Deel deze pagina:
Maar zoals iedereen wel weer heeft gemerkt deze week, maart roert zijn staart! En de ijskrabbers kunnen weer uit de handschoenenvakjes worden getrokken. Maar dat neemt ons die eerste écht mooie week niet af. Wat hebben we genoten van optochten, bruiloften en lachende gezichten, stralend in de zonneschijn.
Dan maar een week blauwbekken, want volgende week gaan we alweer de dubbele cijfers in en hoewel dat natuurlijk geen garantie is voor een fantastisch voorjaar (april doet natuurlijk wat hij wil) heb ik er alle vertrouwen in, het gaat weer een fantastisch mooi jaar worden!
Eigenlijk had ik op as-woensdag al willen gaan rijden, maar dat heb ik wijselijk uitgesteld omdat ik een mogelijke blaastest bij de sterke arm der wet waarschijnlijk met vlag en wimpel had afgevinkt. Maar wat was het heerlijk en ik was zeker niet de enige, fietsers, wandelaars, mensen met hengels aan de waterkant en ook collega motorrijders dachten er duidelijk hetzelfde over.
Als vanzelf steek ik wel honderd keer een handje uit om een tegemoetkomende motorrijder te begroeten, want dat doe je, dat is broederschap.
Files naar het tuincentrum, geen verticuteermachine meer te huur bij de grote oranje verhuurder. De mouwen worden weer opgestroopt, het beddengoed gaat uit het raam en de voorjaarspoets wordt gepland.
Voor mijzelf betekent het in deze tijd juist dat ik meer kleding aan doe, anders dan de korte broek die ik met de vastelaovend aanhad stap ik op zaterdagmiddag na het opruimen van onze praalwagen in een dikke lange broek en een gewatteerde jas voor mijn allereerste rit met de motor. Ik kan alleen maar hopen dat iemand die met zijn vingers in de potgrond zit, of iemand die met de poetslap door het huis rent hetzelfde bevrijdende gevoel heeft als ik als ik op de startknop druk.
“Nag efkes en dan zit alweer de lente in de loch”, zo zeurt er nog een laatste vastelaovesliedje door mijn hoofd (en ook door dat van jullie lezers nu, waarvoor graag gedaan). En veel treffender kan het niet zijn, wat was het vorige week prachtig weer! Korte broeken, rokjes, alles zag je voorbijkomen. Het is alsof er een zucht van verlichting door het dorp gaat. Gras begint te groeien, de eerste voorjaarsbloemen schieten uit de grond.
Eigenlijk had ik op as-woensdag al willen gaan rijden, maar dat heb ik wijselijk uitgesteld omdat ik een mogelijke blaastest bij de sterke arm der wet waarschijnlijk met vlag en wimpel had afgevinkt. Maar wat was het heerlijk en ik was zeker niet de enige, fietsers, wandelaars, mensen met hengels aan de waterkant en ook collega motorrijders dachten er duidelijk hetzelfde over.
Als vanzelf steek ik wel honderd keer een handje uit om een tegemoetkomende motorrijder te begroeten, want dat doe je, dat is broederschap.
Deel deze pagina:
Maar zoals iedereen wel weer heeft gemerkt deze week, maart roert zijn staart! En de ijskrabbers kunnen weer uit de handschoenenvakjes worden getrokken. Maar dat neemt ons die eerste écht mooie week niet af. Wat hebben we genoten van optochten, bruiloften en lachende gezichten, stralend in de zonneschijn.
Dan maar een week blauwbekken, want volgende week gaan we alweer de dubbele cijfers in en hoewel dat natuurlijk geen garantie is voor een fantastisch voorjaar (april doet natuurlijk wat hij wil) heb ik er alle vertrouwen in, het gaat weer een fantastisch mooi jaar worden!
Files naar het tuincentrum, geen verticuteermachine meer te huur bij de grote oranje verhuurder. De mouwen worden weer opgestroopt, het beddengoed gaat uit het raam en de voorjaarspoets wordt gepland.
Voor mijzelf betekent het in deze tijd juist dat ik meer kleding aan doe, anders dan de korte broek die ik met de vastelaovend aanhad stap ik op zaterdagmiddag na het opruimen van onze praalwagen in een dikke lange broek en een gewatteerde jas voor mijn allereerste rit met de motor. Ik kan alleen maar hopen dat iemand die met zijn vingers in de potgrond zit, of iemand die met de poetslap door het huis rent hetzelfde bevrijdende gevoel heeft als ik als ik op de startknop druk.
“Nag efkes en dan zit alweer de lente in de loch”, zo zeurt er nog een laatste vastelaovesliedje door mijn hoofd (en ook door dat van jullie lezers nu, waarvoor graag gedaan). En veel treffender kan het niet zijn, wat was het vorige week prachtig weer! Korte broeken, rokjes, alles zag je voorbijkomen. Het is alsof er een zucht van verlichting door het dorp gaat. Gras begint te groeien, de eerste voorjaarsbloemen schieten uit de grond.
