Deel deze pagina:
Al met al jammer dat “Neutjes 4” slechts tien jaar heeft bestaan. Maar wel fijn dat ze met “Opus 11” een mooie nalatenschap hebben achtergelaten. Eentje waarvan ik vaak geniet als ik naar huis rijd waarbij ik dan vaak het eerder genoemde “Weggewaes” als laatste nummer kies. Er zullen in de nabije toekomst ongetwijfeld nieuwe duo’s, trio’s of kwartetten ontstaan die in een soortgelijk genre door willen gaan. Ik kijk naar ze uit en wens ze nu alvast heel veel succes.
Zeker niet tot slot is “Kalendermaedje” ook zo’n briljante vondst op de muziek “Mijn dagboek”. Het gaat over de verhandelingen van het kalendermeisje op de kalender die je destijds nog gratis kreeg bij de Chinees. De teksten zijn allemaal helder en de ene zin sluit logisch aan op de vorige. Daardoor lijkt het allemaal zo ogenschijnlijk eenvoudig van aard dat ik de tekstdichters verdenk van genialiteit op dit vlak.
Luister dan eens naar de tekst van “Weggewaes” op de muziek van “Als jij het wilt” van Jules de Corte. Een heuse diamant waarbij je als luisteraar pas in de laatste drie woorden van de totale tekst ontdekt waar het eigenlijk over gaat. Het gaat over de gedachte aan ‘iets’, dat iemand meeneemt zodra hij van huis gaat. Als je dan uiteindelijk weet wat dat ‘iets’ eigenlijk is, schiet je zeker in de lach. Of luister eens naar “De Speultuin” op muziek van “pack die Badehose ein” van Conny Froboess. Je gaat als luisteraar mee met een jong gezin waarvan de kinderen naar een pretpark willen (zou zomaar de Efteling kunnen zijn) en daar dus ook heen gaan. Hoge prijzen en lange wachtrijen doen het gezin besluiten om terug te komen en te kiezen voor de “oude speeltuin” (Klein Zwitserland?)” waar de kinderen zich uiteindelijk prima amuseren. Geniale tekstuele vondsten en puike zang. En wat dan te denken van de “Wachkamertango” op de muziek van “Kriminaltango”. Tot in het kleinste detail wordt beschreven waarom iemand naar de huisarts gaat en wat er zoal in de wachtkamer van die huisarts te zien en dus te beleven is. De diverse types worden tot in detail keurig netjes beschreven.
Maar dan nog even naar “Neutjes 4”. Wat ontzettend jammer dat deze groep maar zo kort heeft bestaan. De teksten die ze maakten op bestaande nummers waren stuk voor stuk dichterlijke parels die ze zongen in een close-harmony stijl. Als je de kans krijgt om de CD “Opus 11” te kopen of te beluisteren: niet twijfelen maar gewoon doen. Ik durf te wedden dat je na verloop van tijd de liedjes zelf mee gaat zingen.
Mijn mooiste herinnering aan “Duo Oetgesjlaope” was die keer dat ze te gast waren bij de Mansluujzitting. Het jaar waarin dat was is me helaas ontschoten. Op een bepaald moment was het zo dat de ‘onnozelste’ van de twee zelf een solo liedje wilde zingen voor de hele zaal. Stel je de setting voor: 250 mannen die al enige tijd vol aan het bier zitten. Wat er gebeurde was onnavolgbaar: dat ene liedje werden er 2, 3 en meer en het ging van het bekende “potje met vet” tot “Ivanhoe” en weet ik niet wat al meer. En het gehele publiek zong uit volle borst met alles mee. Hoe dan ook, dat solo optreden duurde ergens tussen de 20 en 30 minuten terwijl de andere helft van het duo aan het buffet stond te genieten en ook niet begreep wat er gebeurde. Ook hij had zoiets (dat solo optreden dus) nog nooit meegemaakt. Momenten waar ik graag aan terugdenk en die regelmatig ter sprake komen tijdens de derde helft na de repetitie op dinsdagavond.
