“In det maedje zit noe al väöl kaer, wie jónk det ’t ouch is.” De Nederlandse naam veur kaer is pit. Kaere vorme lètterlik de basis veur greujkrach in de natuur. Róndj 1600 kwaam de figuurlike beteikenis nao veure in de oetdrökking ‘pit hebben’. Die haaj betrèkking op miense en beteikende ‘kracht, geestkracht hebben’. Ós modertaalwaord kaer is aafgeleid van ’t Middelnederlandse waord ‘keerne’ det pit of kern beteikent. Taegewaordig kalt idderein van pit. In miense zit taegewaordig ‘pit’ en gèn kaer mier. Kaere kitse waar vreuger ‘n kwaojóngessjtreek. Nao get kieërse of proeme in ein of angere haof of bóngerd te höbbe geplokke, mei waal èns gesjtriets, kós ‘t wedsjtriedje ‘Waem kèn ’t wiedste kaere kitse?’ beginne. Aafgeloupe zomer waar in Almere ’t Nationaal Kampioenschap Kersenpit Spugen. De kampioen kitsde de kieërsekaer 15 maeter wied.