Deze publicatie maakt gebruik van cookies

We gebruiken functionele en analytische cookies om onze website te verbeteren. Daarnaast plaatsen derde partijen tracking cookies om gepersonaliseerde advertenties op social media weer te geven. Door op accepteren te klikken gaat u akkoord met het plaatsen van deze cookies.
coverfoto.jpeg
 Café 't Heukske

(HEINZ & KARIN SCHROER)

Nog niet eens zo heel erg lang geleden lagen er verspreid over de gemeente Beesel tientallen cafés. Daar zijn er inmiddels niet zo veel meer van over. Maar de herkomst, geschiedenis en bijzondere verhalen van deze kroegen blijven gelukkig nog wel even voortbestaan. In de serie genaamd ‘Ós Aje Kasteleins’ blikt Puik terug met voormalige kroegeigenaren en kasteleins van roemruchte horecagelegenheden. In deel 25 komt het echtpaar Heinz en Karin Schroer aan het woord; zij waren een kleine twintig jaar eigenaar van café ’t Heukske in Offenbeek.

 

Geboren Roermondenaar Heinz kreeg het werken in de horeca met de paplepel ingegoten; zijn vader deed het zijn hele leven en Heinz volgde de koksopleiding alvorens hij bij verschillende zaken aan de slag ging. Toen hij via een vriend vernam dat het goedlopende café ’t Heukske te koop kwam te staan, had hij er wel oren naar. “Ik werkte op dat moment bij Le Journal in Roermond. Daar kwamen wel wat groepjes uit Reuver maar voor de rest kende ik het dorp en zijn inwoners nauwelijks. Toen ik op 1 juli 1992 de sleutel kreeg, brak er dan ook een spannende tijd aan.” Een aantal jaren later trekt Karin bij Heinz in en komt ze mee werken in de zaak.

Eigen dartclub en breed verenigingsleven

Grote voordeel voor het jonge stel is dat voorganger Hai Ottenheim altijd al veel georganiseerd had en er een groot, vast klantenbestand was. Heinz: “Ik ging op dezelfde voet verder en wist een aantal dingen nog verder uit te breiden. Zo was er een tweede spaarkas nodig omdat het aantal leden tot boven de honderd steeg.” Ook werd er een eigen dartclub opgericht met op enig moment zeven competitie spelende teams. “We hadden sowieso een breed verenigingsleven met de voetballers, de zaalvoetballers, de volleyballers, biljarters en de Valleivogels. Boven was er de mogelijkheid om vergaderingen te houden. Je kon het eigenlijk zo gek niet bedenken; op dinsdagavond werden er bij ons zelfs de theorie-examens voor het rijbewijs afgenomen. Zaten daar allemaal gespannen koppies achter zo’n kastje”, aldus Heinz.


Kaarten, Carnaval en Kermis

Er werd veel gekaart bij ’t Heukske. “We organiseerden kruutskampioenschappen of toepen om ‘Konijnz bie Heijnz’. En het jaarlijkse ‘Kienen veur kaerels’ . Ook tijdens carnaval waren er veel activiteiten. ’t Heukske veranderde dan in de Blauwe Aove, er werd een Joker uitgeroepen en later ook een Prins. De veteranen van V.V. Reuver hielden er hun eigen, drukbezochte carnavalsavonden. Karin: “Kermis organiseerden we zelf; we hadden een eigen snoepkraam achter de bar, je kon er touwtje trekken en boven aan het plafond was een mini-rupsbaan gebouwd. Dan ging ‘de poes’ regelmatig door de zaak; diegene die hem greep, kreeg een gratis biertje.”

Afgeladen vol door live-optredens

Echte faam verwierf café ’t Heukske met top-artiesten die er kwamen optreden. “Frans Bauer twee keer, Jannes, Beppie Kraft, Fietsefreem, Pussycat, talloze rockbandjes. We kregen hierbij hulp van Lou Giesen die wat meer in dat wereldje zat. Het waren vaak avonden die afgeladen vol waren. We mochten ook maar maximaal 280 personen binnen laten. Het is zelfs een paar keer voorgekomen dat een door ons georganiseerde avond uiteindelijk naar de Paerssjtal of de Schakel is verplaatst omdat er bij ons gewoon niet genoeg ruimte was voor alle bezoekers.”

’t Heukske heeft namelijk geen grote zaal. Toch hadden ze veel feesten en ook de nodige, kleine bruiloften.” Karin: “En we hebben in ’t Heukske onze eigen bruiloft gehouden. Ik heb Heinz hier ook ten huwelijk gevraagd boven op de bar, in een bomvol café.” “Toen had ze me wel eerst zat gevoerd”, zegt Heinz met een dikke knipoog.