“Neutjes 4” was het 4-mans cabaretgezelschap dat dialect teksten zong in close-harmony stijl. “Neutjesrang” was een trio dat cabaret en variété combineerde tot vermakelijke sketches. Veelal trad “Neutjesrang” op bij de zittingen van de Windjbuujels. Ik kon daar echt enorm van genieten. Wie herinnert zich niet de draaiende emmer waarbij het lijkt alsof Fred zijn hoofd helemaal wordt rondgedraaid. Of wat denk je van die scène waarin ze met z’n drieën een 78- toerenplaat nadoen, inclusief het getik van de naald van de grammofoon. Die ene sketch waarbij die eerder genoemde Fred een tuba over de schouders probeerde te krijgen (dat was nog in zaal ‘t Centrum) waarbij hij bijna van de bühne af kukelde. En dan nog die scène van het in slow-motion verplaatsen van een glas bier (dat was om je te laten zien wat er in werkelijkheid was gebeurd met de inhoud van het glas). Kolderieke sketches met dito teksten en zang waarbij sprake was van echte humor. Humor die werd gemaakt mét iemand en niet over iemand. Iets wat tegenwoordig toch echt wel anders is, maar dat terzijde.
Ken jij ze nog: “Duo Oetgesjlaope” uit Hoensbroek, of de groep “Neutjes 4” uit Blerick? Niet verwarren met “Neutjesrang” uit Venlo die beiden ergens in de 80-er jaren van de vorige eeuw zijn opgericht. Helaas zijn Neutjes 4 veel te vroeg gestopt ergens halverwege de jaren ‘90. “Duo Oetgesjlaope” stopte in 2016 en “Neutjesrang” ging door tot, naar ik meen 2018. Maakt ook verder niet uit. Dit zijn toch wel mijn favorieten wat betreft humor, Limburgse zang en dialect.
Ik wil het ‘s even met je hebben over mijn nostalgische top drie. Toegegeven, de keuze voor een, twee of drie kan ik niet maken. Vandaar dat ik ze alle drie op de eerste plaats heb staan.
Mijn mooiste herinnering aan “Duo Oetgesjlaope” was die keer dat ze te gast waren bij de Mansluujzitting. Het jaar waarin dat was is me helaas ontschoten. Op een bepaald moment was het zo dat de ‘onnozelste’ van de twee zelf een solo liedje wilde zingen voor de hele zaal. Stel je de setting voor: 250 mannen die al enige tijd vol aan het bier zitten. Wat er gebeurde was onnavolgbaar: dat ene liedje werden er 2, 3 en meer en het ging van het bekende “potje met vet” tot “Ivanhoe” en weet ik niet wat al meer. En het gehele publiek zong uit volle borst met alles mee. Hoe dan ook, dat solo optreden duurde ergens tussen de 20 en 30 minuten terwijl de andere helft van het duo aan het buffet stond te genieten en ook niet begreep wat er gebeurde. Ook hij had zoiets (dat solo optreden dus) nog nooit meegemaakt. Momenten waar ik graag aan terugdenk en die regelmatig ter sprake komen tijdens de derde helft na de repetitie op dinsdagavond.
Maar dan nog even naar “Neutjes 4”. Wat ontzettend jammer dat deze groep maar zo kort heeft bestaan. De teksten die ze maakten op bestaande nummers waren stuk voor stuk dichterlijke parels die ze zongen in een close-harmony stijl. Als je de kans krijgt om de CD “Opus 11” te kopen of te beluisteren: niet twijfelen maar gewoon doen. Ik durf te wedden dat je na verloop van tijd de liedjes zelf mee gaat zingen.
