Inmiddels zijn we een half jaar verder na mijn overstap naar het basisonderwijs en kan ik zeggen dat dit de juiste keuze voor mij is geweest. Geen gedoe met leerlingen die niet op komen dagen omdat de bus van Blerick naar Venlo niet rijdt en het te ver fietsen is, geen afleiding van mobiele telefoons en laptops in de les. Nee, gewoon leren vanuit een boek met af en toe gebruikmaken van een Chromebook, kinderen met betrokken ouders, waarmee je samen naar de juiste weg zoekt. Korte lijnen, die erg prettig zijn. Ik geef niet alleen meer Nederlands, alle vakken komen aan bod.

Ik ben ontzettend blij met deze overstap, deze stap maakt dat ik weer uitdaging zie in mijn werk en wat ze zeggen klopt:

LEERKRACHT, ELKE DAG ANDERS!

Met de groep waarmee ik ben gestart, mag ik dit schooljaar verder groeien. Samen zijn we naar groep 8 gegaan. Groep 8, een jaar waarin we de puntjes op de i proberen te zetten. Zo gaan we de leerlingen klaarstomen voor het middelbaar onderwijs, bereiden we ze voor op de doorstroomtoets in de week voor Carnaval. Het wordt een jaar waarin ze steeds meer puber worden, maar toch ook nog kind willen zijn. Een jaar dat in het teken staat van het afsluiten van de basisschooltijd. Veel van jullie zullen zich nog wel herinneren hoe dat voelt. Nu ben je de oudste en in september ben je opeens weer de Benjamin.

Waar ik op het MBO zo’n 300 verschillende studenten per jaar zag, heb ik nu een klas met 17 leerlingen. Leerlingen die ik 3 dagen per week zie en waar ik iets mee opbouw, die ik van binnen en buiten leer kennen, waar ik hopelijk mee leer lezen en schrijven én rekenen.

“Wie de moed heeft te onderwijzen moet nooit verzaken te leren”

Actie dus! Ik heb, na goed overleg met mijn man en gesprekken met mijn ouders, een sollicitatiebrief verstuurd. Met knikkende knieën ben ik naar het sollicitatiegesprek gegaan. Studenten in het mbo vertellen hoe het moet, gaat me prima af, maar het zelf doen is toch een ander verhaal.

Binnen 3 weken was het in kannen en kruiken en heb ik mijn baan bij Gilde Opleidingen opgezegd.
Een betere keuze had ik niet kunnen maken.

Rustig inwerken was het doel en daar zou ruimte voor gemaakt worden, de praktijk bleek weerbarstiger: op 1 maart ben ik, samen met mijn duopartner, gestart in groep 7, een pittige maar vooral leuke uitdaging.

“Goed onderwijs is een kwart voorbereiding en driekwart theater”

Máár………… het bloed kruipt waar het niet gaan kan.

Na ruim 16 jaar bij Gilde Opleidingen te hebben gewerkt, begon het te kriebelen. Ik zocht iets anders en ik ben dan ook bij mezelf te rade gegaan wat dat anders dan moest zijn.
Hoewel ik mijn kans om in het basisonderwijs te werken, bijna nihil achtte, want, ja ik had de opleiding, maar nauwelijks werkervaring, bleek dat toch anders te zijn.

Ik heb de stoute schoenen aangetrokken en de directeur van de school van mijn dochter aangesproken. Hij heeft mij in contact gebracht met stichting Kerobei en is er een docentenstage geregeld. Op deze dag werd ik hartelijk ontvangen bij basisschool Meander in Offenbeek en daar viel het kwartje. DIT was wat ik zocht. Hier zou ik mijn vaste contract voor op willen zeggen.

Gelukkig had ik eerder al de kans gekregen om een opleiding te volgen, want met een derdegraads bevoegdheid voor het basisonderwijs, kreeg ik geen vast contract. De keuze tussen de opleidingen tot leraar economie, wiskunde en Nederlands was snel gemaakt. 

Met het diploma leraar Nederlands op zak werd ik in 2010 gedeeltelijk in het mbo gedropt. Daar begon men door te krijgen dat Nederlands en rekenen belangrijke vakken waren voor de studenten (eigenlijk voor iedereen…) en dat men daar in voorgaande jaren behoorlijk wat steken had laten vallen. De overstap naar het mbo was vooral in het begin een cultuurschok. Waar de meeste cursisten bij Gilde Educatie gemotiveerd waren en wilden toewerken naar een mooie toekomst, was dat bij deze, voor mij nieuwe, doelgroep allesbehalve vanzelfsprekend.

Door de Reuverse kruiwagen ben ik bij Gilde Opleidingen afdeling Educatie terecht gekomen.
Daar heb ik bij diverse groepen gewerkt: alfabetisering, rekenles, Nederlands aan autochtonen, laatste kans onderwijs, maar vooral op niveau B1/B2 met hoogopgeleide kennismigranten. Dit was echt fantastisch en dankbaar werk, ik heb door deze lessen kennisgemaakt met verschillende culturen en mensen die ik de Nederlandse taal mocht bijbrengen.

Helaas hebben we te maken met regeringen die nog maar weinig inzicht lijken te hebben in wat belangrijk is in het onderwijs en die niet luisteren naar de experts, de onderwijsgevenden zelf.
Zodoende kreeg Gilde Opleidingen Educatie te maken met marktwerking en daarmee terugloop van financiën.

Zo gezegd, zo gedaan. Na de havo ben ik in Venlo naar de Pabo gegaan. Daar werd beloofd dat er bij het afstuderen over 4 jaar, werk te over zou zijn. Helaas bleek dat niet zo te zijn. Ja, ik had naar de Randstad kunnen gaan, maar als dorpsmeisje van nog geen 21 zag ik dat niet zo zitten.

Mijn plek gevonden

Vorig jaar schreef vriendin en inmiddels ex-collega Liesbeth over haar avonturen in het middelbaar beroepsonderwijs. Dit jaar valt mij deze eer te beurt.

Het was ook mijn droom om juf te worden. Volgens mijn ouders was dat het eerste wat ik riep, toen ik klein was. Wat wilde ik graag met kinderen werken om een goede basis te leggen waar ze hun hele leven nog mee verder kunnen.