Met deze gedachte kan ik natuurlijk niet afsluiten, zeker niet met Kerstmis. De lichtjes schijnen vanuit de kerstboom met daaronder de kerststal met hun vaste bezoekers. En dan opeens besef ik me, het is toch al heel lang geleden dat de handjes van onze Lieve Heer de lucht in gingen.
Smakelijke voortzetting ofwel ‘Sjmulle maar’ en kijk met de jaarwisseling uit met het vuurwerk…………….vanwege de handjes!
Deel deze pagina:
Nog eentje dan, waar ik minder enthousiast over ben. Binnenkort gaan de liefhebbers weer geschminkt door het leven en wordt het grootste Limburgse cultuurfeest gevierd. Daar horen diverse bals en festivals bij met optredens van de meest uiteenlopende artiesten die onze gouvernementenstaat rijk is. Hoe divers de artiesten ook zijn, één ding hebben ze bijna allemaal gemeen. Halverwege het liedje schalt uit de luidsprekers de titel van deze column, het lijkt wel een zin die alle tekstschrijvers hebben overgenomen. Mag ik zelf bepalen wanneer ik met de handjes de lucht in ga? We hebben tenslotte een slechte ervaring met verplicht gedrag……
Een bekende Venlonaar riep eens: “Doe toch normaal man!” Dat zou ik graag op de sportvelden terugzien, beginnend bij de profs die toch een voorbeeld horen te zijn voor de samenleving. Afwijkend gedrag wordt nu eenmaal eerder gekopieerd dan wenselijk gedrag. Denk maar eens terug aan de heel droevige periode in onze geschiedenis, waar de handjes op een foute manier de lucht in gingen. Maar ook van slechte voorbeelden kun je leren.
Mogen we dan helemaal niet meer met de handjes de lucht in? Jazeker wel. Laten we elkaar vooral blijven begroeten met een ‘high five’ of als dit fysiek niet meer mogelijk is met een flinke ‘box’. En zeker ook bij ieders verjaardag, waar we altijd afsluiten met hiep, hiep, hoera en beide armen dan ten hemel reiken. Deze ludieke manier van elkaar bejegenen en het feest verhogende gebruik moeten we zeker handhaven.
Echter, er is al een tijdje een nieuwe ‘afwijking’ te zien in de professionele voetbalsport. Bij het nemen van een vrije trap of sterker nog het voorzetten van een corner, gaan één of zelfs twee handen de lucht in. Hiermee wil betreffende speler zijn collega’s duidelijk maken dat hij de bal hoog voor gaat zetten. Ja, hoe anders. Wat een flauwekul, die aandachttrekkerij. En wat mijn ergernis nog groter maakt, is dat deze grootverdieners de bal niet eens fatsoenlijk voor het doel krijgen. Van waar dan die handjes?!
Lieve PUIK-lezers, inmiddels een goed gebruik dat ik het jaar mag eindigen met een bijdrage op de column pagina en dit jaar zelfs op 1e Kerstdag. Wat is er (lokaal) weer veel gebeurd, waar PUIK over heeft mogen berichten. Je zou dus kunnen zeggen, de handjes mogen weer de lucht in. Maar dat is nu precies iets waar bij mij enige ergernis is ontstaan. Sjmul en ergernis, hoe dan? Dat zal ik duidelijk maken.
Al bijna 50 jaar trek ik bij V.V. Reuver de voetbalschoenen aan, wat zo nu en dan al iets lastiger wordt. Daarom tegenwoordig actief bij de veteranen in een 7 tegen 7 competitie. Veelvuldig worden bij de amateurs nieuwe ontwikkelingen overgenomen die bij de profs ontstaan. Een herkenbaar voorbeeld is het zaniken op de arbitrale leiding, waar gelukkig nu een ‘straf’ op staat. Hopelijk leidt dit tot normaal gedrag, zoals dit ook al jaren bij andere teamsporten te zien is.
