Teruggaan in de tijd

Lange tijd heeft het café dus Verdeuzeldonk geheten alvorens het uiteindelijk café ‘t Heukske werd. Mien heeft er ooit aan gedacht om er de Klei-bar van te maken aangezien het tussen de vele klei- en greswarenfabrieken lag. Dit heeft ze uiteindelijk niet aangedurfd. Elly komt nog steeds af en toe bij ’t Heukske. Ondanks dat het café in de loop der jaren talloze metamorfoses heeft ondergaan, geeft het haar toch het gevoel alsof ze teruggaat in de tijd. En ook Pe is nog regelmatig bij ’t Heukske te vinden met de duivenclub.

Nog niet eens zo heel erg lang geleden lagen er verspreid over de gemeente Beesel tientallen cafés. Daar zijn er inmiddels niet zo veel meer van over. Maar de herkomst, geschiedenis en bijzondere verhalen van de deze kroegen blijven gelukkig nog wel even voortbestaan. In de serie genaamd ‘Ós Aje Kasteleins’ blikt Puik terug met voormalige kroegeigenaren en kasteleins van roemruchte horecagelegenheden. In deel 34 komt Elly Franssen-Verdeuzeldonk (78) aan het woord. Zij runde samen met haar inmiddels overleden man Wiel café Verdeuzeldonk aan de Offenbeekse Keulseweg.

Televisie en jukebox

Café Verdeuzeldonk was het eerste café in het dorp met een televisie. Daarnaast was er een spaarkast, een gokautomaat, een golfbiljart en een jukebox. Pe: “Daar was ik min of meer verantwoordelijk voor. Als er dan een nieuw plaatje in moest, van bijvoorbeeld de Rolling Stones of de Beatles, haalde ik er vaak een ouderwets Duits nummer uit. Daar waren dan niet alle stamgasten even gelukkig mee. Nu begrijp ik dat ook wel; dat is toch een generatiedingetje.”

Streken na sluitingstijd

Pe en zijn vrienden haalden veel streken uit. Zo was het hun een keer gelukt om via een raampje na sluitingstijd weer binnen te komen. Ze wisten dat er achter de jukebox een volumeknop zat en na het betalen van een of twee kwartjes werd deze midden in de nacht vol opengezet. Ook had iemand na sluitingstijd hoge nood. Hij vond achterom een bloempot, tilde de bloem eruit en deed zijn grote boodschap waarna hij de bloem er weer keurig bovenop deponeerde. Later hoorden ze dat Mien dezelfde bloempot altijd gebruikte om haar sleutel in te stoppen en dat ze een keer onaangenaam verrast werd toen ze haar hand hier instak.

Door familie Verdeuzeldonk gebouwd 

Café Verdeuzeldonk werd gebouwd door de opa van Elly die oorspronkelijk uit Meijel kwam. Het bleef in de familie toen An, de moeder van Elly, de zaak overname en later door Mien, de tante van Elly. In die tijd had het café nog twee voordeuren en waren er aan de zijkant van het café twee harmonicadeuren die bij drukte geopend werden zodat er meer ruimte was. Dit werd met name gedaan als er bruiloften of koffietafels waren. De toiletten waren in die beginjaren nog achterom waardoor je eerst een paar meter buiten moesten lopen alvorens deze te kunnen bereiken.

Zowel boven, drie slaapkamers, als in de kelder, een slaapkamer, waren woongedeeltes waar de familie vertoefde. Elly heeft dit nooit als vervelend ervaren. Ze begon al op 14-jarige leeftijd in het café te werken. Toen ze eenmaal getrouwd was met Wiel Franssen, namen ze samen de kroeg over van tante Mien. 

Bier voor 35 cent

Uit de tap stroomde Heineken voor het schappelijke bedrag van 0,35 cent. Verder was er Grolsch, Wickeler en Dortmund Union bier. “Maar als er bijvoorbeeld tijdens de kermis een orkestje speelde, moest je 5 cent meer betalen”, herinnert Pe zich. “Ik zat er ook een keer met oudjaarsavond. Per 1 januari zou de consumptieprijs met 0,05 cent stijgen en jawel hoor, klokslag 12 uur moest ik ineens 0,40 cent betalen in plaats van 0,35,” vertelt Pe lachend. Een echte menukaart was er niet, slechts af en toe werd er een uitsmijter klaar gemaakt. “We wisten dat er wel eens een ketel met vlees voor eigen gebruik in de kelder stond. Die haalden we dan uiteraard weer stiekem leeg”, blikt Pe terug.

Vele stamgasten en rijk verenigingsleven   

Café Verdeuzeldonk was een levendig café met naast de vele stamgasten en het onvermijdelijke cafévoetbalteam ook een rijk verenigingsleven zoals de biljartclub, de rijschool van Wiel Hendriks uit Swalmen, de jagersclub en de duivenclub. Pe: “Wij hadden ons toen afgescheiden van de bestaande duivenclub en een eigen vereniging opgericht. Volgens mij moest je 26 leden hebben om dat mogelijk te maken, vandaar dat onder andere Mien Verdeuzeldonk zelf lid werd zonder dat zij ook maar één duif had. In de loop der jaren groeide de duivenclub gestaag door naar zo’n zestig leden. We waren er kind aan huis op vrijdag, zaterdag en zondag rondom de wedstrijden. Vaak kwamen onze vrouwen daarna ook nog en voor sluitingstijd waren we zelden weg. Mien heeft wel eens verteld dat ze van alleen de duivenclub al prima kon rondkomen.” Daarnaast vormden de kermis en carnaval de hoogtijdagen; dan zat het café vanaf ‘s morgens tien uur bomvol. Dat waren ook vrijwel de enige momenten dat er personeel aan het werk was.

Doordat Elly al op hoge leeftijd is en zich lang niet meer alles kan herinneren van haar tijd bij café Verdeuzeldonk, is er voor de totstandkoming van dit artikel tevens gebruik gemaakt van de anekdotes van Pe Schoeren die van kleins af aan kind aan huis was bij café Verdeuzeldonk (en later café t Heukske).