Deze publicatie maakt gebruik van cookies

We gebruiken functionele en analytische cookies om onze website te verbeteren. Daarnaast plaatsen derde partijen tracking cookies om gepersonaliseerde advertenties op social media weer te geven. Door op accepteren te klikken gaat u akkoord met het plaatsen van deze cookies.

Klik hier om je gratis in te schrijven voor Puik | Deel deze pagina:

Overname eerst binnen de familie
Na een aantal tropenjaren voor Trien, ze combineerde de opvoeding van vijf kinderen met het alleen runnen van een drukke zaak, worden er langzaamaan plannen gemaakt om de Madera-bar binnen de familie over te laten gaan. Het was de bedoeling dat de oudste zus van Miep, An, de zaak zou overnemen maar zij kwam helaas vroegtijdig te overlijden. “Ik was al getrouwd dus ik trok er daarna ook niet zo hard meer aan. Vandaar dat mijn jongere zus Kit de Madera Bar nog een paar jaar gerund heeft. Vervolgens werd er toch besloten om de zaak te verkopen.” Het café wordt daarna nog door diverse uitbaters gerund alvorens het wordt verbouwd tot woningen. Nadat de familie afscheid had genomen van de Madera Bar, is Miep er nooit meer geweest. “Maar ik kijk wel nog steeds met veel plezier op deze periode terug.”

Van tien uur ’s ochtends tot twee uur ‘s nachts
Kermis en carnaval vormden de jaarlijkse hoogtijdagen. Dan zat de Madera Bar bomvol. “Er was dan geen doorkomen meer aan. Vaak gingen er wel tien vaten bier per dag doorheen.” Uit de tap stroomde Trappisten-bier. “Daar ‘sjtuute’ de mensen allemaal over dat dat het lekkerste bier was.” In de weekenden ging de zaak om tien uur ’s ochtends open en ging het feest vaak door tot 2 uur ’s nachts. “Maar voordat je de gasten eruit had, was het toch meestal half 3.” Miep kan zich niet herinneren ooit last gehad te hebben om boven een café te wonen. “Maar er was dan ook nooit ruzie, nooit trammelant.”

Madera-boys en eigengemaakt huidvlees
De Madera Bar was een typisch bruin café met een zeer lang buffet. Verder stonden er een jukebox en een sigarettenautomaat in de zaak. Er werd veel gekaart en de schietvereniging hield er zijn vergaderingen. Uiteraard had de Madera Bar zijn eigen cafévoetbalteam; de Madera Boys. “En die wonnen ook nog altijd”, herinnert Miep zich. “Die waren kind aan huis; niet alleen na wedstrijden of toernooitjes. Ze vroegen ook altijd om huidvlees met zwart brood; dat kon mijn moeder heerlijk klaarmaken. Verder stonden er vaak plankjes met kaas en worst op de tafels. Trien heeft nog een tijdje geprobeerd om een kleine kaart met onder andere uitsmijters te voeren maar dat bleek toch lastig te combineren.”

PUIK VERHAAL

"Maar ik kijk wel nog steeds met veel plezier op deze periode terug"

Zaak van moeder Trien, niet van vader Wiel
Al gauw loopt de Madera Bar als een tierelier. “Trien regelde alles, mijn vader Wiel bemoeide zich nergens mee. Hij was vrachtwagenchauffeur en was daardoor vaak lang weg. Als hij thuis was, zat hij alleen maar aan de bar zelf te drinken”, vertelt Miep lachend. “We waren met z’n vijven, vier meisjes en een jongen. Mijn jongste zus was pas een paar maanden oud toen mijn moeder de Madera Bar startte. In de weekenden hadden wij als kinderen om de beurt dienst. Dan liet moeder ons wel uitslapen maar werden we vervolgens geacht als het druk werd om mee te helpen. Soms baalde je dan wel dat je zelf niet op stap kon maar eigenlijk was het ook super gezellig om in het café te werken.” De specialiteit van Miep was tappen. “Haha, je kon mij een hele rits pilsjes laten tappen en die waren allemaal perfect.” Dat perfectionistische had ze van Trien. “Daar moest ook altijd alles tiptop in orde zijn. Zelfs met poetsen; alles moest proper zijn.” Vader Wiel sprong, zelfs als het erg druk was, nooit bij. “Die kon niet eens tappen en zat zelf het liefste aan het buffet. Maar als hij een keertje ’s avonds laat thuiskwam, bijvoorbeeld als hij bij de duivenclub was geweest en daar al genoeg had gedronken, stuurde mijn moeder hem altijd direct naar boven.”

