Vader en zoon Verstappen hebben veel overeenkomsten. Niet alleen zijn ze allebei ambitieus en hebben ze carrière gemaakt in de administratieve wereld, ook delen ze de passie voor vastelaovend én muziek. Pierre speelt al sinds mensenheugenis bas bij de Harmonie terwijl Roy diverse trommen hanteert bij het Trommel- en Fluiterkorps. Daan, de oudste zoon trommelt sinds een tijdje bij het TFK. Dat vond hij dan weer even lastig, omdat hij zijn moeder niet teleur wilde stellen dat hij niet voor de Harmonie koos. Om het eerlijk te verdelen, speelt jongste zoon Mees daar dan weer.” Dat tot slot het ondernemersbloed bij vader en zoon door de aderen vloeit, beaamt Pierre: “Als je kijkt naar de rest van de familie zie je daar ook veel ondernemers. Of het dan van Verstappen komt of van mijn oma’s kant van Killaars; geen idee.” “Bij mij is het eerder toeval”, zegt Roy.  “Als het anders was gelopen qua studie was ik misschien nooit voor mezelf begonnen.” Als bij hem, al dan niet tijdens een aankomende vakantie, de telefoon zou gaan met de vraag om nog een vestiging erbij te nemen, zou hij op dit moment daar waarschijnlijk nee op zeggen. “Maar zeg nooit nooit want over twee of drie jaar sta ik er misschien weer anders in.” 

Pierre is inmiddels 69 maar nog niet van plan om te stoppen met V&A Advies Groep. “Ik wil mijn huidige klanten voorlopig nog aanhouden. Ik heb wel wat gesprekken gevoerd over een eventuele overname maar voor mijn manier van werken, ik ga nog steeds veel bij klanten persoonlijk langs, is niet zoveel animo bij andere bedrijven. Ik doe deels ook nog steeds de administratie en personeelszaken voor Roy zijn onderneming. Dus er is nog steeds sprake van een samenwerking. Ik heb een paar jaar geleden wel een fysieke waarschuwing gehad, een hartinfarct, dus dat was toen even schrikken. Maar een dag nadat ik uit het ziekenhuis ontslagen werd, was ik alweer aan het werk. Dat zit er nu eenmaal in en ik vind het gewoon ook erg leuk om te doen. Ik vind het contact met de mensen heerlijk en ik ken ze natuurlijk vrijwel allemaal al vele jaren. En, ik heb verder toch geen hobby’s”, stelt Pierre waarbij hij zijn lidmaatschap van de Reuverse Harmonie, de betrokkenheid bij de EPS- en de Reuverse Vastelaovend én zijn ontelbare uurtjes als trotse opa voor het gemak even vergeet.

Een van die medewerkers is Yvon, de huidige partner van Pierre. Roy: “Dat heeft eigenlijk nog nooit voor problemen gezorgd. Ik behandel Yvon op het werk net zoals alle andere medewerkers. We hebben het op het werk ook nooit over privézaken en privé zelden over het werk.” Doordat Roy verschillende winkels onder zich heeft, wisselt hij voortdurend van werkplek. “Ik probeer minstens een keer per week bij iedere winkel aanwezig te zijn. Er komt natuurlijk behoorlijk wat bij kijken en het is dus ook geen baan voor veertig uur in de week. Daar heb ik goed over nagedacht. Om de balans te vinden tussen werk en privé, ben ik met een aantal andere zaken, die ik voorheen nog deed, gestopt zoals lid van de franchiseraad en penningmeester van het Trommel- en Fluiterkorps. Ik ben wel president bij v.v. de Windjbuujels. Dat heeft overigens niks te maken met het feit dat pap dit vroeger is geweest. Ik ben tijdens het 66-jarig jubileum van de Windjbuujels voorzitter geweest van de speciale coöperatie die daarvoor was opgericht. Ik heb daarna aangegeven in de toekomst best nog iets voor de Windjbuujels te willen betekenen maar niet met een steek op te gaan lopen. Die belofte heb ik dus niet gehouden”, stelt Roy lachend. “Het betreft een functie waar ik voornamelijk in het vasteloaves-seizoen mee bezig ben. Bovendien draag ik hierbij geen bestuurlijke verantwoordelijkheid. Maar het belangrijkste is dat ik het erg leuk vind en het werkt ontspannend. Datzelfde geldt trouwens voor het feit dat ik leider ben van het voetbalteam van onze zoon Daan.”

