Dan zwicht ik zelf ook: even Buienradar checken. Volgens de regenwolk boven Hasselt wordt het een vroege lunch in plaats van een koffiestop. We blijven iets langer zitten tot de bui voorbij is en vervolgen daarna onze tocht richting de abdij van Herkenrode.
En dan gaat er op een gegeven moment toch iets mis. We missen een bordje van de knooppuntenroute. Maar lang leve de navigatie: we hoeven niet terug te fietsen, de route wordt wel weer opgepikt, denkt degene met wie ik de fietstocht maak. Na een tijdje zijn we toch maar eens gestopt en heb ik de papieren kaart erbij gehaald. Kleine discussie omdat ík denk dat we rechtdoor moeten en over ongeveer zes kilometer op de bestemming zijn. Volgens de opnieuw ingelezen route op de navigatie is het startpunt van de route, de abdij van Herkenrode toch echt naar rechts. Zullen we net zoals we lang geleden deden een voorbijganger vragen naar de weg? Mijn eega vindt het onnodig om de weg te vragen of om even mee te kijken met mij. Hij vertrouwt volledig op de navigatie, die geeft toch de juiste richting aan. En daar gaan we verder: rechtsaf! We fietsen langs een drukke weg met veel verkeer, daarna over een saai industrieterrein en ondertussen wordt de sfeer er niet beter op. Na twaalf km doortrappen zegt het stemmetje van de navigatie opgewekt: “Bestemming bereikt”.

Het goede nieuws is dat we naast de kerk een knus bakkerijtje zien en daar eerst maar eens gaan genieten van een welverdiende koffie en een gebakje. Ondanks de dreigende regenwolken klaart de lucht hierdoor weer op. Genietend fietsen we vervolgens op advies van GoogleMaps nog 4 km en zijn dan weer terug bij de B&B.

Terug bij de B&B kon ik er eigenlijk alleen maar om lachen. We hadden extra kilometers gemaakt en geen abdij gezien. De navigatie had ons niet op onze bedoelde bestemming gebracht, maar zonder omweg waren we niet bij de knusse bakkerij uitgekomen. Soms moeten we gewoon even de verkeerde kant op om toch goed uit te komen – al is het alleen maar voor een lekker gebakje.

We staan voor een charmant kerkje midden in een kneuterig dorpje. Ik kijk demonstratief om me heen en merk droogjes op dat dit toch echt niet de bedoelde abdij is. Volgens de navigatie is dit toch echt het startpunt van onze route.

Er begint me iets te dagen. Ik ga in mijn tas op zoek en haal de papieren versies van de andere routes tevoorschijn en bestudeer deze. “Volgens mij,” zeg ik voorzichtig, “zijn we aangekomen bij het startpunt van de route die we pas overmorgen zouden fietsen”. O verdorie, dan is er iets misgegaan met het opnieuw inladen van de route op de navigatie, krijg ik als reactie.

Op ons vakantieadres worden de fietsen van de auto gehaald. Het is bewolkt en met een voorzichtig zonnetje is dit het perfecte moment om een van de drie knooppuntenroutes te fietsen die ík natuurlijk van tevoren heb uitgezocht. De nummers van de route staan keurig op een briefje. Mijn man vertrouwt het niet helemaal en heeft de routes “voor de zekerheid” ook ingeladen op zijn fietsnavigatie.

We genieten van het zonnetje, fietsen door het water bij Bokrijk, slingeren door dorpjes, over smalle paadjes en langs prachtige bossen. Langzaam wordt het tijd voor koffie. Precies op dat moment komen we spontaan langs een gezellig terrasje, zonder Google Maps te raadplegen! We zetten de fietsen neer en zijn net op tijd binnen voordat een fikse regenbui losbarst.

Ik ben nog van de ouderwetse landkaart. Heerlijk, zo’n onmogelijk groot ding uitvouwen, routes vergelijken, en daarna proberen om de kaart weer netjes op te vouwen, wat pas na diverse pogingen lukt. Mijn wederhelft vertrouwt blindelings op Google Maps: thuis het adres intypen en voilà, één uur en 12 minuten later zijn we volgens de navigatie op de plaats van bestemming. Lekker duidelijk, lekker efficiënt. Een vreemde stem vertelt wat je moet doen, je hoeft niet meer op de borden te letten, en inderdaad, we zijn keurig op de beloofde tijd op de ingegeven locatie.

Ik krijg een berichtje dat ik weer een column voor Puik mag schrijven, precies op het moment dat we net terug zijn van een weekendje Hasselt, in België. Tijdens dat weekend merkte ik opnieuw hoe verschillend mensen omgaan met het bereiken van een bestemming.