U kunt steunen door te doneren via www.vriendenvoorkika.nl. Daarnaast kunt u natuurlijk bij ’t Kaashuys binnenlopen voor een heerlijk KiKa Kaaspakket te laten samenstellen. Bovendien zullen wij binnenkort nog een heerlijke wijnproeverij organiseren waar wij u van harte uitnodigen. Houd onze pagina op Instagram en Facebook (@vriendenvoorkika) in de gaten of kijk op onze website voor meer informatie!
Steunen?
Behandelingen voor kinderkanker zijn, in tegenstelling tot veel andere behandelingen, weinig lucratief. Het gaat om kleine aantallen patiënten, die na genezing geen verdere behandeling nodig hebben. Daardoor is vrijwel al het onderzoek afhankelijk van liefdadigheidsorganisaties zoals KiKa, die met de hulp van vele vrijwilligers ieder jaar weer geld weten in te zamelen.
Terwijl ze hoger en hoger klommen, nam de kou en wind gestaag toe, waardoor zelfs de gidsen moeite kregen zich te oriënteren. Omdat het pad bedolven was onder een dikke laag sneeuw, waren ze genoodzaakt een omweg te nemen op weg naar de hut.
Nadat de gidsen alles afgewogen hadden kwamen ze tot het moeilijke besluit dat ze zouden gaan omkeren. De klimmers luisterden deze teleurstellende boodschap stilletjes aan. Er heerste natuurlijk teleurstelling, maar ook begrip voor deze verstandige keuze. Bovendien was er een nieuwe uitdaging: afdalen. Dat ging niet zonder slag, stoot of vallen. Met name de skigroep kreeg het zwaar te verduren: de hoeveelheid sneeuw die op de helling lag was namelijk verre van genoeg om comfortabel te kunnen skiien.
Boven zou het -35 graden worden en uit telefonisch contact met de huttenwaard bleek dat het daar nog veel harder woei. De huttenwaard ontraadde hen überhaupt om naar de hut te komen: het weer was te onvoorspelbaar. Op dat punt waren ze op de helft. Er zou nog 5 uur gelopen moeten worden, terwijl het kouder zou worden, harder zou gaan waaien en meer zou gaan sneeuwen. In de laatste uren zou het bovendien langzaam gaan schemeren. Bovendien zou de reddingshelikopter in dit weer niet uit kunnen rukken.
Er was de afgelopen dagen een dik pak sneeuw gevallen, waardoor het dal en de bergen eromheen waren veranderd in een winter wonderland. Vol goede moed gingen ze in een lange karavaan naar boven. Door de hevige sneeuwval en ijzige wind was het wandelen met sneeuwschoenen en toerskis een heel geploeter. Met elke stap kon je zomaar een meter de sneeuw in zakken, waarna je jezelf uit de losse sneeuw moest zien te krijgen. Gelukkig duurde het nooit lang voordat er een hand of stok werd uitgereikt om je weer omhoog te trekken.
Op dag twee begon de echte klim in het dal bij Zinal. Vanuit daar zouden ze vervolgens richting de Cabane de Tracuit gaan op 3256m, waar ze zouden overnachten. De daaropvolgende dag zouden ze in alle vroegte naar de top vertrekken, om vervolgens helemaal naar het dal af te dalen. Die afdaling zou voor de skiiers heel wat makkelijker zijn dan voor de klimmers met sneeuwschoenen!
De eerste dag konden ze wennen aan de hoogte: ze kregen lawinetraining, en er werd geoefend met tourskis en sneeuwschoenen. De klimmers konden namelijk kiezen of ze op de latten naar boven (en naar onder) wilden, of op sneeuwschoenen. Tourskis zijn speciale ski’s met twee standen: een langlaufstand voor de weg omhoog, en een ‘normale’ skistand voor de afdaling. Uiteindelijk heeft alleen Thomas de tocht op skis gedaan, Koen Romy hebben toch voor de sneeuwschoenen gekozen. Onder begeleiding van de gidsen werd het tempo en de looptechniek geoefend, en het werd hen meteen duidelijk dat dit een serieuze tocht zou gaan worden.