De inmiddels 76-jarige Miep was al een tiener toen haar moeder een eigen café begon. “Mijn ouders hielden erg van uitgaan en waren ook vaak te vinden in een van de cafés in Reuver of Offenbeek. Zodoende vatte mijn moeder in het begin van de jaren ‘60 het plan op om zelf een café te starten. Ze kon de zaak van ‘Bet van Gommans met de sigaar’ overnemen. Dat pand was echter helemaal verouderd dus ze heeft er zelf een hoop aan verbouwd en vernieuwd. Wij verhuisden van de Mariastraat naar de Rijksweg en betrokken de woning boven het café. De Madera Bar was geboren. Mijn moeder heeft die naam verzonnen maar ik heb geen flauw idee waar het voor staat.”

Nog niet eens zo heel erg lang geleden lagen er verspreid over de gemeente Beesel tientallen cafés. Daar zijn er inmiddels niet zo veel meer van over. Maar de herkomst, geschiedenis en bijzondere verhalen van de deze kroegen blijven gelukkig nog wel even voortbestaan. In de serie genaamd ‘Os Aje Kasteleins’ blikt Puik terug met voormalige kroegeigenaren en kasteleins van roemruchte horecagelegenheden. In deel 31 komt Miep Pennings - Teunissen aan het woord. Haar moeder Trien runde in de jaren ’60 de Madera Bar aan de Reuverse Rijksweg.

Madera bar - Miep Pennings - Teunissen

Ós Aje Kasteleins

Klik hier om je gratis in te  schrijven voor Puik | Deel deze pagina:

"Maar ik kijk wel nog steeds met veel plezier op deze periode terug"

Overname eerst binnen de familie
Na een aantal tropenjaren voor Trien, ze combineerde de opvoeding van vijf kinderen met het alleen runnen van een drukke zaak, worden er langzaamaan plannen gemaakt om de Madera-bar binnen de familie over te laten gaan. Het was de bedoeling dat de oudste zus van Miep, An, de zaak zou overnemen maar zij kwam helaas vroegtijdig te overlijden. “Ik was al getrouwd dus ik trok er daarna ook niet zo hard meer aan. Vandaar dat mijn jongere zus Kit de Madera Bar nog een paar jaar gerund heeft. Vervolgens werd er toch besloten om de zaak te verkopen.” Het café wordt daarna nog door diverse uitbaters gerund alvorens het wordt verbouwd tot woningen. Nadat de familie afscheid had genomen van de Madera Bar, is Miep er nooit meer geweest. “Maar ik kijk wel nog steeds met veel plezier op deze periode terug.”

Van tien uur ’s ochtends tot twee uur ‘s nachts
Kermis en carnaval vormden de jaarlijkse hoogtijdagen. Dan zat de Madera Bar bomvol. “Er was dan geen doorkomen meer aan. Vaak gingen er wel tien vaten bier per dag doorheen.” Uit de tap stroomde Trappisten-bier. “Daar ‘sjtuute’ de mensen allemaal over dat dat het lekkerste bier was.” In de weekenden ging de zaak om tien uur ’s ochtends open en ging het feest vaak door tot 2 uur ’s nachts. “Maar voordat je de gasten eruit had, was het toch meestal half 3.” Miep kan zich niet herinneren ooit last gehad te hebben om boven een café te wonen. “Maar er was dan ook nooit ruzie, nooit trammelant.”