Luister dan eens naar de tekst van “Weggewaes” op de muziek van “Als jij het wilt” van Jules de Corte. Een heuse diamant waarbij je als luisteraar pas in de laatste drie woorden van de totale tekst ontdekt waar het eigenlijk over gaat. Het gaat over de gedachte aan ‘iets’, dat iemand meeneemt zodra hij van huis gaat. Als je dan uiteindelijk weet wat dat ‘iets’ eigenlijk is, schiet je zeker in de lach. Of luister eens naar “De Speultuin” op muziek van “pack die Badehose ein” van Conny Froboess. Je gaat als luisteraar mee met een jong gezin waarvan de kinderen naar een pretpark willen (zou zomaar de Efteling kunnen zijn) en daar dus ook heen gaan. Hoge prijzen en lange wachtrijen doen het gezin besluiten om terug te komen en te kiezen voor de “oude speeltuin” (Klein Zwitserland?)” waar de kinderen zich uiteindelijk prima amuseren. Geniale tekstuele vondsten en puike zang. En wat dan te denken van de “Wachkamertango” op de muziek van “Kriminaltango”. Tot in het kleinste detail wordt beschreven waarom iemand naar de huisarts gaat en wat er zoal in de wachtkamer van die huisarts te zien en dus te beleven is. De diverse types worden tot in detail keurig netjes beschreven.
Deel deze pagina:
Al met al jammer dat “Neutjes 4” slechts tien jaar heeft bestaan. Maar wel fijn dat ze met “Opus 11” een mooie nalatenschap hebben achtergelaten. Eentje waarvan ik vaak geniet als ik naar huis rijd waarbij ik dan vaak het eerder genoemde “Weggewaes” als laatste nummer kies. Er zullen in de nabije toekomst ongetwijfeld nieuwe duo’s, trio’s of kwartetten ontstaan die in een soortgelijk genre door willen gaan. Ik kijk naar ze uit en wens ze nu alvast heel veel succes.
Zeker niet tot slot is “Kalendermaedje” ook zo’n briljante vondst op de muziek “Mijn dagboek”. Het gaat over de verhandelingen van het kalendermeisje op de kalender die je destijds nog gratis kreeg bij de Chinees. De teksten zijn allemaal helder en de ene zin sluit logisch aan op de vorige. Daardoor lijkt het allemaal zo ogenschijnlijk eenvoudig van aard dat ik de tekstdichters verdenk van genialiteit op dit vlak.
“Neutjes 4” was het 4-mans cabaretgezelschap dat dialect teksten zong in close-harmony stijl. “Neutjesrang” was een trio dat cabaret en variété combineerde tot vermakelijke sketches. Veelal trad “Neutjesrang” op bij de zittingen van de Windjbuujels. Ik kon daar echt enorm van genieten. Wie herinnert zich niet de draaiende emmer waarbij het lijkt alsof Fred zijn hoofd helemaal wordt rondgedraaid. Of wat denk je van die scène waarin ze met z’n drieën een 78- toerenplaat nadoen, inclusief het getik van de naald van de grammofoon. Die ene sketch waarbij die eerder genoemde Fred een tuba over de schouders probeerde te krijgen (dat was nog in zaal ‘t Centrum) waarbij hij bijna van de bühne af kukelde. En dan nog die scène van het in slow-motion verplaatsen van een glas bier (dat was om je te laten zien wat er in werkelijkheid was gebeurd met de inhoud van het glas). Kolderieke sketches met dito teksten en zang waarbij sprake was van echte humor. Humor die werd gemaakt mét iemand en niet over iemand. Iets wat tegenwoordig toch echt wel anders is, maar dat terzijde.
Ken jij ze nog: “Duo Oetgesjlaope” uit Hoensbroek, of de groep “Neutjes 4” uit Blerick? Niet verwarren met “Neutjesrang” uit Venlo die beiden ergens in de 80-er jaren van de vorige eeuw zijn opgericht. Helaas zijn Neutjes 4 veel te vroeg gestopt ergens halverwege de jaren ‘90. “Duo Oetgesjlaope” stopte in 2016 en “Neutjesrang” ging door tot, naar ik meen 2018. Maakt ook verder niet uit. Dit zijn toch wel mijn favorieten wat betreft humor, Limburgse zang en dialect.
Ik wil het ‘s even met je hebben over mijn nostalgische top drie. Toegegeven, de keuze voor een, twee of drie kan ik niet maken. Vandaar dat ik ze alle drie op de eerste plaats heb staan.
