Fulltime avonturier
Op doorreis in Beesel/Reuver
Inwoners van Beesel en Reuver hebben deze week mogelijk een paar keer met hun ogen moeten knipperen. Er liep namelijk een vrouw met een kameel op straat. Niet echt een alledaags tafereel in de gemeente Beesel (althans, niet dat ik weet, maar ik woon alweer een paar jaar in Thorn).
Beesel en Reuver werden niet alleen doorkruist, maar waren ook voor één nacht het thuisadres van deze vrouw met haar bijzondere beste vriend, een kameel. Dankzij de gastvrijheid van José en Peter van manege Killaars konden zij hier veilig de nacht doorbrengen. Een logeerplek voor een kameel is niet zomaar geregeld natuurlijk en moet wel aan een aantal eisen voldoen.
De naam van deze vrouw is Tamar, en zij is samen met Einstein (de leukste kameel die ik ooit heb ontmoet.. niet dat ik al zoveel kamelen heb ontmoet trouwens) al drie maanden op reis door Nederland. Enkele maanden geleden maakte ik voor het eerst kennis met Tamar omdat haar boek “Fulltime avonturier” bij mij op de deurmat viel. In één ruk las ik het boek uit en meteen was ik enorm gefascineerd door haar manier van leven. Het boek greep me. Ze schrijft puur, oprecht, en wist me met enkele alinea’s zo te raken dat ik de tranen achter mijn ogen voelde branden.
Tamar is al 6 jaar, 365 dagen per jaar, op wereldreis. Ze gaf haar baan op als recherchepsycholoog bij de Nationale Politie en stapte op haar fiets. Ze fietste twee jaar de wereld over, sliep in haar tentje, en raakte verslaafd aan avontuur. Vervolgens reisde ze onder andere in haar eentje door Mongolië met een paard, een kameel en een hond; liep ze door Jordanië met een ezel, overleefde ze maanden in de ruige wildernis van Nieuw-Zeeland waar ze moest jagen voor haar eigen voedsel; deed ze een krijgerstraining bij de Masai in Kenia; hikete door de bergen van Japan; en vertoefde in een berghut in Lapland om dit boek te schrijven. Deze vrouw doet precies waar we allemaal wel eens over gedroomd hebben. Hoe zou het zijn om? Stel je eens voor dat? Tamar had alles wat heel veel mensen zouden willen hebben, maar de wereld riep haar, zoals ze het zelf zo mooi beschrijft: “Tamar, kom je buitenspelen?”. Ik herken dit roepen, en dat stemmetje heeft me al op veel plekken in de wereld gebracht, maar wat Tamar doet is ongekend. Ongekend fantastisch! Nadat ik haar boek uit had en weg legde, had ik nooit kunnen verzinnen dat ik de schrijfster zou gaan ontmoeten ‘Oppe Ruiver’, dat krijg je toch niet verzonnen.
Haar boek en haar verhaal bleven in mijn hoofd rondzingen, en we legden contact toen ik hoorde van haar plannen om Nederland rond te gaan met een kameel. Ik volgde de voorbereidingen, de trainingen van Einstein, die ze in Nederland van een handelaar kocht en ging op visite op een van de logeerplekken (die ze onderweg zoekt, ze slaapt bij mensen thuis langs de route). Wanneer ik in levende lijve kennis maak met Tamar en Einstein, ben ik enorm van ze onder de indruk. Hun band is magisch, prachtig om te zien. Ik mag een paar momenten op beeld vastleggen en besluit om een etappe met dit bijzondere duo mee te wandelen.
Zodoende beland ik dus van het lezen van een boek over wereldreizen opeens met de avonturier en haar kameel in Reuver, hoe bijzonder is dat! We wandelen op ons dooie gemakje met Einstein naar Boukoul, waar ze een nachtje zullen logeren op camping Raayerhof. We lopen door Reuver, doorkruisen Beesel, lopen over het station in Swalmen, en steken de Rijksweg over, en dat alles kletsend met een kameel in ons kielzog. De reacties van mensen zijn goud, variërend van: “Ik had dat laatste glas wijn niet moeten drinken gisteravond.”, “De optocht is laat dit jaar.”, “Dit geloven ze thuis nooit.”. Einstein tovert werkelijk bij IEDEREEN een lach op het gezicht, ik snap binnen no time waarom Tamar zo verknocht is aan hem. Wat een ontzettend inspirerend duo is dit!
We kletsen de hele weg, over haar manier van leven, de keuzes die ze gemaakt heeft en wat ze onderweg allemaal mee heeft gemaakt en moest doorstaan. Al haar bezittingen zitten in een plunjezak, ze heeft geen huis en roept zelf gekscherend dat ze al jaren met pensioen is. Eigenlijk bezit ze heel weinig, maar toch is ze ontzettend rijk. Stof tot nadenken. Ik leer alles over kamelen en over hun geweldig lieve en sociale karakter. De hele weg moet ik lachen als Einstein onze gesprekken van een afstandje gade slaat met de welbekende onnozele kamelenblik en zijn bungelende relaxte onderlip.
We sluiten de dag af met een dikke knuffel en een plakkerige zoen van kameel Einstein, en de woorden: “Wat een prachtige route was dit”.
Hun reis door Nederland zit er, bij het verschijnen van deze Puik, op. Einstein woont nu in Sittard in een fantastische kamelenkudde. En Tamar? Die zit over enkele dagen alweer in het vliegtuig naar IJsland, op naar het volgende avontuur.