Madera-boys en eigengemaakt huidvlees
De Madera Bar was een typisch bruin café met een zeer lang buffet. Verder stonden er een jukebox en een sigarettenautomaat in de zaak. Er werd veel gekaart en de schietvereniging hield er zijn vergaderingen. Uiteraard had de Madera Bar zijn eigen cafévoetbalteam; de Madera Boys. “En die wonnen ook nog altijd”, herinnert Miep zich. “Die waren kind aan huis; niet alleen na wedstrijden of toernooitjes. Ze vroegen ook altijd om huidvlees met zwart brood; dat kon mijn moeder heerlijk klaarmaken. Verder stonden er vaak plankjes met kaas en worst op de tafels. Trien heeft nog een tijdje geprobeerd om een kleine kaart met onder andere uitsmijters te voeren maar dat bleek toch lastig te combineren.”

Zaak van moeder Trien, niet van vader Wiel
Al gauw loopt de Madera Bar als een tierelier. “Trien regelde alles, mijn vader Wiel bemoeide zich nergens mee. Hij was vrachtwagenchauffeur en was daardoor vaak lang weg. Als hij thuis was, zat hij alleen maar aan de bar zelf te drinken”, vertelt Miep lachend. “We waren met z’n vijven, vier meisjes en een jongen. Mijn jongste zus was pas een paar maanden oud toen mijn moeder de Madera Bar startte. In de weekenden hadden wij als kinderen om de beurt dienst. Dan liet moeder ons wel uitslapen maar werden we vervolgens geacht als het druk werd om mee te helpen. Soms baalde je dan wel dat je zelf niet op stap kon maar eigenlijk was het ook super gezellig om in het café te werken.” De specialiteit van Miep was tappen. “Haha, je kon mij een hele rits pilsjes laten tappen en die waren allemaal perfect.” Dat perfectionistische had ze van Trien. “Daar moest ook altijd alles tiptop in orde zijn. Zelfs met poetsen; alles moest proper zijn.” Vader Wiel sprong, zelfs als het erg druk was, nooit bij. “Die kon niet eens tappen en zat zelf het liefste aan het buffet. Maar als hij een keertje ’s avonds laat thuiskwam, bijvoorbeeld als hij bij de duivenclub was geweest en daar al genoeg had gedronken, stuurde mijn moeder hem altijd direct naar boven.”

De inmiddels 76-jarige Miep was al een tiener toen haar moeder een eigen café begon. “Mijn ouders hielden erg van uitgaan en waren ook vaak te vinden in een van de cafés in Reuver of Offenbeek. Zodoende vatte mijn moeder in het begin van de jaren ‘60 het plan op om zelf een café te starten. Ze kon de zaak van ‘Bet van Gommans met de sigaar’ overnemen. Dat pand was echter helemaal verouderd dus ze heeft er zelf een hoop aan verbouwd en vernieuwd. Wij verhuisden van de Mariastraat naar de Rijksweg en betrokken de woning boven het café. De Madera Bar was geboren. Mijn moeder heeft die naam verzonnen maar ik heb geen flauw idee waar het voor staat.”

Nog niet eens zo heel erg lang geleden lagen er verspreid over de gemeente Beesel tientallen cafés. Daar zijn er inmiddels niet zo veel meer van over. Maar de herkomst, geschiedenis en bijzondere verhalen van de deze kroegen blijven gelukkig nog wel even voortbestaan. In de serie genaamd ‘Os Aje Kasteleins’ blikt Puik terug met voormalige kroegeigenaren en kasteleins van roemruchte horecagelegenheden. In deel 31 komt Miep Pennings - Teunissen aan het woord. Haar moeder Trien runde in de jaren ’60 de Madera Bar aan de Reuverse Rijksweg.

Madera bar - Miep Pennings - Teunissen

Ós Aje Kasteleins

PUIK VERHAAL

PUIK VERHAAL