Last but not least, heb ik nog iets krankzinnigs van de bucketlist af kunnen strepen gedurende mijn tijd op het eiland. Namelijk bungy jumpen. Mijn eerste gedachte, nadat er geen grond meer onder mijn voeten zat, was ‘Waarom doen mensen dit?!’ Maar goed, op dat moment was ik al deel van die groep mensen geworden en begint opeens de adrenaline door je lijf te schieten. De sprong van 43 meter op de Kawarau Bridge is iets wat mij altijd zal bijblijven. De Kawarau Bridge was het eerste commerciële bungy jump centrum in de wereld, nadat AJ Hackett (oprichter) in 1987 als pr-stunt illegaal van de Eifel Toren is gesprongen.

Al met al kan ik zeggen dat mijn reis naar Nieuw-Zeeland/Aotearoa niet een van de minste in mijn leven is geworden. Om zulke ervaring op te mogen doen is onvergetelijk en iets waar ik elke dag ontzettend dankbaar voor ben.

Daar zit je dan, aan de andere kant van de wereld. Elk jaar vertrekken er duizenden studenten naar het buitenland om te beginnen aan een uitwisseling, en in 2024 ben ik er daar een van geworden. De afgelopen 3,5 jaar heb ik de opleiding European Studies aan Hogeschool Zuyd in Maastricht gevolgd. Onderdeel van het curriculum is een half jaar studeren in het buitenland. Zodoende ben ik, na enige opstopping en het meermaals veranderen van mijn bestemming, uiteindelijk op 12 februari 2024 in Christchurch, Nieuw-Zeeland terechtgekomen.

Zo heb ik laatst met mijn vader een van de populairste wandelingen gedaan, genaamd de Roys Peak. Een 6 uur durende wandeling waarvan het eerste deel bestaat uit 3,5 uur omhoog klimmen, waarna je na de top bereikt te hebben je weer 2,5 uur afdaalt. Het gekke aan de wandeling is dat de mooiste uitzichten te zien zijn met zonsopgang, wat erin resulteerde dat wij om 3:00
’s ochtends van start gingen en bij het bereiken van de top er nog zo’n 40 andere mensen hetzelfde idee hadden.

Bij aankomst vallen de Britse invloeden direct op. Dit is voornamelijk te zien aan de huizen, wegen en gebruiken. Maar de afgelopen jaren wordt de focus op de inheemse bevolking, Māori, steeds belangrijker. Zij zijn van oorsprong de bewoners van het eiland, met hun eigen gebruiken en taal. Zodoende dat Nieuw-Zeeland ook 'Aotearoa' wordt genoemd en Christchurch 'Ōtautahi'.

De stad waar ik studeer (Christchurch/Ōtautahi) bevindt zich op het Zuidereiland van Nieuw-Zeeland/Aotearoa met een snelle toegang tot de adembenemende natuur die het land te bieden heeft. Mede daarom is mijn keuze ook op deze stad gevallen. Een stad gevestigd aan de zee en omringd door de natuur, maar ook gekenmerkt door tragische gebeurtenissen. Zo is in 2011 Christchurch/Ōtautahi geraakt door een aardbeving, die resulteerde in het overlijden van 185 mensen en het omvallen van vele (oude) gebouwen. Vandaag de dag zie je dat er nog veel aan het herstellen van de stad gewerkt wordt, maar ook op vele plekken niet meer gebouwd kan worden door de instabiliteit van de grond.

Tussen het studeren door zijn er niet al te veel momenten om op ontdekking te gaan in Nieuw-Zeeland/Aotearoa, maar de mogelijkheden die zich voordoen worden dan ook met beide handen aangepakt.

Verder heb ik nog het geluk gehad om een gletsjer te mogen bezoeken. Zo zijn we op pad gegaan naar het dorpje Franz Josef, benoemd naar de Franz Josef gletsjer. Alles staat hier ook in het teken van het bezoeken van de gletsjers, voornamelijk in de vorm van een helikopter vlucht. Daarom zijn wij ook uiteindelijk in de heli gestapt om de gletsjer te bezichtigen. Na een korte vlucht land je dan op de gletsjer en voelt het alsof je op een andere planeet bent. Er is niemand te zien of horen, buiten de propellers en het geklets van de piloot dan. De gletsjer ligt op een lange strook bergen van die noord naar zuid loopt op het Zuidereiland, dit is erg goed op de kaart kan zien in het geval dat je ooit “Nieuw-Zeeland” op Google Maps gaat intikken.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit.