Anekdotes oet ós modertaal verdwiene langzaam oet ós collectieve geheuge. Ze waerde dök móndjeling doorgegaeve, mer zelde opgesjreve. Ein van die anekdotes die waal opgesjreve zien, geit euver Levels Guus oet Óffebek en ‘n pad. Guus en ‘n paar van zien makkers sjtinge mèt bedraag te kieke nao ’n pad op de gróndj toen Guus ziene baas aan kwaam loupe. Hae bleef bie häör sjtaon en zag : “Kóm d’r mer neet aan want die bieëste zien zoe giftig wie d’r duvel!” Guus zag kordaat: “Och wat zól ’t den, veur ’n glaas beer sjtaek ich ‘m nag in de moel.” De baas twiefelde of d’r waal kós toesjtaon of verlange det Guus det bieës in de móndj ging sjtoppe, mer hae waar ouch erg niesjierig of d’r ’t toch waal ech dörfde. “Hie, doe kries ‘ne mark van mich as se ’t lef höbs.” Guus pakde ’n sjtekske en sjtook de pad rech in de moel en zag triomfantelik: “Höb ich ‘m noe in de moel gesjtaoke of neet?” En hae sjtook zich ‘t geldsjtök dankbaar in de tes.