De samenwerking met SNS verloop uitstekend waardoor Roy de kans krijgt de leiding te gaan nemen over een eigen SNS-‘winkel’ in Tegelen. Hij stopt met werken bij V&A Advies Groep. Roy: “Een paar jaar later, we waren met het gezin op zomervakantie, ging de telefoon. Het was de regiomanager van SNS die zich verontschuldigde voor het feit dat hij mij op vakantie stoorde. Hij vroeg of ik de vestiging in Peel en Maas niet erbij wou pakken. De rest van de vakantie daar alleen maar over gepiekerd maar uiteindelijk besloten dit te gaan doen.” Daarmee is de uitbreidingsdrift van Roy nog niet ten einde want ook de vestigingen van Venray en later zelfs Venlo krijgt hij onder zijn hoede. Roy: “We werken met 10,5 fte verdeeld over veertien medewerkers. Daarmee bedienen we zo’n 30.000 klanten in Noord-Limburg.”

Om V&A Advies Groep nog meer body te geven voor de verdere toekomst, wordt er gezocht naar een partner. SNS-bank was in die tijd begonnen met franchise-formules. Pierre: “Daarbij zouden we nog een aantal diensten aan ons bedrijf toe kunnen voegen met behoud van onze eigen portefeuille. En we zouden volledig onafhankelijk blijven omdat SNS ons niet dwong gebruik te maken van hun producten. Dus voor ons wel een zeer gunstige potentiële partner.” Roy: “Het eerste oriënterende gesprek vond plaats met de regiomanager. Hij vroeg naar mijn thuissituatie. Ik verklaarde een vriendin te hebben die als juf op een basisschool in Herten werkte. Het bleek dat de kinderen van die regiomanager op dezelfde school en zelfs in de klas bij mijn vriendin zaten. Daarmee was het ijs wel gebroken.” Er volgde nog een assessment wat succesvol werd afgerond waarmee voor V&A Advies Groep de franchise constructie met SNS-bank een feit was.

Roy is het enige kind van Pierre en Els en groeit op boven de Jamin-winkel. Het marktplein vormt zijn speelterrein. Na het voltooien van het VWO volgt Roy een studie Rechten in Nijmegen maar besluit hiermee te stoppen en te gaan zoeken naar een nieuwe studie voor het volgend schooljaar. Pierre: “In de tussentijd vond ik dat hij van die bank af moest komen en dan maar bij mij in de zaak gaan werken.” Dat beviel Roy eigenlijk best goed en aangezien hij geen idee had welke andere studie hij moest gaan doen, blijft hij er hangen. Roy: “Miranda leerde mij alle kneepjes van het vak en ondertussen volgde ik cursussen om me wegwijs te maken in de administratieve wereld. In die zin was het een soort voorloper van een BBL-traject.” 

Doordat er bij het kleine pand van Jamin niet verder uitgebreid kan worden, besluit Els hiermee te stoppen. Het gezin Verstappen verhuist naar een woning aan de Heerstraat waar tevens het kantoor van V&A Advies Groep zich vestigt. “Ik zat op dezelfde kamer als Miranda en pap, allebei verstokte rokers. Op die manier rookte ik passief als een malle mee. En na elk telefoontje dat pap kreeg, werd er ook nog eens een extra sigaret opgestoken”, blikt Roy terug op die periode.

