Laat mij dan maar in het verleden leven, gun mij mijn steen waaronder ik leef, geen social media die oordeelt en veroordeelt, die onwaarheden verkondigt en waar duizenden mensen desalniettemin in blijven geloven en blijven volgen bij gebrek aan ...ja aan wat…aan iets beters..een almachtige of een Messias? Was het vroeger dan beter? Ik weet het niet. Één ding weet ik zeker, ik bepaal zelf onderhand wel wat goed of slecht voor me is. Oftewel een gezegde, wees je eigen meester en gezel. Jaaaaaaa pap, ik hoor mijn dochters al.
Deel deze pagina:
Ik wil niet alleen maar terugkijken al vind ik vooruit kijken moeilijk en vol met problemen zoals een opwarmende aarde, haperende woningbouw, de politiek die elkaar uitscheldt en elkaar voor Jan Doedel uitmaakt en niet in staat is, ik denk gebrek aan kennis en diepgang, echt de grote problemen aan te pakken. Hebben onze kinderen nog recht op een toekomst?
Nog een klein dingetje ontdekte ik vaak in een hoekje van de tas. Een klein blauw medaillon, zonder bijbehorend kettinkje, met de afbeelding van een heilige, als ik me niet vergis de H. Gerardus, dat uit het pelgrimsoord Wittem werd meegenomen. Er was toen nog geen online verkoop. Wel had deze heiligman op het medaillon gezelschap van niemand minder dan de heilige Maria van eeuwigdurende bijstand. Zoals het een modern bedevaartsoord betaamt is er nu de mogelijkheid een virtueel kaarsje op te steken en kun je met een druk op een knop een echte noveenkaars laten opsteken bij de H. Gerardus of de heilige Maria.
In mijn herinnering is een handtas met afstand een tas van mijn oma die vooral heel leeg was en toch.... ik weet nog dat ze sterk rook naar een parfum, een klein rond flesje met gouden dop, blauwe goudomrande opdruk, Kölnisch Wasser, 4711 of Boldoot en een verkreukeld klein zakdoekje dat doordrenkt was met dezelfde geur die de hele kamer vulde. Oma heeft hier nooit iets van gezegd, meen ik, maar ze moet het hebben gemerkt. Ik denk dat ik het niet kon laten de tas open te maken als oma even niet keek.
Wie heeft nou interesse in een handtas? Misschien iets voor een echte dame die echt niet meer weet wat ze moet vragen voor haar verjaardag. Met even googelen kom je dan al gauw uit bij Ralph Lauren. Dit leidt heel even tot een zalig gevoel van geluk, mag ik hopen.
Nog een klein dingetje ontdekte ik vaak in een hoekje van de tas. Een klein blauw medaillon, zonder bijbehorend kettinkje, met de afbeelding van een heilige, als ik me niet vergis de H. Gerardus, dat uit het pelgrimsoord Wittem werd meegenomen. Er was toen nog geen online verkoop. Wel had deze heiligman op het medaillon gezelschap van niemand minder dan de heilige Maria van eeuwigdurende bijstand. Zoals het een modern bedevaartsoord betaamt is er nu de mogelijkheid een virtueel kaarsje op te steken en kun je met een druk op een knop een echte noveenkaars laten opsteken bij de H. Gerardus of de heilige Maria.
Deel deze pagina:
Laat mij dan maar in het verleden leven, gun mij mijn steen waaronder ik leef, geen social media die oordeelt en veroordeelt, die onwaarheden verkondigt en waar duizenden mensen desalniettemin in blijven geloven en blijven volgen bij gebrek aan ...ja aan wat…aan iets beters..een almachtige of een Messias? Was het vroeger dan beter? Ik weet het niet. Één ding weet ik zeker, ik bepaal zelf onderhand wel wat goed of slecht voor me is. Oftewel een gezegde, wees je eigen meester en gezel. Jaaaaaaa pap, ik hoor mijn dochters al.
Ik wil niet alleen maar terugkijken al vind ik vooruit kijken moeilijk en vol met problemen zoals een opwarmende aarde, haperende woningbouw, de politiek die elkaar uitscheldt en elkaar voor Jan Doedel uitmaakt en niet in staat is, ik denk gebrek aan kennis en diepgang, echt de grote problemen aan te pakken. Hebben onze kinderen nog recht op een toekomst?
In mijn herinnering is een handtas met afstand een tas van mijn oma die vooral heel leeg was en toch.... ik weet nog dat ze sterk rook naar een parfum, een klein rond flesje met gouden dop, blauwe goudomrande opdruk, Kölnisch Wasser, 4711 of Boldoot en een verkreukeld klein zakdoekje dat doordrenkt was met dezelfde geur die de hele kamer vulde. Oma heeft hier nooit iets van gezegd, meen ik, maar ze moet het hebben gemerkt. Ik denk dat ik het niet kon laten de tas open te maken als oma even niet keek.
Wie heeft nou interesse in een handtas? Misschien iets voor een echte dame die echt niet meer weet wat ze moet vragen voor haar verjaardag. Met even googelen kom je dan al gauw uit bij Ralph Lauren. Dit leidt heel even tot een zalig gevoel van geluk, mag ik hopen.