Een bekende Venlonaar riep eens: “Doe toch normaal man!” Dat zou ik graag op de sportvelden terugzien, beginnend bij de profs die toch een voorbeeld horen te zijn voor de samenleving. Afwijkend gedrag wordt nu eenmaal eerder gekopieerd dan wenselijk gedrag. Denk maar eens terug aan de heel droevige periode in onze geschiedenis, waar de handjes op een foute manier de lucht in gingen. Maar ook van slechte voorbeelden kun je leren.
Mogen we dan helemaal niet meer met de handjes de lucht in? Jazeker wel. Laten we elkaar vooral blijven begroeten met een ‘high five’ of als dit fysiek niet meer mogelijk is met een flinke ‘box’. En zeker ook bij ieders verjaardag, waar we altijd afsluiten met hiep, hiep, hoera en beide armen dan ten hemel reiken. Deze ludieke manier van elkaar bejegenen en het feest verhogende gebruik moeten we zeker handhaven.
Deel deze pagina:
Met deze gedachte kan ik natuurlijk niet afsluiten, zeker niet met Kerstmis. De lichtjes schijnen vanuit de kerstboom met daaronder de kerststal met hun vaste bezoekers. En dan opeens besef ik me, het is toch al heel lang geleden dat de handjes van onze Lieve Heer de lucht in gingen.
Smakelijke voortzetting ofwel ‘Sjmulle maar’ en kijk met de jaarwisseling uit met het vuurwerk…………….vanwege de handjes!
Nog eentje dan, waar ik minder enthousiast over ben. Binnenkort gaan de liefhebbers weer geschminkt door het leven en wordt het grootste Limburgse cultuurfeest gevierd. Daar horen diverse bals en festivals bij met optredens van de meest uiteenlopende artiesten die onze gouvernementenstaat rijk is. Hoe divers de artiesten ook zijn, één ding hebben ze bijna allemaal gemeen. Halverwege het liedje schalt uit de luidsprekers de titel van deze column, het lijkt wel een zin die alle tekstschrijvers hebben overgenomen. Mag ik zelf bepalen wanneer ik met de handjes de lucht in ga? We hebben tenslotte een slechte ervaring met verplicht gedrag……
Echter, er is al een tijdje een nieuwe ‘afwijking’ te zien in de professionele voetbalsport. Bij het nemen van een vrije trap of sterker nog het voorzetten van een corner, gaan één of zelfs twee handen de lucht in. Hiermee wil betreffende speler zijn collega’s duidelijk maken dat hij de bal hoog voor gaat zetten. Ja, hoe anders. Wat een flauwekul, die aandachttrekkerij. En wat mijn ergernis nog groter maakt, is dat deze grootverdieners de bal niet eens fatsoenlijk voor het doel krijgen. Van waar dan die handjes?!
Lieve PUIK-lezers, inmiddels een goed gebruik dat ik het jaar mag eindigen met een bijdrage op de column pagina en dit jaar zelfs op 1e Kerstdag. Wat is er (lokaal) weer veel gebeurd, waar PUIK over heeft mogen berichten. Je zou dus kunnen zeggen, de handjes mogen weer de lucht in. Maar dat is nu precies iets waar bij mij enige ergernis is ontstaan. Sjmul en ergernis, hoe dan? Dat zal ik duidelijk maken.
Al bijna 50 jaar trek ik bij V.V. Reuver de voetbalschoenen aan, wat zo nu en dan al iets lastiger wordt. Daarom tegenwoordig actief bij de veteranen in een 7 tegen 7 competitie. Veelvuldig worden bij de amateurs nieuwe ontwikkelingen overgenomen die bij de profs ontstaan. Een herkenbaar voorbeeld is het zaniken op de arbitrale leiding, waar gelukkig nu een ‘straf’ op staat. Hopelijk leidt dit tot normaal gedrag, zoals dit ook al jaren bij andere teamsporten te zien is.