Tamar en Einstein, tof dat jullie Reuver en Beesel onderdeel maakten van deze toffe reis, en bedankt dat ik jullie mocht leren kennen, het ga jullie goed……..!!!
Janna Peeters
Without new experiences
something inside us sleeps.
The sleeper must awaken.
Klik hier om je gratis in te schrijven voor Puik | Deel deze pagina:
Fulltime avonturier
Op doorreis in Beesel/Reuver
Inwoners van Beesel en Reuver hebben deze week mogelijk een paar keer met hun ogen moeten knipperen. Er liep namelijk een vrouw met een kameel op straat. Niet echt een alledaags tafereel in de gemeente Beesel (althans, niet dat ik weet, maar ik woon alweer een paar jaar in Thorn).
Beesel en Reuver werden niet alleen doorkruist, maar waren ook voor één nacht het thuisadres van deze vrouw met haar bijzondere beste vriend, een kameel. Dankzij de gastvrijheid van José en Peter van manege Killaars konden zij hier veilig de nacht doorbrengen. Een logeerplek voor een kameel is niet zomaar geregeld natuurlijk en moet wel aan een aantal eisen voldoen.
De naam van deze vrouw is Tamar, en zij is samen met Einstein (de leukste kameel die ik ooit heb ontmoet.. niet dat ik al zoveel kamelen heb ontmoet trouwens) al drie maanden op reis door Nederland. Enkele maanden geleden maakte ik voor het eerst kennis met Tamar omdat haar boek “Fulltime avonturier” bij mij op de deurmat viel. In één ruk las ik het boek uit en meteen was ik enorm gefascineerd door haar manier van leven. Het boek greep me. Ze schrijft puur, oprecht, en wist me met enkele alinea’s zo te raken dat ik de tranen achter mijn ogen voelde branden.
Tamar is al 6 jaar, 365 dagen per jaar, op wereldreis. Ze gaf haar baan op als recherchepsycholoog bij de Nationale Politie en stapte op haar fiets. Ze fietste twee jaar de wereld over, sliep in haar tentje, en raakte verslaafd aan avontuur. Vervolgens reisde ze onder andere in haar eentje door Mongolië met een paard, een kameel en een hond; liep ze door Jordanië met een ezel, overleefde ze maanden in de ruige wildernis van Nieuw-Zeeland waar ze moest jagen voor haar eigen voedsel; deed ze een krijgerstraining bij de Masai in Kenia; hikete door de bergen van Japan; en vertoefde in een berghut in Lapland om dit boek te schrijven. Deze vrouw doet precies waar we allemaal wel eens over gedroomd hebben. Hoe zou het zijn om? Stel je eens voor dat? Tamar had alles wat heel veel mensen zouden willen hebben, maar de wereld riep haar, zoals ze het zelf zo mooi beschrijft: “Tamar, kom je buitenspelen?”. Ik herken dit roepen, en dat stemmetje heeft me al op veel plekken in de wereld gebracht, maar wat Tamar doet is ongekend. Ongekend fantastisch! Nadat ik haar boek uit had en weg legde, had ik nooit kunnen verzinnen dat ik de schrijfster zou gaan ontmoeten ‘Oppe Ruiver’, dat krijg je toch niet verzonnen.
Without new experiences
something inside us sleeps.
The sleeper must awaken.
Haar boek en haar verhaal bleven in mijn hoofd rondzingen, en we legden contact toen ik hoorde van haar plannen om Nederland rond te gaan met een kameel. Ik volgde de voorbereidingen, de trainingen van Einstein, die ze in Nederland van een handelaar kocht en ging op visite op een van de logeerplekken (die ze onderweg zoekt, ze slaapt bij mensen thuis langs de route). Wanneer ik in levende lijve kennis maak met Tamar en Einstein, ben ik enorm van ze onder de indruk. Hun band is magisch, prachtig om te zien. Ik mag een paar momenten op beeld vastleggen en besluit om een etappe met dit bijzondere duo mee te wandelen.
Zodoende beland ik dus van het lezen van een boek over wereldreizen opeens met de avonturier en haar kameel in Reuver, hoe bijzonder is dat! We wandelen op ons dooie gemakje met Einstein naar Boukoul, waar ze een nachtje zullen logeren op camping Raayerhof. We lopen door Reuver, doorkruisen Beesel, lopen over het station in Swalmen, en steken de Rijksweg over, en dat alles kletsend met een kameel in ons kielzog. De reacties van mensen zijn goud, variërend van: “Ik had dat laatste glas wijn niet moeten drinken gisteravond.”, “De optocht is laat dit jaar.”, “Dit geloven ze thuis nooit.”. Einstein tovert werkelijk bij IEDEREEN een lach op het gezicht, ik snap binnen no time waarom Tamar zo verknocht is aan hem. Wat een ontzettend inspirerend duo is dit!
We sluiten de dag af met een dikke knuffel en een plakkerige zoen van kameel Einstein, en de woorden: “Wat een prachtige route was dit”.
Hun reis door Nederland zit er, bij het verschijnen van deze Puik, op. Einstein woont nu in Sittard in een fantastische kamelenkudde. En Tamar? Die zit over enkele dagen alweer in het vliegtuig naar IJsland, op naar het volgende avontuur.
Tamar en Einstein, tof dat jullie Reuver en Beesel onderdeel maakten van deze toffe reis, en bedankt dat ik jullie mocht leren kennen, het ga jullie goed……..!!!
Janna Peeters
Klik hier om je gratis in te schrijven voor Puik | Deel deze pagina:
