PUIKE MENSEN
WAT DOE JE OVER VIJF JAAR?
Daar denk ik het liefst zo min mogelijk over na. Als reizen zonder plan je één ding leert dan is het dat je momenten het best beleefd als je niet teveel met morgen bezig bent. Ondanks een druk bestaan lukt me dat nog altijd aardig. Ik hoop over 5 jaar in ieder geval nog steeds gezond te zijn, in goed gezelschap en te doen wat ik leuk vind. Zowel privé als professioneel. Zolang de balans tussen dat alles goed zit ben ik al snel gelukkig.
STEL JE EVEN VOOR
Ik ben Mark, zoon van Blerickse Sef en Brabantse Lia, broer van Koen en Jeroen (de tweeling). Venlonaar van geboorte maar getogen op de Broeklaan. Hoewel dus niet uit Reuverse klei gebakken heb ik me altijd erg thuis gevoeld tussen dat stukje Maas en grens. Ik kom er nog altijd graag en ga dan regelmatig voor een rondje langs de Reuverse velden.
Als kleuter ben ik eerst een paar maanden ‘op basischool Offenbeek gezet’ voordat ik uiteindelijk aan de Triolier - toen nog de Klimop - mocht gaan studeren. Die lag net wat dichterbij, waardoor ik op de weg terug nog maar moeilijk kon verdwalen. Sommigen herkennen ons huis wellicht omdat er ooit een zomer lang een skate-ramp in de tuin heeft gestaan (ik was een tijdje fervent maar weinig getalenteerd skateboarder). Van jongs af aan bewoog ik me in het Reuverse vereningsleven, met wisselend succes; eerst een paar jaartjes turnen, daarna kort bij Jong Nederland en vervolgens nog eventjes gejudood. Na de gele band was de rek er echter weer uit. Ballen wegboksen voor VV Reuver ging me beter af en ik heb ooit nog iemand schaakmat gezet op een blauwe maandag in Carré. Al vrij vroeg wist ik de weg naar andere sociale gelegenheden te vinden. Weekendwerk bij de Lommerbergen moest dit alles gaan financieren - met het (averechtse) effect dat ik alleen maar meer in de nachtelijke uren actief raakte.
Momenteel geniet ik veel van de duinen, het strand en de terrasjes rondom Haarlem. Ik boulder drie keer in de week in verschillende hallen in Amsterdam en Haarlem. Daarnaast luister ik graag muziek (liefst op vinyl) en blijf immer optimistisch dat mijn carriëre als gitarist ooit nog van de grond gaat komen.
JE BENT NU WERKZAAM ALS INFORMATIE/DATA ANALIST. IS DIT IETS WAT JE ALTIJD HEBT WILLEN DOEN OF, ANDERS GEVRAAGD, WAT HEEFT JE AANGEZET OM HIERVOOR TE KIEZEN?
De idealistische student in mij wilde meteen de wereld in om mensen te helpen en goede dingen te doen. Dat is nog steeds wel de intentie, maar inmiddels wel met het inzicht dat dat op veel verschillende manieren kan, en ook niet perse aan de andere kant van de wereld hoeft. Werken in de IT bij de overheid is dan niet het eerste waar je aan denkt, maar juist daar kun je tegenwoordig het verschil maken als jonge dwarskijker en door het voortouw te nemen tussen het groot aantal oudgedienden (‘aje glorie’, zeggen we maar). Overigens werk ik nu alsnog in het sociaal domein, maar dan in totaal een andere functie dan gedacht.
2023 IS BIJNA TEN EINDE. HOE KIJK JE OP DIT JAAR TERUG? EN WAAR KIJK JE NAAR UIT IN 2024?
Dit was een jaar van continue in beweging zijn. Op het werk heb ik geen dag stil gezeten sinds ik aan een van de grotere IT/data-projecten in Nederland werk.
Begin dit jaar zijn we naar een nieuwbouwwoning in Haarlem verhuisd en dus stond vrijwel elk weekend in het teken van klussen en inrichten. Nu was het altijd al de bedoeling dit als opstapje te gebruiken maar de verf was nauwelijks droog of we begonnen de reuring van de grote(re) stad al te missen. Daarnaast hadden we last van contactgeluid van onze bovenburen waardoor we rond de zomer op de bonnefooi verder zijn gaan zoeken. Al snel kwamen we een leuk appartement tegen (op de bovenste verdieping!) in een gezellige wijk in Amsterdam Oud-West. Voor we het wisten zaten we alweer bij de notaris.
Kortom, 2023 voelde als een jaar zonder stilzitten. In 2024 hoop ik wat vaker tijd te vinden voor vrienden en familie, en te genieten van een nieuw huis. Want hierna ben ik voorlopig wel even klaar met verhuizen.