Hele nachten doorgaan

In de tijd van Heinz en Karin was ’t Heukske een plek waar vrijwel nooit trammelant was (“In twintig jaar maar twee keer en ook nog allebei de keren met buitendorpse”) en waar veel, zo niet bijna alles, kon. “Als er een Formule 1 race was om zes uur ’s ochtends, deden we om twee uur ’s nachts gewoon de gordijnen dicht, de muziek zacht en bleef men gewoon hangen. Zaten er een man of dertig ’s ochtends naar de race te kijken, uitsmijtertjes erbij; prachtig.

Zelf waren Heinz en Karin ook niet vies van wat gezelligheid. “Ik ben, met een paar anderen, een aantal keren ’s morgens vroeg wakker geworden op ’t terras met naast me een lege fles Apfelkorn; zag ik de rest van het dorp naar het werk gaan”, stelt Heinz lachend. Karin vervolgt: “Of als jij een keer wat minder zin had zei je: ‘om twee uur is ’t schluss’. ‘Ja hoor’, zei ik dan, en als je naar boven was ging de muziek weer aan en het feest door.”


Na twintig jaar tijd voor wat anders

In de loop der jaren zagen Heinz en Karin de bedrijvigheid langzaam teruglopen. Heinz: “Natuurlijk had je groepjes stamgasten die zich gingen settelen en aan kinderen begonnen; logisch dat die minder vaak kwamen. Maar achteraf gezien moet ik de hand ook een beetje in eigen boezem steken. Op sommige  gebieden ben ik te lang op de automatische piloot doorgegaan; ‘oh, we doen die activiteit nog wel een keer, dat liep vroeger ook goed’. Ik was te weinig vernieuwend. Na twintig jaar was de uitdaging er ook wel een beetje vanaf.”


Eigen cateringbedrijf Picobello

Als Karin ook nog gezondheidsproblemen krijgt, wordt er besloten de zaak te verkopen. Heinz: “Ik was in die tijd al parttime werkzaam als rouwchauffeur; vervoerder van overledenen. Dat ben ik daarna fulltime gaan doen.” Toch kruipt het bloed weer waar het niet gaan kan en gaat Heinz een tijd later aan de slag als bedrijfsleider bij de Verleiding in Roermond. “Na al die jaren eigen baas te zijn geweest, was dat weer even wennen. Toen Karin plannen had om een eigen cateringbedrijf te starten, ben ik daar mee ingestapt.” Picobello is geboren. Heinz: “Mensen denken vaak dat het mijn zaak is maar eigenlijk is het van Karin.” “Maar Heinz kent iedereen en iedereen kent Heinz. Dat netwerk is natuurlijk ook wel erg fijn”, verklaart Karin. “We verzorgen koude en warme buffetten, BBQ’s, tapas, thema-buffetten; je kunt het zo gek niet bedenken.”

Zware tijd tijdens corona

De zaken gaan zo goed dat vóór de coronacrisis zelfs een klein restaurantje bij hun keuken wordt opgestart. Karin: “Dat begon net goed te lopen maar moest helaas daarna verplicht dicht. Nu beginnen we daar niet meer aan. Het is toch lastig combineren met de catering; dan moeten we weer personeel en andere zaken gaan regelen; dat hoeft voor ons niet meer. We houden het gewoon bij de catering en af en toe een avond op locatie verzorgen, zoals we hier bij Marianne (de huidige eigenaresse van ’t Heukske) een of twee keer per jaar doen).”


Altijd beetje ons kindje gebleven

Want nog steeds komen Heinz en Karin regelmatig bij ’t Heukske. “Als we in de buurt zijn, wippen we altijd even aan. In het begin hebben we Marianne ook van tips voorzien. Zij doet het echt goed en heeft de zaak mooi opgeknapt. Gelukkig maar want in de jaren nadat wij weg waren en het wat minder goed ging met ’t Heukske, deden ons toch pijn als we langsreden. We hebben er twintig jaar in gezeten dus het is toch altijd een beetje ons kindje gebleven”, stelt het echtpaar tot slot.

scan_28.jpeg
scan_31.jpeg
scan_30.jpeg

Klik hier om je gratis in te  schrijven voor Puik | Deel deze pagina:

scan_19.jpeg
scan_21.jpeg
scan_22.jpeg
scan_24.jpeg
scan_25.jpeg
scan_28.jpeg
scan_30.jpeg
scan_31.jpeg
scan_32.jpeg
scan_33.jpeg
scan_34.jpeg

