door ’t laeve. Väöl kinjer höbbe dao ernstig ónger geleje, zeker kinjer die dök de pineut ware. Volwassene haje en höbbe zoeë häör eige benaminge veur emes dae neet zoe sjlum veur de daag kump, of get sjtóms duit. Hie volg ’n verzameling van typeringe die in ós regio gebroek woorte. Sommige hure veur nag waal èns truuk.