JE BENT ÉÉN DAG MINISTER PRESIDENT, WAT ZOU JE DAN WILLEN AANPAKKEN?
Liefst vereenvoudigen we dan het sociale zekerheidsstelsel in één dag, maar zo makkelijk gaat dat helaas niet (nee, ook niet met privatisering of een basisinkomen). Het zou in ieder geval al heel erg helpen als vóór het indienen van wetten en moties veel strenger wordt getoetst of het ook allemaal uitvoerbaarheid is. Zowel voor de burger als de uitvoering.
Overigens hoorde ik laatst voor het eerst van een ‘gratis bier’-motie. Ook een interessant idee!
WELK TYPISCH NEDERLANDS PRODUCT AT (OF GEBRUIKTE) JE NOG STEEDS TOEN JE AAN DE ANDERE KANT VAN DE WERELD ZAT?
Kaas (belegen of oud) is een eerste levensbehoefte. Je staat er hier in Nederland niet bij stil maar het is nog een hele opgave om in het buitenland een goed stuk kaas te vinden. Met name in Aziatische en Angelsaksische landen (cheddar mag geen naam hebben) was het flink zoeken.
JE HEBT NOGAL WAT OMZWERVINGEN ACHTER DE RUG. JE WOONT NU IN HAARLEM EN EERDER WOONDE JE AL IN NIJMEGEN, MAASTRICHT, AMSTERDAM, MAAR JE HEBT OOK GERESIDEERD IN AUSTRALIË EN JAPAN. WAARDOOR BEN JE HIER OVERAL TERECHT GEKOMEN?
Van jongs af aan ontstond er al een passie voor het beklimmen van bergen en het reizen door alles wat ongerept was. Met name de Himalayas riepen. Later onstonden er ook interesses in vreemde talen en culturen. Wat uiteindelijk leidde naar studies in antropologie (Nijmegen) en sociaal beleid (Maastricht). Eenmaal in het bezit van een papiertje - tijdens het hoogtepunt van de crisis - was de keuze voor het buitenland snel gemaakt. Een maandje naar Nieuw Zeeland mondde uiteindelijk uit in twee-en-een half jaar lang leven uit een rugzak. Eerst langs Australië - om de lege spaarpot aan te vullen - en later door verschillende landen in Azië en in Noord- en Latijns Amerika. Eén van de hoogtepunten was de roadtrip door het midden van de VS, in een goedkoop omgebouwde bestelbus, langs Highway 61 (de ‘blueshighway’) vergezeld door ene Roel Schell. Uiteindelijk ben ik nog een jaar terug gegaan naar Japan uit interesse voor de cultuur en om er de taal te leren.
Naam: Mark Schouren
Leeftijd: 36 jaar
Beroep: Informatieanalist / databoer
Verliefd, verloofd, getrouwd, single: Geregistreerd partner van Kaori
Woonde in: Offenbeek
Woont nu in: Haarlem (volgende maand weer in Amsterdam)
MARK'S WEEKENDPASPOORT
Ligt erin om: Hopelijk pas wanneer ik oud en versleten ben.
Staat op om: De wekker wil dat ik om 7.00 uur opsta, maar meestal ‘snooze’ ik nog een kwartiertje door.
Waar mogen ze je voor wakker maken? Zonsopkomst met uitzicht over de bergen.
Ontbijt met: Tegenwoordig beperkt tot een kop thee.
Favoriete drankje: Herfstavonden en een La Trappe Isid’Or gaan goed samen.
Avondje stappen met: Bob Dylan - ‘never meet your heroes’, maar ik heb gewoon zoveel vragen.
Nederland of elders? Het hoofd zegt voorlopig Nederland, maar wie weet wat het hart ooit nog wil…
MARK SCHOUREN
Klik hier om je gratis in te schrijven voor Puik | Deel deze pagina:
DOOR DE KEUZES DIE WE MAKEN RAKEN SOMMIGE MENSEN UIT HET OOG VERLOREN. IS ER IEMAND WAAR JE NOG EENS GEZELLIG MEE WILT BIJPRATEN ONDER HET GENOT VAN EEN DRANKJE?
Ik ben wel benieuwd naar hoe het met Bram Reinders gaat. Bram en ik hebben samen met veel plezier en avontuur door Nieuw Zeeland gereisd. Eerst met een camperbusje en later al liftend en hikend door het Zuidelijke eiland. Mede op zijn advies heb ik uiteindelijk een van de beste keuzes van m’n leven gemaakt door van m’n laatste spaarcenten een ticket naar Australië te boeken. Terug in Nederland hebben we elkaar nog 1 of 2 keer gesproken, maar dat is ook alweer jaren geleden. Inmiddels heeft Bram ongetwijfeld weer veel van de wereld gezien, dus ben erg benieuwd naar zijn ervaringen.