Zo kwam hun tocht steeds dichterbij, tot ze uiteindelijk echt de trein in stapten richting Zwitserland. Het zou ijzig koud worden, en het weerbericht voorspelde hevige sneeuwval.
Al maanden zijn ze (waarschijnlijk tot vervelens toe) bezig geweest met het mobiliseren van vrienden, familie en bedrijven om maar zo veel mogelijk geld in te zamelen. Elke paar weken vergaderden ze: wat is de strategie? Wie gaat waar naartoe? Hoe maak je reclame? Tijdens een van zo’n brainstormsessies werd geopperd om ’t Kaashuys te benaderen voor een KiKa Kaaspakket. Na een korte pitch op locatie bleek dat Inge en Herman ons enthousiasme gelukkig deelden. Enkele weken later had Inge een heus KiKa-hoekje in de winkel ingericht, en inmiddels hebben ze dankzij die actie al vele honderden euro’s opgehaald!
Wat is er leuker dan een mooi avontuur beleven en er ook nog iets goeds mee doen? Juist, datzelfde sámen met je vrienden doen. Alle vier lopen ze tegen het einde van hun studie geneeskunde in Maastricht, en toen deze kans op hun pad kwam duurde het niet lang voordat ze elkaar overtuigd hadden om mee te doen!
Een aantal weken geleden vertrokken de Offenbeekse Sanne en Koen samen met de Beeselse Romy en de Blerickse Thomas naar Zwitserland, om daar in winterse omstandigheden de 4153 meter hoge Bishorn te gaan beklimmen. Dat deden ze in het kader van Naar de Top voor KiKa, een initiatief om geld in te zamelen voor Stichting KiKa, waarmee onderzoek naar nieuwe behandeling voor kinderkanker wordt betaald.
Klik hier om je gratis in te schrijven voor Puik | Deel deze pagina:
Ten slotte willen we alle mensen die ons gesteund hebben van harte bedanken, dankzij jullie zijn betere behandelingen voor kinderkanker weer een stapje dichterbij!
Ten slotte willen we alle mensen die ons gesteund hebben van harte bedanken, dankzij jullie zijn betere behandelingen voor kinderkanker weer een stapje dichterbij!
U kunt steunen door te doneren via www.vriendenvoorkika.nl. Daarnaast kunt u natuurlijk bij ’t Kaashuys binnenlopen voor een heerlijk KiKa Kaaspakket te laten samenstellen. Bovendien zullen wij binnenkort nog een heerlijke wijnproeverij organiseren waar wij u van harte uitnodigen. Houd onze pagina op Instagram en Facebook (@vriendenvoorkika) in de gaten of kijk op onze website voor meer informatie!
Steunen?
Behandelingen voor kinderkanker zijn, in tegenstelling tot veel andere behandelingen, weinig lucratief. Het gaat om kleine aantallen patiënten, die na genezing geen verdere behandeling nodig hebben. Daardoor is vrijwel al het onderzoek afhankelijk van liefdadigheidsorganisaties zoals KiKa, die met de hulp van vele vrijwilligers ieder jaar weer geld weten in te zamelen.
Terwijl ze hoger en hoger klommen, nam de kou en wind gestaag toe, waardoor zelfs de gidsen moeite kregen zich te oriënteren. Omdat het pad bedolven was onder een dikke laag sneeuw, waren ze genoodzaakt een omweg te nemen op weg naar de hut.
Nadat de gidsen alles afgewogen hadden kwamen ze tot het moeilijke besluit dat ze zouden gaan omkeren. De klimmers luisterden deze teleurstellende boodschap stilletjes aan. Er heerste natuurlijk teleurstelling, maar ook begrip voor deze verstandige keuze. Bovendien was er een nieuwe uitdaging: afdalen. Dat ging niet zonder slag, stoot of vallen. Met name de skigroep kreeg het zwaar te verduren: de hoeveelheid sneeuw die op de helling lag was namelijk verre van genoeg om comfortabel te kunnen skiien.