Het bedrijf van Pierre groeit gestaag en al gauw heeft hij ook medewerkers in dienst; Miranda, Gérard en later nog Ruud. V&A Advies Groep breidt het werkterrein tevens uit naar verzekeringen en hypotheken. Pierre: “Ik maakte wel lange dagen, zeker in de periode rondom de belastingaangiftes. Aangezien ik meestal bij klanten op bezoek ging en er in die tijd nog geen navigatie was, deed ik dus alles met een routekaart. Ik had een keer ’s avonds nog een paar afspraken staan maar kon de weg niet overal makkelijk vinden. Gevolg; alles liep gigantisch uit. Zodoende kwam ik pas om een uur ’s nachts bij de laatste klant aan. Ik zag dat er nog licht brandde dus klopte ik voorzichtig op het raam. De man schrok in zijn pyjama op de bank wakker maar heette me van harte welkom. Zodoende ben ik toen midden in de nacht alsnog zijn aangifte gaan regelen.”

Pierre begint met het doen van belastingaangiftes, schrijft een honderdtal mensen aan waarvan hij er maar liefst negentig weet te strikken om klant bij hem te worden. “Ik begon echt vanaf nul. Ik had ook niet veel klanten uit het eigen dorp; daar stond ik immers bekend als ‘de melkboer’. Ik belde zelfs een keer aan bij iemand die verrast zei; ‘wat kom jij hier doen?’. ‘Ik heb een afspraak met je’. ‘Nee, die heb ik met V&A Advies Groep gemaakt’, niet beseffende dat ik dat was. Vandaar dat ik veel klanten van buiten het dorp had. Bij een van de eersten ging ik op bezoek om de belastingaangifte te doen. Na afloop verklaarde de man mij niet te gaan betalen. ‘Oh’, zei ik, ‘wat is dat dan?’. ‘Je bent maar een halfuurtje bezig geweest en vraagt maar 75 gulden. Bij de vorige moest ik 750 gulden betalen. Dan zal je wel iets niet goed doen. Ik wacht eerst af tot alles verwerkt is.’ Een paar weken later kreeg ik een telefoontje op ernstige toon van diezelfde klant. Of ik even langs wou komen. Ik zag de bui al hangen maar eenmaal aangekomen klopte de definitieve aanslag precies met wat ik aangegeven had. ‘Hier heb je 750 gulden omdat je het uitstekend hebt gedaan. Maar de volgende keer krijg je gewoon ‘maar’ 75 gulden’.”

De opa en vader van Pierre waren beiden melkboer. “Ik ging als jongetje altijd mee op de wagen; na school, op zaterdagen en in de vakanties. Ik vond het geweldig. Ik leerde er ook veel van; eigenlijk was ik heel verlegen en op deze manier ging ik steeds makkelijker met mensen om en kreeg er zelfs veel mensenkennis door.” Toch kiest Pierre zelf in eerste instantie niet voor het vak van melkboer (“die koude winterdagen vond ik maar niks; dan zat ik me tussendoor thuis aan de verwarming op te warmen”) maar volgt na de MULO een administratieve opleiding. Vervolgens gaat hij voor een aantal verschillende bedrijven werken. Pierre: “Totdat pap ziek werd. Doordat hij niet goed verzekerd was, besloot ik voor hem te gaan werken. Ook mijn broer Thijs hielp veel mee. De zaken gingen goed en ik had grootse plannen. In samenwerking met de andere melkboeren in het dorp wou ik een groothandel oprichten. Helaas kreeg ik dit niet van de grond.” Wel start Els, de vrouw van Pierre, met een Jamin-winkel gelegen aan het Reuverse marktplein.

Na een aantal mooie en succesvolle jaren besluit broer Thijs te stoppen als melkboer en Houtland, zijn eigen bouwwinkel, te beginnen. Pierre: “Mijn ouders waren al op leeftijd, ziekjes en konden dus steeds minder meehelpen. Personeel was een lastig verhaal. Toen mijn accountant vroeg of een terugkeer naar de administratieve wereld niets voor mij was, besloot ik dat te doen. Zo ben ik gestart met V&A Advies Groep. Waar die A voor staat? Geen idee. En ‘Groep’ was in het begin natuurlijk ook wat overdreven”, stelt Pierre lachend.