Ik heb veel successen, maar ook nederlagen gekend, dat is nu eenmaal onderdeel van het beroep ondernemer. Wellicht was het grootste succes het feit dat wij in 2010 onze grootste concurrent, de firma Atlanta in Hoogezand konden kopen vanuit een faillissement van dat bedrijf. Er hadden zich 23 partijen gemeld bij de curator, waaronder een Rus die een veel hoger bod had uitgebracht. Het is uiteindelijk gelukt om Atlanta te kopen waardoor wij het Jalema assortiment met een groot pakket producten konden uitbreiden waaronder de spuitgietfabriek van Atlanta, het voormalige Pas in Reuver. Het gebouw van Pas/Atlanta is nu de Innofabriek.

Een van de mooie aspecten van de overname van Atlanta was ook dat de toenmalige eigenares van Atlanta, mevrouw Avent van het Amerikaanse Smead in Minnesota ons de koop van Atlanta gunde door er bij de curator op aan te dringen om Atlanta aan ons te verkopen. En dat omdat ik haar bij een bezoek aan hun toenmalige bedrijf in Reuver had uitgenodigd voor het bezichtigen van ons bedrijf. Ik heb daarbij geleerd dat je je concurrenten altijd moet waarderen want ze kunnen later altijd nog vrienden worden.

Het begin van mijn ondernemen, begon eigenlijk direct na mijn afstuderen aan de universiteit in Tilburg, waar ik bedrijfseconomie had gestudeerd. Ik werd vertegenwoordiger voor Jalema en ik mocht de hangmappen verkopen in de provincie Noord Holland. Het was misschien wel de mooiste tijd van mijn leven. We woonden toen in Amsterdam in een geweldige tijd en vlak bij het Vondelpark. Net getrouwd in 1975 met de mooiste en liefste vrouw uit de wereld mocht ik beginnen met de verkoop van onze producten. Het waren hoofdzakelijk systemen die in ziekenhuizen en bij drukkerijen werden gebruikt. Maar ook mocht ik politiebureaus, gemeentes en ook de omroepen en krantenbedrijven zoals De Volkskrant en het NRC bezoeken. Ik kwam in steden als Amsterdam, Alkmaar, Den Helder, Hilversum, Haarlem en leerde heel veel mensen en bedrijfsculturen kennen. Eigenlijk hadden wij toen best wel een belangrijk productenpakket voor de klant en het mooie was dat ik samen met de klant oplossingen kon bedenken die in Reuver werden geproduceerd en die helemaal in de door de klant gewenste uitvoering werden geleverd. Je had met heel veel verschillende mensen te maken, een directeur van een ziekenhuis, een manager van een vakbond, het hoofd van het archief van een gemeente, of de chef van de documentatieafdeling van een omroep. Soms bouwde je een geweldig contact op met je klant, een contact waarbij je vaak diepgaande gesprekken had over privézaken, maar ook gesprekken waarbij je veel leerde over de cultuur binnen een bedrijf, iets waarvan ik veel heb geleerd voor mijn latere rol als directeur van Jalema.

In feite was je als vertegenwoordiger ook een soort van ondernemer. Je maakte je eigen planning voor wat betreft de afspraken, je moest creatief omgaan met de vragen maar ook met de nukken van de klant en je bepaalde voor een deel zelf hoelang en hoe intensief je wilde werken. Iedere dag was weer een nieuw avontuur, waarbij je met je auto onderweg ging, mensen ontmoette en waarbij je vaak een “Eureka” gevoel had. Het was ook bijzonder leuk in Noord-Holland te werken waar mensen je vooral beoordelen op je verhaal en minder op je relatie. Ik heb hierbij veel gehad aan Broer Geraeds verkoopleider bij Jalema die me minstens ieder maand wel een dag kwam opzoeken en waarvan ik veel heb geleerd over verkopen. Ook ben ik mijn vader dankbaar voor het feit dat hij me als vertegenwoordiger liet beginnen. Ik heb hierdoor wellicht net zoveel geleerd van het zakendoen en omgaan met mensen als dat ik aan de universiteit had geleerd.

De meeste mensen in de gemeente Beesel kennen de naam Joan Westendorff waarschijnlijk wel, zeker als voormalig directeur van Jalema. Maar wat weten we nu echt over hem?

Daarom leek het ons leuk om eens wat meer over Joan te weten te komen.