“Noe kiek dich det èns aan, det sjtaalt toch nörges op!” As se dees zin in ’t Nederlands vertaals den sjtaalt det ouch nörges op. ”Nu kijk je dat eens aan, dat staalt toch nergens op!” Sjtale is ’n wèrkwaord det gebaseerd is op ’n sjtaal, ’n veurbeeld van ’n saort sjtóf, ‘n kleur verf of behang enz. Wie mieër sjtale wie meujliker de keus waert. ‘t Wèrkwaord sjtale waert gebroek in diverse situaties. “Det sjtaalt toch nörges op.” wilt zègke det emes örges ontevreje euver is of get afkeurt. “Det begint d’r al op te sjtale.” is al ’n sjtök positiever. Dök waert sjtale gebroek óm ’n vergelieking te make, mèt as resultaat ’n bepaolde euvereinkóms of ’n taegesjtelling: “Dae jóng sjtaalt krek op zien moder. / Die kinjer sjtale neet opein.” Neet allein ‘t uterlik kèn bedoeld waere mer ouch de meneer van doon, ’t gedraag. De Nederlandse Dieke Van Dale geuf aan: stalen (verouderd, gewestelijk): bij elkaar passen, gelijken, bij elkaar gebruikt kunnen worden. In ’t officiële ‘Standaardnederlands’ waert stalen in die beteikenis neet gebroek, allein gewestelik, hie in Limburg bieveurbeeld. Van Dale geuf mer éin typische veurbeeldzin: ‘De paarden stalen niet’. As ze waal sjtale zien ‘t ‘staalpaarden’. Sjtaalpaerdjes sjteit ouch in ’t Tegels waordebook. Det is ’n twieësjpan van exact dezèlfde paerd. Sjtaalpaerdje zègke ze in Tegele ouch taege emes van ‘ne eineiige twieëling, zeker as dae twieëling onnag dezèlfde kleier aan haet. Biezónjer sjtaaltje gewestelike taal.

De vraog nao de achtergróndj van sjtale kump van Sjra Pansters oet Bezel.