WAT DOE JE OVER VIJF JAAR?
Daar denk ik het liefst zo min mogelijk over na. Als reizen zonder plan je één ding leert dan is het dat je momenten het best beleefd als je niet teveel met morgen bezig bent. Ondanks een druk bestaan lukt me dat nog altijd aardig. Ik hoop over 5 jaar in ieder geval nog steeds gezond te zijn, in goed gezelschap en te doen wat ik leuk vind. Zowel privé als professioneel. Zolang de balans tussen dat alles goed zit ben ik al snel gelukkig.
2023 IS BIJNA TEN EINDE. HOE KIJK JE OP DIT JAAR TERUG? EN WAAR KIJK JE NAAR UIT IN 2024?
Dit was een jaar van continue in beweging zijn. Op het werk heb ik geen dag stil gezeten sinds ik aan een van de grotere IT/data-projecten in Nederland werk.
Begin dit jaar zijn we naar een nieuwbouwwoning in Haarlem verhuisd en dus stond vrijwel elk weekend in het teken van klussen en inrichten. Nu was het altijd al de bedoeling dit als opstapje te gebruiken maar de verf was nauwelijks droog of we begonnen de reuring van de grote(re) stad al te missen. Daarnaast hadden we last van contactgeluid van onze bovenburen waardoor we rond de zomer op de bonnefooi verder zijn gaan zoeken. Al snel kwamen we een leuk appartement tegen (op de bovenste verdieping!) in een gezellige wijk in Amsterdam Oud-West. Voor we het wisten zaten we alweer bij de notaris.
Kortom, 2023 voelde als een jaar zonder stilzitten. In 2024 hoop ik wat vaker tijd te vinden voor vrienden en familie, en te genieten van een nieuw huis. Want hierna ben ik voorlopig wel even klaar met verhuizen.
WELK TYPISCH NEDERLANDS PRODUCT AT (OF GEBRUIKTE) JE NOG STEEDS TOEN JE AAN DE ANDERE KANT VAN DE WERELD ZAT?
Kaas (belegen of oud) is een eerste levensbehoefte. Je staat er hier in Nederland niet bij stil maar het is nog een hele opgave om in het buitenland een goed stuk kaas te vinden. Met name in Aziatische en Angelsaksische landen (cheddar mag geen naam hebben) was het flink zoeken.
PUIKE MENSEN
JE BENT NU WERKZAAM ALS INFORMATIE/DATA ANALIST. IS DIT IETS WAT JE ALTIJD HEBT WILLEN DOEN OF, ANDERS GEVRAAGD, WAT HEEFT JE AANGEZET OM HIERVOOR TE KIEZEN?
De idealistische student in mij wilde meteen de wereld in om mensen te helpen en goede dingen te doen. Dat is nog steeds wel de intentie, maar inmiddels wel met het inzicht dat dat op veel verschillende manieren kan, en ook niet perse aan de andere kant van de wereld hoeft. Werken in de IT bij de overheid is dan niet het eerste waar je aan denkt, maar juist daar kun je tegenwoordig het verschil maken als jonge dwarskijker en door het voortouw te nemen tussen het groot aantal oudgedienden (‘aje glorie’, zeggen we maar). Overigens werk ik nu alsnog in het sociaal domein, maar dan in totaal een andere functie dan gedacht.
DOOR DE KEUZES DIE WE MAKEN RAKEN SOMMIGE MENSEN UIT HET OOG VERLOREN. IS ER IEMAND WAAR JE NOG EENS GEZELLIG MEE WILT BIJPRATEN ONDER HET GENOT VAN EEN DRANKJE?
Ik ben wel benieuwd naar hoe het met Bram Reinders gaat. Bram en ik hebben samen met veel plezier en avontuur door Nieuw Zeeland gereisd. Eerst met een camperbusje en later al liftend en hikend door het Zuidelijke eiland. Mede op zijn advies heb ik uiteindelijk een van de beste keuzes van m’n leven gemaakt door van m’n laatste spaarcenten een ticket naar Australië te boeken. Terug in Nederland hebben we elkaar nog 1 of 2 keer gesproken, maar dat is ook alweer jaren geleden. Inmiddels heeft Bram ongetwijfeld weer veel van de wereld gezien, dus ben erg benieuwd naar zijn ervaringen.
JE BENT ÉÉN DAG MINISTER PRESIDENT, WAT ZOU JE DAN WILLEN AANPAKKEN?
Liefst vereenvoudigen we dan het sociale zekerheidsstelsel in één dag, maar zo makkelijk gaat dat helaas niet (nee, ook niet met privatisering of een basisinkomen). Het zou in ieder geval al heel erg helpen als vóór het indienen van wetten en moties veel strenger wordt getoetst of het ook allemaal uitvoerbaarheid is. Zowel voor de burger als de uitvoering.
