Noodzakelijke verhuur en verkoop van Rico Bar
Het loopt tegen eind jaren ’80 als de tropenjaren langzaam hun tol gaan eisen. Met name Herm begint met gezondheidsklachten te kampen en dus komt de onvermijdelijke vraag wie het café en de frietkraam kunnen overnemen. Hoewel ze er een hoop mooie dingen hebben meegemaakt, is dit voor Gos en Marian nooit een optie geweest. “We zijn er ook maar gewoon ingerold. Je had in die tijd ook geen keuze; je werd gewoon geacht te helpen. Maar het harde werken, de vele uren die er gemaakt werden, het gebrek aan privacy (“als er voetbal op televisie was, kwamen er ook gewoon stamgasten mee in de woonkamer kijken”); het was het allemaal niet voor ons. Gos en ik zijn ook jong getrouwd, ik was twintig, waarna we onze eigen weg zijn gegaan.” Herm en Toos doen eerst de frietkraam van de hand en verhuren het café aan verschillende uitbaters. Pas later wordt alles verkocht.

In 1991 komt Herm te overlijden, Toos in 2004. Inmiddels prijkt er al de nodige jaren tandartsenpraktijk Dental Unique op de plek van de voormalige Rico Bar. “En hoewel het van de buitenzijde totaal niet aan een kroeg doet denken, is het in principe nog precies hetzelfde gebouw”, legt Gos uit. “Hetzelfde geldt voor het naastgelegen cafetaria de Kleine Chef. Dat heeft anno 2022 dus nog exact dezelfde bestemming als vijftig jaar geleden.”

Tropenjaren met weinig vrij of vakantie
Herm en Toos werken zich een slag in de rondte. De zaak is zes dagen in de week open; alleen de maandag is gesloten. Gos: “En met kerst. Maar vakanties zaten er dus nooit in. Er was natuurlijk wel personeel en de kinderen werkten ook in de zaken mee, maar zelf waren mijn schoonouders altijd bezig. Behalve op zaterdagavond. Dan ging Herm naar boven, douchen, scheren en een fris overhemd aan. Vervolgens nam hij gezellig zelf aan de bar plaats.”

Ontheffing voor sluitingstijd
Highlife is het elk jaar met Kermis en Carnaval. “Poeh, verzucht Marian, “daar denk ik liever niet aan terug. De hele dag volle bak, zelfs zo erg dat gasten op de trap naar de bovenwoning stonden.” Gos vervolgt: “Een keer ging Herm uitsmijter spelen; hij ging voor de deur staan. Dat heeft hij geweten; er wilde een groep dames uit Genuuje naar binnen maar omdat het te druk was, mocht dat niet. Binnen een paar minuten hadden ze hem het overhemd van het lijf gescheurd.” Marian: “Met name tijdens Carnaval was het altijd een enorme troep na afloop. Er werd dan nog wel gepoetst tot een uur of 4 a 5 ’s nachts.” Normaal gesproken sloot de Rico Bar altijd om 1 uur. “Maar je kon bij de gemeente een briefje aanvragen voor ontheffing zodat je langer open mocht blijven. Dat briefje werd natuurlijk niet altijd van te voren ingevuld. Gevolg; als we zagen dat er politie langs kwam rijden, werden gauw alle lampen uitgemaakt en verstopten mensen zich onder het biljart of achter de bar”, vertelt Gos lachend.

Kleine kaart met zelfgemaakte gerechten
Naast het biljart en het tafelvoetbalspel prijken en in het café nog een gokkast en een jukebox. Gos: “Er werd voornamelijk jaren ’60 muziek gedraaid. Dat was de afdeling van Toos.” Het café heeft een dertigtal zitplaatsen. Ook het aangrenzende zaaltje heeft een zitplaats of dertig en wordt vooral gebruikt als eetgelegenheid. Marian: “Als de mensen in het café iets te eten bestelden, moesten ze dat vervolgens in het zaaltje opeten. Er was een eenvoudige kleine kaart met bijvoorbeeld goulashsoep, een uitsmijter of friet met een halve haan. Maar allemaal zelf gemaakt door mijn vader. Want koken kon hij wel.”

Goedlopende zaak met druk verenigingsleven
Waar de naam Rico Bar precies vandaan komt, weten Gos en Marian niet. Marian: “Maar dat is vast en zeker iets van mijn moeder geweest. Mijn ouders hadden in de beginjaren namelijk nog een aantal Spanjaarden inwonen. Waarschijnlijk heeft de naam Rico Bar daar iets mee te maken.” Ondanks dat er op de Keulseweg dan nog een flink aantal kroegen liggen, weet de Rico Bar binnen de kortste keren een drukbezochte en goedlopende zaak te worden. “Er kwamen ontzettend veel stamgasten. Daarnaast hadden we een groot verenigingsleven. Er was de eigen biljartclub K.O.T. (Krijt Op Tijd), de windbuksvereniging, een naaikransje maar ook de eigen voetbalvereniging en zelfs een tafelvoetbalvereniging”, herinnert Gos zich.

Eigen zaken starten en uitbreiden 
Herm en Toos Hoezen blijken een echt ondernemersechtpaar te zijn; ze beginnen eerst in Swalmen een Spar-winkel (een ouderwetse kruidenierszaak met producten variërend van sigaren tot snoepgoed) alvorens ze verhuizen naar Reuver en deze zaak voortzetten aan de Rijksweg. Weer wat later verplaatsen ze de winkel naar de Keulseweg waar ze tevens een frietkraam beginnen. Marian: “Hier hebben Gos en ik voornamelijk meegeholpen. Vervolgens had mijn moeder plannen om ook nog een ijssalon te beginnen maar daar dacht mijn vader anders over. Hij wou een café en dus werd rond 1967 de Rico Bar geboren.” Enkele jaren daarna wordt er nog een bovenwoning aangebouwd waar Herm, Toos, hun dochters An en Wies en hun jongste twee zonen René en Leon intrekken. “Ik heb daar zelf nooit gewoond”, stelt Marian, “ik woonde toen al met Gos samen.”

Gos en Marian verklaren direct dat zij ook lang niet alles meer weten over de Rico Bar. “Mijn zus Wies wist er veel meer van; zij heeft ook veel langer in het café gewerkt. Maar zij is inmiddels overleden,” aldus Marian.

Nog niet eens zo heel erg lang geleden lagen er verspreid over de gemeente Beesel tientallen cafés. Daar zijn er inmiddels niet zo veel meer van over. Maar de herkomst, geschiedenis en bijzondere verhalen van de deze kroegen blijven gelukkig nog wel even voortbestaan. In de serie genaamd ‘Os Aje Kasteleins’ blikt Puik terug met voormalige kroegeigenaren en kasteleins van roemruchte horecagelegenheden. In deel 30 komen Marian en Gos Bremmers-Hoezen aan het woord. De ouders van Marian, Herm en Toos, beginnen in de jaren ’60 met de Rico Bar aan de Offenbeekse Keulseweg.