Klik hier om je gratis in te  schrijven voor Puik | Deel deze pagina:

coverfoto.jpeg
 Café 't Heukske

(HEINZ & KARIN SCHROER)

Nog niet eens zo heel erg lang geleden lagen er verspreid over de gemeente Beesel tientallen cafés. Daar zijn er inmiddels niet zo veel meer van over. Maar de herkomst, geschiedenis en bijzondere verhalen van deze kroegen blijven gelukkig nog wel even voortbestaan. In de serie genaamd ‘Ós Aje Kasteleins’ blikt Puik terug met voormalige kroegeigenaren en kasteleins van roemruchte horecagelegenheden. In deel 25 komt het echtpaar Heinz en Karin Schroer aan het woord; zij waren een kleine twintig jaar eigenaar van café ’t Heukske in Offenbeek.

 

Geboren Roermondenaar Heinz kreeg het werken in de horeca met de paplepel ingegoten; zijn vader deed het zijn hele leven en Heinz volgde de koksopleiding alvorens hij bij verschillende zaken aan de slag ging. Toen hij via een vriend vernam dat het goedlopende café ’t Heukske te koop kwam te staan, had hij er wel oren naar. “Ik werkte op dat moment bij Le Journal in Roermond. Daar kwamen wel wat groepjes uit Reuver maar voor de rest kende ik het dorp en zijn inwoners nauwelijks. Toen ik op 1 juli 1992 de sleutel kreeg, brak er dan ook een spannende tijd aan.” Een aantal jaren later trekt Karin bij Heinz in en komt ze mee werken in de zaak.

Eigen dartclub en breed verenigingsleven

Grote voordeel voor het jonge stel is dat voorganger Hai Ottenheim altijd al veel georganiseerd had en er een groot, vast klantenbestand was. Heinz: “Ik ging op dezelfde voet verder en wist een aantal dingen nog verder uit te breiden. Zo was er een tweede spaarkas nodig omdat het aantal leden tot boven de honderd steeg.” Ook werd er een eigen dartclub opgericht met op enig moment zeven competitie spelende teams. “We hadden sowieso een breed verenigingsleven met de voetballers, de zaalvoetballers, de volleyballers, biljarters en de Valleivogels. Boven was er de mogelijkheid om vergaderingen te houden. Je kon het eigenlijk zo gek niet bedenken; op dinsdagavond werden er bij ons zelfs de theorie-examens voor het rijbewijs afgenomen. Zaten daar allemaal gespannen koppies achter zo’n kastje”, aldus Heinz.


Kaarten, Carnaval en Kermis

Er werd veel gekaart bij ’t Heukske. “We organiseerden kruutskampioenschappen of toepen om ‘Konijnz bie Heijnz’. En het jaarlijkse ‘Kienen veur kaerels’ . Ook tijdens carnaval waren er veel activiteiten. ’t Heukske veranderde dan in de Blauwe Aove, er werd een Joker uitgeroepen en later ook een Prins. De veteranen van V.V. Reuver hielden er hun eigen, drukbezochte carnavalsavonden. Karin: “Kermis organiseerden we zelf; we hadden een eigen snoepkraam achter de bar, je kon er touwtje trekken en boven aan het plafond was een mini-rupsbaan gebouwd. Dan ging ‘de poes’ regelmatig door de zaak; diegene die hem greep, kreeg een gratis biertje.”

scan_31.jpeg

Afgeladen vol door live-optredens

Echte faam verwierf café ’t Heukske met top-artiesten die er kwamen optreden. “Frans Bauer twee keer, Jannes, Beppie Kraft, Fietsefreem, Pussycat, talloze rockbandjes. We kregen hierbij hulp van Lou Giesen die wat meer in dat wereldje zat. Het waren vaak avonden die afgeladen vol waren. We mochten ook maar maximaal 280 personen binnen laten. Het is zelfs een paar keer voorgekomen dat een door ons georganiseerde avond uiteindelijk naar de Paerssjtal of de Schakel is verplaatst omdat er bij ons gewoon niet genoeg ruimte was voor alle bezoekers.”

’t Heukske heeft namelijk geen grote zaal. Toch hadden ze veel feesten en ook de nodige, kleine bruiloften.” Karin: “En we hebben in ’t Heukske onze eigen bruiloft gehouden. Ik heb Heinz hier ook ten huwelijk gevraagd boven op de bar, in een bomvol café.” “Toen had ze me wel eerst zat gevoerd”, zegt Heinz met een dikke knipoog.