Overigens hoorde ik laatst voor het eerst van een ‘gratis bier’-motie. Ook een interessant idee!
STEL JE EVEN VOOR
Ik ben Mark, zoon van Blerickse Sef en Brabantse Lia, broer van Koen en Jeroen (de tweeling). Venlonaar van geboorte maar getogen op de Broeklaan. Hoewel dus niet uit Reuverse klei gebakken heb ik me altijd erg thuis gevoeld tussen dat stukje Maas en grens. Ik kom er nog altijd graag en ga dan regelmatig voor een rondje langs de Reuverse velden.
Als kleuter ben ik eerst een paar maanden ‘op basischool Offenbeek gezet’ voordat ik uiteindelijk aan de Triolier - toen nog de Klimop - mocht gaan studeren. Die lag net wat dichterbij, waardoor ik op de weg terug nog maar moeilijk kon verdwalen. Sommigen herkennen ons huis wellicht omdat er ooit een zomer lang een skate-ramp in de tuin heeft gestaan (ik was een tijdje fervent maar weinig getalenteerd skateboarder). Van jongs af aan bewoog ik me in het Reuverse vereningsleven, met wisselend succes; eerst een paar jaartjes turnen, daarna kort bij Jong Nederland en vervolgens nog eventjes gejudood. Na de gele band was de rek er echter weer uit. Ballen wegboksen voor VV Reuver ging me beter af en ik heb ooit nog iemand schaakmat gezet op een blauwe maandag in Carré. Al vrij vroeg wist ik de weg naar andere sociale gelegenheden te vinden. Weekendwerk bij de Lommerbergen moest dit alles gaan financieren - met het (averechtse) effect dat ik alleen maar meer in de nachtelijke uren actief raakte.
Momenteel geniet ik veel van de duinen, het strand en de terrasjes rondom Haarlem. Ik boulder drie keer in de week in verschillende hallen in Amsterdam en Haarlem. Daarnaast luister ik graag muziek (liefst op vinyl) en blijf immer optimistisch dat mijn carriëre als gitarist ooit nog van de grond gaat komen.
MARK SCHOUREN
MARK'S WEEKENDPASPOORT
Ligt erin om: Hopelijk pas wanneer ik oud en versleten ben.
Staat op om: De wekker wil dat ik om 7.00 uur opsta, maar meestal ‘snooze’ ik nog een kwartiertje door.
Waar mogen ze je voor wakker maken? Zonsopkomst met uitzicht over de bergen.
Ontbijt met: Tegenwoordig beperkt tot een kop thee.
Favoriete drankje: Herfstavonden en een La Trappe Isid’Or gaan goed samen.
Avondje stappen met: Bob Dylan - ‘never meet your heroes’, maar ik heb gewoon zoveel vragen.
Nederland of elders? Het hoofd zegt voorlopig Nederland, maar wie weet wat het hart ooit nog wil…
JE HEBT NOGAL WAT OMZWERVINGEN ACHTER DE RUG. JE WOONT NU IN HAARLEM EN EERDER WOONDE JE AL IN NIJMEGEN, MAASTRICHT, AMSTERDAM, MAAR JE HEBT OOK GERESIDEERD IN AUSTRALIË EN JAPAN. WAARDOOR BEN JE HIER OVERAL TERECHT GEKOMEN?
Van jongs af aan ontstond er al een passie voor het beklimmen van bergen en het reizen door alles wat ongerept was. Met name de Himalayas riepen. Later onstonden er ook interesses in vreemde talen en culturen. Wat uiteindelijk leidde naar studies in antropologie (Nijmegen) en sociaal beleid (Maastricht). Eenmaal in het bezit van een papiertje - tijdens het hoogtepunt van de crisis - was de keuze voor het buitenland snel gemaakt. Een maandje naar Nieuw Zeeland mondde uiteindelijk uit in twee-en-een half jaar lang leven uit een rugzak. Eerst langs Australië - om de lege spaarpot aan te vullen - en later door verschillende landen in Azië en in Noord- en Latijns Amerika. Eén van de hoogtepunten was de roadtrip door het midden van de VS, in een goedkoop omgebouwde bestelbus, langs Highway 61 (de ‘blueshighway’) vergezeld door ene Roel Schell. Uiteindelijk ben ik nog een jaar terug gegaan naar Japan uit interesse voor de cultuur en om er de taal te leren.
Naam: Mark Schouren
Leeftijd: 36 jaar
Beroep: Informatieanalist / databoer
Verliefd, verloofd, getrouwd, single: Geregistreerd partner van Kaori
Woonde in: Offenbeek
Woont nu in: Haarlem (volgende maand weer in Amsterdam)