Boven zou het -35 graden worden en uit telefonisch contact met de huttenwaard bleek dat het daar nog veel harder woei. De huttenwaard ontraadde hen überhaupt om naar de hut te komen: het weer was te onvoorspelbaar. Op dat punt waren ze op de helft. Er zou nog 5 uur gelopen moeten worden, terwijl het kouder zou worden, harder zou gaan waaien en meer zou gaan sneeuwen. In de laatste uren zou het bovendien langzaam gaan schemeren. Bovendien zou de reddingshelikopter in dit weer niet uit kunnen rukken.
Er was de afgelopen dagen een dik pak sneeuw gevallen, waardoor het dal en de bergen eromheen waren veranderd in een winter wonderland. Vol goede moed gingen ze in een lange karavaan naar boven. Door de hevige sneeuwval en ijzige wind was het wandelen met sneeuwschoenen en toerskis een heel geploeter. Met elke stap kon je zomaar een meter de sneeuw in zakken, waarna je jezelf uit de losse sneeuw moest zien te krijgen. Gelukkig duurde het nooit lang voordat er een hand of stok werd uitgereikt om je weer omhoog te trekken.
Op dag twee begon de echte klim in het dal bij Zinal. Vanuit daar zouden ze vervolgens richting de Cabane de Tracuit gaan op 3256m, waar ze zouden overnachten. De daaropvolgende dag zouden ze in alle vroegte naar de top vertrekken, om vervolgens helemaal naar het dal af te dalen. Die afdaling zou voor de skiiers heel wat makkelijker zijn dan voor de klimmers met sneeuwschoenen!
De eerste dag konden ze wennen aan de hoogte: ze kregen lawinetraining, en er werd geoefend met tourskis en sneeuwschoenen. De klimmers konden namelijk kiezen of ze op de latten naar boven (en naar onder) wilden, of op sneeuwschoenen. Tourskis zijn speciale ski’s met twee standen: een langlaufstand voor de weg omhoog, en een ‘normale’ skistand voor de afdaling. Uiteindelijk heeft alleen Thomas de tocht op skis gedaan, Koen Romy hebben toch voor de sneeuwschoenen gekozen. Onder begeleiding van de gidsen werd het tempo en de looptechniek geoefend, en het werd hen meteen duidelijk dat dit een serieuze tocht zou gaan worden.
Zo kwam hun tocht steeds dichterbij, tot ze uiteindelijk echt de trein in stapten richting Zwitserland. Het zou ijzig koud worden, en het weerbericht voorspelde hevige sneeuwval.
Al maanden zijn ze (waarschijnlijk tot vervelens toe) bezig geweest met het mobiliseren van vrienden, familie en bedrijven om maar zo veel mogelijk geld in te zamelen. Elke paar weken vergaderden ze: wat is de strategie? Wie gaat waar naartoe? Hoe maak je reclame? Tijdens een van zo’n brainstormsessies werd geopperd om ’t Kaashuys te benaderen voor een KiKa Kaaspakket. Na een korte pitch op locatie bleek dat Inge en Herman ons enthousiasme gelukkig deelden. Enkele weken later had Inge een heus KiKa-hoekje in de winkel ingericht, en inmiddels hebben ze dankzij die actie al vele honderden euro’s opgehaald!
Wat is er leuker dan een mooi avontuur beleven en er ook nog iets goeds mee doen? Juist, datzelfde sámen met je vrienden doen. Alle vier lopen ze tegen het einde van hun studie geneeskunde in Maastricht, en toen deze kans op hun pad kwam duurde het niet lang voordat ze elkaar overtuigd hadden om mee te doen!
Een aantal weken geleden vertrokken de Offenbeekse Sanne en Koen samen met de Beeselse Romy en de Blerickse Thomas naar Zwitserland, om daar in winterse omstandigheden de 4153 meter hoge Bishorn te gaan beklimmen. Dat deden ze in het kader van Naar de Top voor KiKa, een initiatief om geld in te zamelen voor Stichting KiKa, waarmee onderzoek naar nieuwe behandeling voor kinderkanker wordt betaald.
