Deel deze pagina:
Generatie nao generatie haaj sjwerdese en sóndese kleier. Begrippe die noe neet mieër gebroek waere. De gewuuëne wèrkmiens droog sjwerdes ’n wèrkhaemp en ‘n Mechester (Manchester) wèrkbóks ouch waal ‘ribbóks’ geneump. Hae leep oppe klump of in wèrksjoon. Sóndes droog d’r ’n net pak, ’n gesjteve haemp en sóndese sjoon. Eine daag lang waar de wèrkmiens ’n hieërke, den haaj d’r zoegezag ‘de zóndig’ aan. Mèt wèrkmiense woorte allein mer mansluuj bedoeld, vrouwluuj ware gèn wèrkmiense, al wèrkde zie dök helder as mansluuj. Zie ware hoesvrouwe die veur häöre wèrkmiens, de kinjer en dök onnag veur inwoeënende (sjoeën)ajers zorgde. Zie lepe sjwerdes meis róndj mèt ‘ne katenate sjolk veur de sobere rok en blouse. Sóndes kwaam ’n net kleid oet de kleierkas en woorte de haor extra good verzorg en in model gebrach. Sjieke sóndese sjoon maakde alles compleet en ‘moder de vrouw’ haaj den ouch de zóndig aan. As miense sjwerdes de zóndig aan haje den waar d’r get biezónjers, meis get fieësteliks, aan de handj. De benaming ‘sjwerdes’ is aafgeleid van ’t Middelnederlandse waord ‘werckendaech’ mèt as beteikenis ‘de dag waarop men werkt’. De zóndig waar heilig mer de pesjtuuërs haje gaer ouch sjwerdes ’n good gevölde kerk. “Gaet ook altoos ’s werckendaechs ter kerke” (±1530). (Gaot ouch altied sjwerdes nao de kèrk). ‘t Middelnederlandse ’s werckendaechs is in ós modertaal laevend gebleve in de kortere Limburgse vorm sjwerdes. In ’t Sjtandaardnederlands is ‘s werckendaechs neet as ’s werkendaags euvergenaome, mer vervange door ‘doordeweeks’.
De vraog nao de herkóms van sjwerdes kump van Piet Geerlings oet Bezel.
Deel deze pagina:
Generatie nao generatie haaj sjwerdese en sóndese kleier. Begrippe die noe neet mieër gebroek waere. De gewuuëne wèrkmiens droog sjwerdes ’n wèrkhaemp en ‘n Mechester (Manchester) wèrkbóks ouch waal ‘ribbóks’ geneump. Hae leep oppe klump of in wèrksjoon. Sóndes droog d’r ’n net pak, ’n gesjteve haemp en sóndese sjoon. Eine daag lang waar de wèrkmiens ’n hieërke, den haaj d’r zoegezag ‘de zóndig’ aan. Mèt wèrkmiense woorte allein mer mansluuj bedoeld, vrouwluuj ware gèn wèrkmiense, al wèrkde zie dök helder as mansluuj. Zie ware hoesvrouwe die veur häöre wèrkmiens, de kinjer en dök onnag veur inwoeënende (sjoeën)ajers zorgde. Zie lepe sjwerdes meis róndj mèt ‘ne katenate sjolk veur de sobere rok en blouse. Sóndes kwaam ’n net kleid oet de kleierkas en woorte de haor extra good verzorg en in model gebrach. Sjieke sóndese sjoon maakde alles compleet en ‘moder de vrouw’ haaj den ouch de zóndig aan. As miense sjwerdes de zóndig aan haje den waar d’r get biezónjers, meis get fieësteliks, aan de handj. De benaming ‘sjwerdes’ is aafgeleid van ’t Middelnederlandse waord ‘werckendaech’ mèt as beteikenis ‘de dag waarop men werkt’. De zóndig waar heilig mer de pesjtuuërs haje gaer ouch sjwerdes ’n good gevölde kerk. “Gaet ook altoos ’s werckendaechs ter kerke” (±1530). (Gaot ouch altied sjwerdes nao de kèrk). ‘t Middelnederlandse ’s werckendaechs is in ós modertaal laevend gebleve in de kortere Limburgse vorm sjwerdes. In ’t Sjtandaardnederlands is ‘s werckendaechs neet as ’s werkendaags euvergenaome, mer vervange door ‘doordeweeks’.
De vraog nao de herkóms van sjwerdes kump van Piet Geerlings oet Bezel.