Hele nachten doorgaan

In de tijd van Heinz en Karin was ’t Heukske een plek waar vrijwel nooit trammelant was (“In twintig jaar maar twee keer en ook nog allebei de keren met buitendorpse”) en waar veel, zo niet bijna alles, kon. “Als er een Formule 1 race was om zes uur ’s ochtends, deden we om twee uur ’s nachts gewoon de gordijnen dicht, de muziek zacht en bleef men gewoon hangen. Zaten er een man of dertig ’s ochtends naar de race te kijken, uitsmijtertjes erbij; prachtig.

Zelf waren Heinz en Karin ook niet vies van wat gezelligheid. “Ik ben, met een paar anderen, een aantal keren ’s morgens vroeg wakker geworden op ’t terras met naast me een lege fles Apfelkorn; zag ik de rest van het dorp naar het werk gaan”, stelt Heinz lachend. Karin vervolgt: “Of als jij een keer wat minder zin had zei je: ‘om twee uur is ’t schluss’. ‘Ja hoor’, zei ik dan, en als je naar boven was ging de muziek weer aan en het feest door.”


scan_28.jpeg

Na twintig jaar tijd voor wat anders

In de loop der jaren zagen Heinz en Karin de bedrijvigheid langzaam teruglopen. Heinz: “Natuurlijk had je groepjes stamgasten die zich gingen settelen en aan kinderen begonnen; logisch dat die minder vaak kwamen. Maar achteraf gezien moet ik de hand ook een beetje in eigen boezem steken. Op sommige  gebieden ben ik te lang op de automatische piloot doorgegaan; ‘oh, we doen die activiteit nog wel een keer, dat liep vroeger ook goed’. Ik was te weinig vernieuwend. Na twintig jaar was de uitdaging er ook wel een beetje vanaf.”


Eigen cateringbedrijf Picobello

Als Karin ook nog gezondheidsproblemen krijgt, wordt er besloten de zaak te verkopen. Heinz: “Ik was in die tijd al parttime werkzaam als rouwchauffeur; vervoerder van overledenen. Dat ben ik daarna fulltime gaan doen.” Toch kruipt het bloed weer waar het niet gaan kan en gaat Heinz een tijd later aan de slag als bedrijfsleider bij de Verleiding in Roermond. “Na al die jaren eigen baas te zijn geweest, was dat weer even wennen. Toen Karin plannen had om een eigen cateringbedrijf te starten, ben ik daar mee ingestapt.” Picobello is geboren. Heinz: “Mensen denken vaak dat het mijn zaak is maar eigenlijk is het van Karin.” “Maar Heinz kent iedereen en iedereen kent Heinz. Dat netwerk is natuurlijk ook wel erg fijn”, verklaart Karin. “We verzorgen koude en warme buffetten, BBQ’s, tapas, thema-buffetten; je kunt het zo gek niet bedenken.”

Zware tijd tijdens corona

De zaken gaan zo goed dat vóór de coronacrisis zelfs een klein restaurantje bij hun keuken wordt opgestart. Karin: “Dat begon net goed te lopen maar moest helaas daarna verplicht dicht. Nu beginnen we daar niet meer aan. Het is toch lastig combineren met de catering; dan moeten we weer personeel en andere zaken gaan regelen; dat hoeft voor ons niet meer. We houden het gewoon bij de catering en af en toe een avond op locatie verzorgen, zoals we hier bij Marianne (de huidige eigenaresse van ’t Heukske) een of twee keer per jaar doen).”


Altijd beetje ons kindje gebleven

Want nog steeds komen Heinz en Karin regelmatig bij ’t Heukske. “Als we in de buurt zijn, wippen we altijd even aan. In het begin hebben we Marianne ook van tips voorzien. Zij doet het echt goed en heeft de zaak mooi opgeknapt. Gelukkig maar want in de jaren nadat wij weg waren en het wat minder goed ging met ’t Heukske, deden ons toch pijn als we langsreden. We hebben er twintig jaar in gezeten dus het is toch altijd een beetje ons kindje gebleven”, stelt het echtpaar tot slot.

scan_34.jpeg
scan_33.jpeg
scan_32.jpeg
scan_30.jpeg
scan_25.jpeg
scan_24.jpeg
scan_22.jpeg
scan_21.jpeg
scan_19.jpeg

Klik hier om je gratis in te  schrijven voor Puik | Deel deze pagina: